Από το ταξίδι μας στον Όλυμπο και τις πολλές φωτογραφίες που μου στείλατε, επέλεξα 30 του Γιώργου (GPVideoart). Όπως πάντα, αξίζει να τις δείτε σε full screen, κάνοντας κλικ πάνω τους.

Ήταν ένα ταξίδι διαφορετικό από το προηγούμενο, που επίσης ήταν διαφορετικό από το προγηγούμενο κ.ο.κ.

Κεντρικό θέμα, τα πολλά πρωτοεμφανιζόμενα πρόσωπα: Ο Γιώργος, η Σοφία και η όμορφη Αλεξάνδρα, ο Νίκος, η Ελίνα, ο Φίλων, ο Πάνος, η Γεωργία. Είναι φανταστική αυτή η διαδραστικότητα, τα νέα πρόσωπα που που κάθε φορά φέρνουν μαζί την δική τους ενέγεια, έρχομενοι ταυτόχρονα σε επαφή με την αύρα της ομάδας. Μπορείς να το πεις και απλά επικοινωνία, ίσως το σημαντικότερο value σε όλη αυτή την ιστορία.

Πολλή, ασταμάτητη βροχή αλλά λίγο off road, αφού η μορφολογία του τόπου και η απουσία γνώσης για την περιοχή δεν επέτρεψαν κάτι περισσότερο. Αλλά και πολλή περιπλάνηση. Δεν θυμάμαι ξανά να έχουμε κάνει 280χλμ σε μία ημέρα, παρά μόνο στα ταξίδια μας εκτός Ελλάδας.

Είναι παράξενη μέρα σήμερα. Σε όσα παράλογα συμβαίνουν γύρω μας, ήρθε πριν λίγο να προστεθεί το νέο ξέσπασμα του μίσους στις Βρυξέλλες. Φαίνεται πως υψώνονται γύρω μας όλο και ψηλότερα τείχη. Το καλοκαιρινό μας ταξίδι στην Ανατολή μοιάζει πλέον όχι απλά δύσκολο, αλλά ανεύθυνο σαν πρόταση. Το νομαδικό πνεύμα ίσως δεν έχει θέση σε έναν κόσμο που λυγίζει κάτω από το βάρος της κρίσης και της ένδειας, του πόνου εκατομμυρίων προσφύγων και του φανατισμού όσων θεωρούν τον εαυτό τους ως φορέα και απόστολο της κάθε λογής “αλήθειας”.

We could see it coming. Τώρα που γράφω αυτό το σχόλιο, κοιτάζω έξω από το γραφείο το truck. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ ποιος αυτοσαρκασμός μ’ έκανε να φτιάξω τώρα το καθαρόαιμο Overland όχημα, τη στιγμή που στα χρόνια που μπορούσαμε να ταξιδέψουμε, ασχολιόμουν με… wrangler. Το απόλυτο αυτοτρολάρισμα, ε?

Από την άλλη θυμάμαι και το γνωστό μότο του Allan Sounders (life is what happens while you’re busy making other plans) οπότε δεν ψυχαναγκάζομαι και πολύ. Έτσι κι’ αλλιώς, δεν θα άλλαζε κάτι 🙂

Καλημέρα σε όλους,

Mike Miskis