πηγή:in.gr

Η Lytro είναι μια νέα αμερικάνικη εταιρεία και οι φωτογραφικές της μηχανές διαθέτουν αισθητήρα που καταγράφει τη γωνία υπό την οποία κάθε ακτίνα πέφτει στο φακό.
Τα φωτογραφικά αρχεία που προκύπτουν περιέχουν έτσι όλο το «φωτεινό πεδίο» κάθε σκηνής. Αυτό το πεδίο, το οποίο ουσιαστικά αντιστοιχεί σε εικόνες τριών διαστάσεων, μπορεί αργότερα να υποστεί επεξεργασία ώστε να προκύψει η τελική εικόνα.

«Η φωτογραφία φωτεινού πεδίου ήταν κάποτε εφικτή μόνο με 100 κάμερες συνδεδεμένες με έναν υπερυπολογιστή στο εργαστήριο» σχολίασε ο ίδιος.
«Σήμερα είναι εφικτή για οποιονδήποτε χάρη σε μια κάμερα που είναι μικρή, πανίσχυρη και εξαιρετικά εύκολη στη χρήση» είπε.
Ο όρος “φωτεινό πεδίο” προτάθηκε για πρώτη φορά το 1936 από τον Ρώσο φυσικό Αλεξάντρ Γκέρσουν. Η νέα προσέγγιση βασίστηκε όμως στη βραβευμένη διδακτορική διατριβή που ολοκλήρωσε το 2006 στο Στάνφορντ ο Ρεν Εντζί, ιδρυτής της Lytro.

Οι φωτογράφοι της ομάδας είναι αυτοί που έχουν τεκμηριωμένη άποψη. Μπορεί να είναι και φούσκα.
Ρίχνοντας όμως μια ματιά στο site της εταιρείας: http://www.lytro.com/living-pictures/282 , σίγουρα σας περιμένει μια έκπληξη.

(Πως συμβαίνει πάντα και τέτοιες εταιρείες προκύπτουν σε χώρες με μεγάλα πανεπιστήμια?
Εμείς δηλαδή που ζούμε “στο περίπου” δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε δημιουργικά πράγματα?
Άσχετο, αλλά μου ήρθε:
Προχθές διάβασα στο facebook ένα κείμενο με τίτλο “Γιατί είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες”.
Είμαι πολύ περήφανος που είμαι Έλληνας, για ένα σωρό λόγους. Μέσα όμως στο κείμενο αυτό δεν βρήκα κανέναν. Το μόνο που βρήκα είναι παραλήρημα καψουροτράγουδου και μεγαλοστομία γνήσιου ραγιά. Πολλά λόγια και καμία ουσία. Πραγματικά λυπήθηκα, τόσο γι’αυτόν που το έγραψε όσο και για τα παιδιά που το αναδημοσίευσαν)

Mike Miskis