Νikos says:

Πάνο, ξέρεις τι μπήκα να γράψω? Ότι όλα ήταν σχεδόν τέλεια. Το τοπίο, η Νομαντο-παρέα, οι βόλτες, τα παιδιά της ΧΥΖ, αλλά… ΑΛΛΑ ΕΛΕΙΠΕ Ο ΠΑΝΟΣ. Αυτό ήταν το “σχεδόν”, αυτό ήταν το “αλλά”.
Έλειπες και ήταν εμφανές, όπως και θα είναι συνέχεια, μέχρι να μη λείπεις πια και να είσαι εκεί.

Σας ευχαριστώ όλους για την επίσημη υποδοχή μου στην ομάδα. Σας διαβεβαιώνω (μιας και αναφέρθηκε μεταξύ αστείου και σοβαρού) ότι δε με απασχόλησε ποτέ η διάρκεια που παρέμεινα δόκιμος. Άλλωστε, όλα όσα κάνουμε, όχι μόνο στο off road, αλλά και στις φιλίες, στις σχέσεις, στην υγεία (ντιν-ντον Πάνο!), στις ομάδες, στις εργασίες μας, αποτελούν μικρές ή μεγάλες δοκιμασίες. Σαφώς όμως αποτελεί μία επιβεβαίωση η αποδοχή και από τους υπόλοιπους της ομάδας και η επιβεβαίωση πιστεύω ότι είναι στην ανθρώπινη φύση να την αποζητούμε, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο.
“… Μπλα-μπλα μπλα, και φυσικά μπλα μπλα μπλα…. και να μην ξεχάσω ότι μπλα μπλα μλπα και θα προσπαθήσω να μπλα μπλα μπλα … αντάξιος των προδοκιών σας μπλα μπλα μπλα… μπλα μπλα… κλείνοντας να συμπληρώσω ακόμα ότι μπλα μπλα μπλα… δοξάστε με, μπλα.”
Ντινάρα, νομίζω ότι τελικά δε σε χαιρέτησα εχτές… Σε χαιρετώ λοιπόν σήμερα!
Αυτά! Τα υπόλοιπα από κοντά.