Όταν νωρίς το πρωί του Σαββάτου, νύχτα ακόμα, φορτωμένοι με εξοπλισμό για μια απαιτητική διανυκτέρευση στο βουνό, συναντηθήκαμε στη γέφυρα της Βαρυμπόμπης για το δεύτερο γύρο της αναμέτρησής μας με το πάντα απαιτητικό τερέν της Βόρειας Εύβοιας, ήμασταν προϊδεασμένοι ότι κάθε άλλο παρά εύκολες θα ήταν οι συνθήκες που θα αντιμετωπίζαμε. Και δικαιωθήκαμε πλήρως!
Αυτή τη φορά λοιπόν, σε πλήρη αντίθεση με την καλοκαιρία και τη σκόνη που συναντήσαμε στον πολύ πρόσφατη επίσκεψή μας στη Β. Εύβοια, η βροχή μας συνόδευσε από νωρίς. Στόχος μας ήταν να μπούμε χώμα ( ή μάλλον λάσπη) από Προκόπι και να κινηθούμε Βόρεια με προορισμό την ευρύτερη περιοχή της Κερασιάς, όπου και θα κατασκηνώναμε.
Η δυνατή βροχή έκανε τη διαδρομή στο σύνολό της πολύ ενδιαφέρουσα, με αρκετές παγίδες να κρύβονται στους αμέτρητους νερόλακκους που συναντήσαμε και με τους φουσκωμένους χείμαρρους να απαιτούν πάντοτε ιδιαίτερη προσοχή και τήρηση των στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας κατά την διάσχισή τους.
Απόγευμα Σαββάτου, φθάνουμε λοιπόν στην Κερασιά, όπου λίγο πριν την τελική αναχώρησή μας για τη δύσκολη διανυκτέρευση, είπαμε να στεγνώσουμε λιγάκι και να πάρουμε μία τελευταία γεύση «θαλπωρής». Τριγυρνώντας στους έρημους δρόμους του χωριού υπό καταρρακτώδη βροχή, σταματήσαμε σε ένα άδειο μεν, πολύ φιλόξενο δε καφενείο – παντοπωλείο, όπου ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης του σκίστηκε να μας περιποιηθεί, σερβίροντάς μας καταπληκτικό καφεδάκι και κονιακάκι για το κρύο, ενώ παράλληλα απολαύσαμε τη γλυκιά ζεστασιά μιας παλιάς ξυλόσομπας στη μέση του καφενέ, αναλογιζόμενοι μερικοί από μας τις δυσκολίες της βραδιάς που ήταν μπροστά μας…
Αρχίζουμε λοιπόν την ανάβαση προς το σημείο της διανυκτέρευσης, το οποίο δεν αργήσαμε να βρούμε. Με τη βροχή να συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, στήθηκαν οι σκηνές και άναψε με πολύ δυσκολία η φωτιά, για να σβήσει πολύ σύντομα παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μας να τη συντηρήσουμε. Όντας μουλιασμένοι, παγωμένοι και νηστικοί, η βραδιά κάθε άλλο παρά ονειρική διαφαινόταν. Την παρτίδα – ως προς το «νηστικοί» – έσωσε ο μέγας ψήστης Αντρέας, ο οποίος υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες κατάφερε να ψήσει και να μας ταΐσει με τα απίστευτης έμπνευσης καλαμάκια του, που εκείνες τις ώρες έμοιαζαν σαν να βγαίνουν από όνειρο…
Αφού ικανοποιήσαμε τουλάχιστον την πείνα μας, πολύ γρήγορα βρεθήκαμε όλοι στις σκηνές μας αναζητώντας τη ζεστασιά του sleeping bag, για να ξυπνήσουμε το επόμενο πρωί σε ένα τοπίο πολύ διαφορετικό από αυτό που αφήσαμε το προηγούμενο βράδυ. Τα πάντα ήταν πασπαλισμένα από ένα ελαφρύ στρώμα χιονιού και ο ήλιος ήταν λαμπερός και αναζωογονητικός.
Στην παρέα μας μάλιστα προστέθηκε και ο άρτι αφιχθείς Ιάκωβος μετά του ξεδέλφου επίσης Ιακώβου, οι οποίοι αψήφησαν την Κυριακάτικη βολεψιά του καναπέ τους και πήραν τα βουνά από τα αξημέρωτα για να μας συναντήσουν. Η μέρα συνεχίστηκε χωρίς εκπλήξεις, με τους εργάτες βέβαια να κάνουν υπερωρίες. Μόνη εξαίρεση οι μικροεκδορές που υπέστη το Cruiser του Ιάκωβου, στην προσπάθειά μας να το περάσουμε από ένα απίστευτο νεροφάγωμα.
Επιστρέφοντας στον πολιτισμό, κάναμε μία στάση στη Δαφνούσα για φαγητό και μετά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για Αθήνα, κατάκοποι αλλά πλήρεις εμπειριών…
Μερικές ακόμα φωτογραφίες τραβηγμένες από όλους, τις οποίες συγκέντρωσε, επέλεξε και ανέβασε ο Ιάκωβος.
Καταπληκτικά. Φύση, παρέα, λάσπη! κατασκήνωση στη βροχή. Μπράβο παιδάκια. Μπράβο και στον Αντρέα που δε σας άφησε νηστικούς! Μπράβο και στον αγαπημένο μου ποιητή κύριο Χατζηϊορδάνογλου που κράτησε ψηλά τη σημαία των cruiser (την κράτησε ψηλά έτσι δεν είναι;) ανάμεσα σε διάφορα jeep και λοιπά αγωνιστικά αυτοκίνητα! Άντε στην επόμενη μετά την μεθεπόμενη και πριν από την τελευταία του 2011 θα ξανά ρθω και’ γω!
Μου θύμησε τις εκδρομές που έκανα πριν από κάτι χρόνια και σας ζήλεψα πραγματικά!
Παίρνω και δημοσίως επάνω μου την ευθύνη για την αποτυχία της φωτιάς, με το να ξεχάσω να αναφέρω εγκαίρως ότι δε βρήκα λαμαρίνα. Είχα πήξει από τα διάφορα που είχα στο μυαλό μου.
Πολύ ωραία παρέα, διαδρομή, κατάσταση.
Κρύωνα πολύ πριν πάμε για ύπνο καθώς ήμουν ελειπώς προετοιμασμένος, αλλά τα θεϊκά κοντοσούβλια του Νονού σε συνδυασμό με τον υπνόσακο έκαναν το θαύμα τους και ανάκτησα τους 36,6 βαθμούς μου.
Πολύ νερό, πολλή λάσπη, πολύ κέφι, πολύ ομορφιά και μπράβο στους πλοηγούς για την επιλογή της διαδρομής.
Και εις ανώτερα!
ΛΑΣΠΟΖΟΥΛΑΠΑ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!
ΠΩΛΕΙΤΑΙ CHEROKEE
Πολύ εκδρομικές φωτογραφίες. αλλά και περιγραφή από τον Γιάννη. Μπράβο nomadάκια, πάντα τέτοια!!
Να ευχαριστήσω και από μέρους της ομάδας τους καλεσμένους μας Δημήτρη & Βιβή για τη παρουσία τους. Ελπίζω την επόμενη φορά να είμαι μαζί, το ίδιο και ο Μιχάλης για να σας γνωρίσουμε.
Η δυσκολία δε φαίνεται στις φωτό αλλά γνωρίζοντας τη λάσπη της Β. Εύβοιας…. δε θέλω να φανταστώ τα μεγάλα αυτοκίνητα εκεί, με λάστιχα μικτής χρήσης!! Απ’ότι έγραψε ο Γιάννης ακόμα και τα 3 θηρία δούλεψαν εργάτη στο φουλ. Το αθώο cruiserάκι το προσέξατε ή έγινε τσούλα? Το cj του Δημήτρη πως πήγε?
(Άσχετο, αλλά επίκαιρο για ‘μένα: το ομορφότερο αυτοκίνητο του πλανήτη -μπορεί και του σύμπαντος- έφτασε τα 2520kg γεμάτο καύσιμο. Δε θέλει λάσπη, δε θέλει!)
Οι κοπέλες στη διαβίωση θα πρέπει να ταλαιπωρήθηκαν με τη βροχή…
Στις φωτό βλέπω πως κάποια παιδάκια το ‘ρίξαν στα κοψίδια και θέλουν γυμναστική και δίαιτα… Για ζωηρέψτε, αγώνες έρχονται!!
Άντε, μου λείψατε
Βασικά ο κύριος Δελαπορτας έχει υποσχεθεί ένα βιντεακι.
Η Εύβοια τελικά προσφέρετε για πολλούς λόγους εξαιτίας του χαμηλού γενικότερα υψομέτρου και επίσης μπορείς από νωρίς να πατήσεις χώμα και να χαράξεις διάφορες διαδρομές.
Κακώς που μέχρι τώρα οι επισκέψεις μας στην περιοχή ήταν πολύ σπάνιες, πιστεύω ότι ακόμη και για μονοήμερη αξίζει τον κόπο.
Υπάρχουν παρά μα παρά πολλά ανεξερεύνητα δρομάκια που θέλουν αρκετό ψάξιμο.
Πράγματι τα Μ/Τ είναι ΛΙΓΑ στην απίστευτη λάσπη της περιοχής και ιδίως αν προκύπτουν ανηφόρες σαν της πρώτης ημέρας.
Βέβαια τα Μ/Τ της Υokohama αποδείχτηκαν για ακόμη μια φορά παρά πολύ καλά για τον χαρακτήρα τους σε συνδυασμό βέβαια με σχετικά μικρό βάρος και Αρκετή έως Πολύ ροπή και ιπποδύναμη.
Όντως η ταλαιπωρία έφερε τα κορίτσια στα όρια τους εξαιτίας της βροχής , ελπίζω να ξεχάσουν την ταλαιπωρία και να τους μείνουν μόνο τα καλά όπως το απίστευτα σερβιρισμένο λουκάνικο ( όσοι ήταν ξέρουν γιατί μιλάω !!!!!!).
Για καλή μας τύχη ο παπαρουνοτουλιπας δεν έσφιξε ούτε βίδα και το L/C πέρασε ανέπαφο ακόμη και από το αρκετά μεγάλο νεροφάγωμα ξεκουμπώνοντας απλά και ως συνήθως τον πίσω προφυλακτήρα.
Γενικότερα πιστεύω ότι όλοι το ευχαριστηθήκαμε ήταν κάτι που εμένα προσωπικά μου είχε λείψει πολύ.
Φιλαράκι το L/C πήγε παρά πολύ καλά σε συνδυασμό με τον έμπειρο οδηγό του τον γνωστό τοχω που ως γνωστό παρά το γεγονός ότι τον πρόσεχα αυτός πάλι με έκραζε.
Θα ήταν τουλάχιστον άστοχο και αχάριστο να μην πώ πως το Cruiseraki έτυχε ιδιαίτερης μεταχείρησης και προσοχής και αισθάνθηκε σαν να βρίσκεται ανάμεσα σε ομόσταβλα καθορόαιμα…. !
Η αλήθεια είναι ότι όλων των παιδιων η προσοχή και η ενέργεια αλλα ιδιαίτερα και πολλαπλάσια, του γνωστού αγχωτικού στριβομαλάκιδαγκώνωγλώσσα κατάφερε να περάσει το νεροφαγωματάκι με ελαφρές εκδορές και ένα χεκούμπωμα… (αυτα όσον αφορά το cruiseraki, γιατι εκείνος πρέπει να έπαθε 8 εγκεφαλικα και 3 καρδιακά ενώ η πίεση πρεπει να είχε βαρέσει κόφτες…) αλλα το παγωμένο βλέμμα του με κοίταγε με μια απίστευτης απορίας έκφραση… του στύλ “τι κανουμε τώρα, που του είπα να ερθει και θα το φυτέψε εδώ μέσα παρόλο που το κρατάει ένας εργάτης εμπρός, ένας εργάτης πίσω, τρεία παληκάρια δεξιά και άλλα τρεία αριστερά….”!!! Ευτυχώς όμως η εμπειρία και οι οδηγικές ικανότητες μου του έδωσαν την ψυχραιμία να βρεί το κουράγιο να το βγάλει απο το λάκο…. αλόβητο!!!
Κοινώς το Cruiseraki… ΞΑΝΑΝΙΩΣΕ!!! είχε πολύ καιρό να ζήσει λίγο την αδρεναλίνη…. !!!
ΥΓ το βιντεάκι ετοιμάζεται απο το Jacob senior!!! Σύντομα κοντά σας!
Χαίρομαι που το ακούω!
Ο πίσω πρόβολος του L/C είναι σίγουρο θύμα, αλλά γενικά (έχω βαρεθεί να το λέω και το έχετε δει και live εξάλλου) το L/C μπορεί να περάσει από κομμάτια που κανείς δε το πιστεύει. Το μακρύ είναι σίγουρα από τα ικανότερα 4Χ4 ταξιδιού, ενώ το κοντό κλέβει εκκλησίες. Γι’αυτό δε μπορώ ν’ ακούω δικαιολογίες του τύπου “που να έρθω εγώ με το Cruiser” κ.λ.π.
…βέβαια δεν έχουν όλοι τα “μαγικά χέρια” του Χατζηϊορδάνογλου (τρομάρα σου ψαρούκλα)…
Αντρέα το cj του Δημήτρη (κοντό – ελαφρύ – στενό πάτημα – ροπή) θα πήγαινε καλά στη λάσπη και με τις ζάντες!
Και να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι το CJ του Δημήτρη κουβαλούσε ένα (1) ξένο sleeping bag, δύο (2) ξένα σπαστά καθίσματα camping και μία (1) σακκούλα σκουπιδιών (γεμάτη), συνολικού βάρους 4,3567854 κιλών, τα οποία έκαναν το έργο του πολύ δύσκολο…
Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι οι δυσκολίες στην συγκεκριμένη περιοχή προκύπτουν επάνω στην διαδρομή χωρίς να χρειαστεί να βρεις ένα σημείο άσχετο για να «παίξεις» έτσι γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον.
Όσο αναφορά τα συγκεκριμένα λάστιχα δείχνουν πέραν της δυνατότητας του αυτοκίνητου πολύ καλή συμπεριφορά στον αυτοκαθαρισμο τους και πάντα συγκρινόμενα με τα simex που σίγουρα υπολείπονται αλλά εμένα προσωπικά με εντυπωσίασαν για δεύτερη φορά με κριτήριο πάντα τον χαρακτήρα τους. Πολύ θα ήθελα να τα δω σε δράση σε κάποιο άλλο αυτοκίνητο για να έχω πιο ολοκληρωμένη άποψη. Νομίζω ότι είναι πιο επάνω σε απόδοση από τα γνωστά M/T της αγοράς.
Πακη μεγάλος καημός το ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΒΑΡΟΣ στο αυτοκίνητο.
Δεν ήταν και ο Μαικ να του κουβαλήσει τίποτε ρε γαμώτο.
Θα’θελα να μάθω γιατί βάλατε το Crouseraki εφτά φωτογραφίες στο ίδιο σημείο με την μία ρόδα σηκωμένη. Θέλει να πεί κάτι ο ποιητής;; Και ο Νίκος πως έπεσε στο χαντακάκι στον ίσιο δρόμο;; μήπως είναι στημένα;;
Στημένα; Απλώς θεώρησα εντυπωσιακό το πέρασμα, γι’ αυτό μπήκαν τόσες φωτογραφίες. Όσο για το Νίκο, δεν είναι έτσι όπως φαίνεται. Ο στενός για το φάρδος του cj δρόμος είχε μια ελαφριά κλίση που σε έστελνε προς το σεβαστού βάθους νεροφάγωμα, οπότε ο Νίκος αποφάσισε εξ αρχής να το περάσει από μέσα. Τελικά βέβαια αποδείχθηκε λάθος επιλογή γιατί σφήνωσε και φάγαμε μισή ώρα τουλάχιστον να τον βγάλουμε…
Μιχάλη μη τα ζηλεύεις τα παιδάκια, στημένα ήταν.
Μουρ τα γυρίσματα έγιναν στον Βασιλικό Κήπο. Όταν θα έρθεις εσύ θα πάμε στο allu fun park.