Η πρώτη εκδρομή του 2012, είχε στο πρόγραμμα πολύ τζάκι, χουζούρι, παιχνίδι με τα πιτσιρίκια, αλλά και δράση.
-
- Έχω βαρεθεί να τον τραβάω αυτόν τον τύπο…
-
- Τα παιδία παίζει!
-
- Ακόμα και για να βάλει ένα γάντι στον γιο του, καταβάλει υπερπροσπάθεια!
-
- Ναι, ναι!
-
- Μike : “Λυπάμαι Αντρίκο, αλλά αν δεν καταφέρεις να ακολουθήσεις τον Πάκη, θα σε υποβιβάσουμε σε ανθυποδόκιμο…”
-
- Τα πιτσιρίκια βέβαια, δεν φάνηκαν να πτοούνται καθόλου.
-
- Το pajeraki του Πέτρου, τα βρήκε λίγο δύσκολα σε μερικά περάσματα, κυρίως λόγω χαμηλού ύψους.
-
- Are you talking to me?
-
- Ο Μπαντούλας ετοιμοπόλεμος.
-
- …και ο ψωριάρης χώρια!
-
- Όλοι μαζί…
-
- Το επόμενο πρωί, είχε βάλει μερικούς πόντους χιονάκι ακόμα!
-
- Ιδανικό κλείσιμο μετά από μία κουραστική, βρεμένη και παγωμένη μέρα.
-
- … μας περίμενε άλλη μία δύσκολη ανάβαση.
-
- Επιστρέφοντας στο καταφύγιο…
-
- “Μουρατίδη, κάτσε καλά γιατί έχω 12 νταν!”
-
- Η λίμνη Πλαστήρα από ψηλά.
-
- Ευτυχώς που είχαμε το πειραματόζωο (Ανδρέα) μαζί και βεβαιωθήκαμε ότι… δεν περνάει.
-
- Όπου δεν υπήρχε γέφυρα, τα πράγματα γινόντουσαν ολίγον επικίνδυνα…
-
- Την Παρασκευή δεν σταμάτησε λεπτό να βρέχει – χιονίζει. Μιλάμε για πολύ νερό!
-
- Στο ευρύχωρο wrangleraki είχαμε και το παιδί μας μαζί.
-
- Μαριέττα : “Μιχάλη…, πρέπει να σου εξομολογηθώ κάτι… Τα αυγά στην ομελέτα δεν ήταν βιολογικά…”
-
- Ζεστό καφεδάκι δίπλα στο τζάκι.
-
- Χουζούρικο πρωινό στο καταφύγιο με τον καιρό σε τρελά κέφια.
-
- Μέχρι και ο Φίλιππος βαρέθηκε να τον ακούει.
-
- Ο Πέτρος, για μια ακόμα φορά, μας κούρασε με τη φλυαρία του!
-
- ‘Ωρε τι έχω να τραβήξω από τον Πάκη πάλι…
Καλή Χρονιά σε όλους!
Βλέπω το ειδύλλιο Πάκη, Ανδρέα καλά κρατεί!
Γιάννη – Μαριέττα να σας ζήσει το κοριτσάκι!
Γιάννη Χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου και καλοδούλευτη η καινούργια φωτογραφική μηχανή (βλέπω τα προβλήματα με το video στα post λύθηκαν).
Μπιλάρα να σου ζήσει ο νεώτερος!
Στο σενάριο αυτής της δραστηριότητας δεν υπήρχε extreme off road, υπήρχαν όμως υπέροχες χιονισμένες διαδρομές στους δασικούς δρόμους των Αγράφων, πάντα με την απόλυτη παρέα.
Ευτυχώς που είχαμε στη διάθεσή μας δύο οχήματα ικανά να σπάσουν το παγωμένο χιόνι (του Γιάννη και του Ανδρέα) και έτσι όλες οι διαδρομές βγήκαν τέλεια. Η ανομοιογένεια των οχημάτων δεν πολυφάνηκε, ακριβώς λόγω του χιονιού. Οι πρώτοι άνοιγαν και τα οικογενειακά ακολουθούσαν.
Ο πρωινός καφές στο τζάκι του καταφυγίου, και το ζεστό φαγητό τα βράδια στην επιστροφή μας, όλα τα λεφτά!
Γιάννη, μετά το Πούλιτζερ βλέπω μια άλλη ποιότητα στα άρθρα σου. Το τελευταίο video είναι στο όριο μεταξύ ρεαλισμού και ψυχεδέλιας.
“Are you talking to me?” Χα χα χα, πολύ καλό…
Παναγιώτη, ευχαριστώ για τις ευχές!
Μια και αναφέρθηκες στα video, πράγματι ως δια μαγείας το θέμα λύθηκε. Επειδή όμως στο εξής – καλά να είμαστε – θα έχουμε περισσότερα video από τις δραστηριότητες, θα ήταν χρήσιμο αν υπήρχε τρόπος τα σχετικά link από το youtube να μπορούσαν να ανέβουν μαζί με τις φωτογραφίες, έτσι ώστε τα video να μπαίνουν στο post χρονικά ανάμεσα στις φωτογραφίες. Τώρα για να το κάνω αυτό, θα έπρεπε να τις ανεβάσω μία μία, οπότε βαρέθηκα και τα έβαλα όλα τα video στο τέλος. Λες να υπάρχει κάποια λύση; Δοκίμασα να βάλω το link σαν comment σε φωτογραφία, αλλά δεν δουλεύει…
Γιάννη δε ξέρω πως μπορεί να γίνει αυτό. Θα το δω.
Που ήμασταν και που ήρθαμε ρεεεεεεε !!!!!!
Πακη έχεις τα συνχαρητηρια της Κικης για την παρουσίαση .
Είναι πράγματι μεγάλη η τύχη μας για όσο θα μπορούμε να ζούμε αυτές τις ομορφιές φύσης και παρέας .
Oλα στη ζωη κυκλο κανουνε και να που το Pajero ξαναβρεθηκε με τον Musashi.
PS Σου το’πα Πετραν αστο οπως ειναι αλλα εσυ φαγωθηκες να το κανεις μαμα.