Τα διψασμένα για αίμα τέρατα της πλήξης και της συνήθειας κρύβονται στις σκιές των τοίχων. Πιάνουν τα θύματα τους στο σκοτάδι, στον ύπνο.
Τα περισσότερα θύματα τους είναι καλοί άνθρωποι…
Το δηλητήριο, θανάσιμο: στην αρχή νιώθεις χαλαρά, κάνεις ακόμα και πλάκα με τα υπόλοιπα θύματα. Μετά έρχεται η παραίτηση, είσαι πια γέρος, με πλαδαρό κορμί, νεκρό μυαλό και άδεια μάτια, συνεχίζεις να ζεις. Οι πολεμιστές του φωτός πεθαίνουν πάνω στους τοίχους, ανάμεσα στα γκρεμίσματα. Στα παγωμένα χέρια τους κρατάνε ακόμα το όπλο, τα νεκρά τους μάτια είναι στραμμένα προς το φως. Οι σύντροφοί τους μάχονται γύρω από το κορμί τους, δεν αφήνουν τα τέρατα να το πάρουν. Για πόσο όμως, είναι λίγοι…
Συμπέρασμα: δεν έπρεπε να πάρω ληγμένα, πρωϊνιάτικα.
…αυτό που μας έριξαν το πρωί στον καφέ μας ήταν το χάπι της αλήθειας. Πρέπει να προλάβουμε να τελειώσουμε την ιστορία πριν τελειώσει η επίδρασή του και βυθιστούμε πάλι στην λήθη…
Ο τοίχος του Τουρκμενιστάν αποδείχθηκε ιδιαίτερα ψηλός και τα τέρατα αποτελεσματικά. Το πλήρωμα του G, σε μια απέλπιδα προσπάθεια αντίστασης στα τέρατα, θα πάει στην Κροατία, όπου θα συνεχίσει το ταξίδι του χειμώνα 2007, εξερευνώντας την περιοχή της Ιστρια από ξηρά και θάλασσα.
Ο τοίχος του ΤΑΤ ήταν και αυτός πολύ ψηλός για εφέτος. Για την παρουσία της ομάδας στο ΤΑΤ, νεότερα στο… Nomad goes TAT…
Γενικά τα τέρατα μας πάνε λίγο γ@μιώντ@ς τελευταία: για τη συμμετοχή στο ΤΑΤ, όλα ήταν ωραία στα λόγια. Όταν όμως ήρθε η ώρα των έργων , τα βουνά και οι λόφοι γέμισαν πούπουλα και η πλάση αντιλάλησε… κόοοτ κοτκοτ κοτέεεκ… και για το ωραίο Τουρκμενιστάν, βγήκαν κάτι χαρταετοί, μούρλια, με 1000 μέτρα μισινέζα.
…οπότε, από τώρα και στο εξής, θα κρίνουμε λιγότερο αυστηρά, λιγότερο επιπόλαια και λιγότερο φανφαρόνικα όσους αποδεικνύονται κατώτεροι των ίδιων των λόγων τους… είδατε, τα τέρατα τελικά μας έκαναν καλό…:
Εγω προσωπικα αυτα τα τερατα τα θεωρω ιερα (ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ) εχω μαθει να σεβομαι την δυναμη τους και ποτε να μην τα υποτιμω.Νομιζω οτι ολοι μας μπορουμε να τραβηξουμε γροθια στο μαχαιρι, το αιμα που θα τρεξει απο καπου θα λειψει.Το μεγαλο ερωτημα ειναι ποσο αιμα χρειαζεσαι κατα περιπτωση και ποσο μπορεις να διαθεσεις.Τα μετρα και τα σταθμα του καθενος ειναι διαφορετικα.Η διαφημιση για το νερο ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ εμενα προσωπικα μου ταιριαζει.Εχω ονειρα εχω επιθυμιες (εχω και καιρο για να τρεξω στις διαδηλωσεις των συνταξιουχων)Μ…..απαιχτο,αλλα δυστυχως η και ευτυχως δεν παιζω μονος μου(ΒΛΕΠΕ ΙΕΡΑ ΤΕΡΑΤΑ).Νομιζω οτι τα πουπουλα δικαιωματικα γεμιζουν τον προσωπικο χωρο του καθενος απο την στιγμη που η ζωη τους χαρακτηριζεται μονιμα απο λογια και καθολου εργα.Η αναστολη δεν ειναι υποχωρηση ουτε θεωρειται καποιος φανφαρονος.Και αν τελικα δεν καταφερουμε να κανουμε και κατι απο οσα θα θελαμε να κανουμε δεν νομιζω οτι χανεται και ο κοσμος.Και σε τελικη αναλυση ας ηταν απο εδω και εμπρος η πιο μακρινη εκδρομη στην ζωη μου να ηταν το πολυ μεχρι την Οιτη αρκει να εχω τους φιλους μου μαζι και να ειναι απαλαγμενοι απο αυτο το γαμ….αγχος που δυστυχως εχει στερησει σε πολους απο εμας το απο καρδιας χαμογελο.
Μου αρέσει που έχουμε στόχους….
Τα διψασμένα για αίμα τέρατα της πλήξης και της συνήθειας κρύβονται στις σκιές των τοίχων. Πιάνουν τα θύματα τους στο σκοτάδι, στον ύπνο.
Τα περισσότερα θύματα τους είναι καλοί άνθρωποι…
Το δηλητήριο, θανάσιμο: στην αρχή νιώθεις χαλαρά, κάνεις ακόμα και πλάκα με τα υπόλοιπα θύματα. Μετά έρχεται η παραίτηση, είσαι πια γέρος, με πλαδαρό κορμί, νεκρό μυαλό και άδεια μάτια, συνεχίζεις να ζεις. Οι πολεμιστές του φωτός πεθαίνουν πάνω στους τοίχους, ανάμεσα στα γκρεμίσματα. Στα παγωμένα χέρια τους κρατάνε ακόμα το όπλο, τα νεκρά τους μάτια είναι στραμμένα προς το φως. Οι σύντροφοί τους μάχονται γύρω από το κορμί τους, δεν αφήνουν τα τέρατα να το πάρουν. Για πόσο όμως, είναι λίγοι…
Συμπέρασμα: δεν έπρεπε να πάρω ληγμένα, πρωϊνιάτικα.
Οι πολεμιστές του φωτός δεν μπορούν να ξαποστάσουν ποτέ, σταματούν να πάρουν ανάσα και πίσω τους ο μισογκρεμισμένος τοίχος ξανασηκώνεται ψηλότερος…
ααα, κι’εσύ τα ίδια ήπιες…
…αυτό που μας έριξαν το πρωί στον καφέ μας ήταν το χάπι της αλήθειας. Πρέπει να προλάβουμε να τελειώσουμε την ιστορία πριν τελειώσει η επίδρασή του και βυθιστούμε πάλι στην λήθη…
Ρίξτε τον τοίχο!!
έλα τώρα Ντινάρα, μπορείς και καλύτερα…
Σα σιαμαίοι μοιάζετε!!! Χι χι χι…
Καλά… ετοιμάζω άλλο. Κλαψ, κλαψ!!!
Ντινάρα δεν χρειάζεται να ετοιμάσεις άλλο, θέλουμε τις σκέψεις σου!! (εκτός αν ετοιμάσεις κάτι που να εκφράζει τις σκέψεις σου)
…πάντως η Μυρτώ βλέπω να μας ακολουθεί πέρα από τους τοίχους, και να σε παρασύρει κι εσένα!!
Hasta la vittoria siempre!!
“Hasta la vittoria siempre!!”
Έχω κενό…
Μήπως Τσε;
Φιλαράκι μήπως μίλησες με προξενείο Turkmenistan+Uzbekistan;; Πρέπει να αρχίσουμε να κουνιόμαστε διότι εγγύς γαρ ο καιρός!!!!
Όχι φιλαράκι δεν επικοινώνησα…
Ο τοίχος του Τουρκμενιστάν αποδείχθηκε ιδιαίτερα ψηλός και τα τέρατα αποτελεσματικά. Το πλήρωμα του G, σε μια απέλπιδα προσπάθεια αντίστασης στα τέρατα, θα πάει στην Κροατία, όπου θα συνεχίσει το ταξίδι του χειμώνα 2007, εξερευνώντας την περιοχή της Ιστρια από ξηρά και θάλασσα.
Ο τοίχος του ΤΑΤ ήταν και αυτός πολύ ψηλός για εφέτος. Για την παρουσία της ομάδας στο ΤΑΤ, νεότερα στο… Nomad goes TAT…
Τι θυμήθηκες τώρα βρε Q!!!
Γενικά τα τέρατα μας πάνε λίγο γ@μιώντ@ς τελευταία: για τη συμμετοχή στο ΤΑΤ, όλα ήταν ωραία στα λόγια. Όταν όμως ήρθε η ώρα των έργων , τα βουνά και οι λόφοι γέμισαν πούπουλα και η πλάση αντιλάλησε… κόοοτ κοτκοτ κοτέεεκ… και για το ωραίο Τουρκμενιστάν, βγήκαν κάτι χαρταετοί, μούρλια, με 1000 μέτρα μισινέζα.
…οπότε, από τώρα και στο εξής, θα κρίνουμε λιγότερο αυστηρά, λιγότερο επιπόλαια και λιγότερο φανφαρόνικα όσους αποδεικνύονται κατώτεροι των ίδιων των λόγων τους… είδατε, τα τέρατα τελικά μας έκαναν καλό…:
…ωριμάσαμε!!
Εγω προσωπικα αυτα τα τερατα τα θεωρω ιερα (ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ) εχω μαθει να σεβομαι την δυναμη τους και ποτε να μην τα υποτιμω.Νομιζω οτι ολοι μας μπορουμε να τραβηξουμε γροθια στο μαχαιρι, το αιμα που θα τρεξει απο καπου θα λειψει.Το μεγαλο ερωτημα ειναι ποσο αιμα χρειαζεσαι κατα περιπτωση και ποσο μπορεις να διαθεσεις.Τα μετρα και τα σταθμα του καθενος ειναι διαφορετικα.Η διαφημιση για το νερο ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ εμενα προσωπικα μου ταιριαζει.Εχω ονειρα εχω επιθυμιες (εχω και καιρο για να τρεξω στις διαδηλωσεις των συνταξιουχων)Μ…..απαιχτο,αλλα δυστυχως η και ευτυχως δεν παιζω μονος μου(ΒΛΕΠΕ ΙΕΡΑ ΤΕΡΑΤΑ).Νομιζω οτι τα πουπουλα δικαιωματικα γεμιζουν τον προσωπικο χωρο του καθενος απο την στιγμη που η ζωη τους χαρακτηριζεται μονιμα απο λογια και καθολου εργα.Η αναστολη δεν ειναι υποχωρηση ουτε θεωρειται καποιος φανφαρονος.Και αν τελικα δεν καταφερουμε να κανουμε και κατι απο οσα θα θελαμε να κανουμε δεν νομιζω οτι χανεται και ο κοσμος.Και σε τελικη αναλυση ας ηταν απο εδω και εμπρος η πιο μακρινη εκδρομη στην ζωη μου να ηταν το πολυ μεχρι την Οιτη αρκει να εχω τους φιλους μου μαζι και να ειναι απαλαγμενοι απο αυτο το γαμ….αγχος που δυστυχως εχει στερησει σε πολους απο εμας το απο καρδιας χαμογελο.
Άσε βρε φιλαράκι να αυτοσαρκαστούμε λίγο, μη το σοβαρεύεις αμμέσως, δεν θα μας παρεξηγήσει κανείς!!
…κι’αν μας παρεξηγήσει…