Q says:

Το 2015 ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για την ομάδα. Μια χορταστική δραστηριότητα από όλες τις απόψεις σε έναν υπέροχο μέρος με φανταστικούς ανθρώπους. Η δραστηριότητα τα είχε ΟΛΑ! Και χουζούρι στο τζάκι, και περιήγηση στα βουνά του νομού Σερρών, και περιπέτεια στις όχθες της λίμνης. Ο Μουρατίδης, σαν πραγματικός οικοδεσπότης μας πήγε σε μέρη απίστευτης ομορφιάς και σε διαδρομές με ποικιλία θεμάτων.
1η Ιανουαρίου και η ομάδα συναντιέται στον γνωστό πλέον στέκι στην Κερκίνη. Εκεί εγώ γνώρισα για πρώτη φορά τον Ηλία και την Αγγέλα. Χουζούρι δίπλα από το τζάκι και ιστορίες από ταξίδια, αγώνες και δραστηριότητες της ομάδας.
Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στο Μπέλες. Εκεί το βουνό μας έκρυψε το μεγαλύτερο μέρος της ομορφιάς του. Οι βοριάδες των προηγούμενων ημερών είχαν ρίξει τόσα δέντρα, που έκαναν όλες τις διαδρομές απροσπέλαστες. Η θέα της λίμνης και το τοπίο μας αποζημίωσαν όμως και με το παραπάνω. Το τέλος της ημέρας μας βρήκε γύρω από το τζάκι.
Η επόμενη ημέρα ήταν και η μεγαλύτερη από όλες τις απόψεις ημέρα της δραστηριότητας. Ξεκίνησε χαλαρά το πρωί με μία περιήγηση στα Κρούσια, όπου απολαύσαμε τη θέα της λίμνης από τον Νότο αλλά και γεμίσαμε τα αυτοκίνητα με διακοσμητικές αντύγειες από τα άπειρα κλαδιά. Μετά από μία γεμάτη ημέρα περιήγησης διασχίσαμε το ανατολικό ανάχωμα. Η επιστροφή στον ξενώνα ήταν μια αξέχαστη εμπειρία που κράτησε ….περίπου 18 ώρες!!!
Η διαδρομή φαινόταν ιδιαίτερη. Το φως είχε αρχίσει να πέφτει και το κρύο να έρχεται. Ο Μιχάλης με το Patrol μπροστά μας πήγαινε σε μια απίστευτη διαδρομή. Ο Αναστάσης με το FJ ακολουθούσε, εγώ δεν είχα ιδιαίτερα προβλήματα με το G κυρίως λόγω ύψους και ο Μισκής με το Cherokee για άλλη μία φορά αποδείκνυε ότι πέρα από τον εξοπλισμό, ο οδηγός (τα χέρια που λέμε) είναι εξίσου σημαντικό σε τέτοιες καταστάσεις. Η δυσκολία του τεραίν ανέβαινε, η λάσπη βάθαινε, το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά και το κρύο τσουχτερό.
Σε μια κατηφορική λακκούβα περνάει το patrol και μένει το Cherokee. Δεύτερη προσπάθεια, τρίτη δεν έχει νόημα. Η κατηφόρα μοιάζει απροσπέλαστη. Δοκιμάζω με το G, περνάω, ξεκολλάω το Patrol που είχε εν τω μεταξύ κολλήσει και όλη η ομάδα δουλεύει για να περάσουν οι επόμενοι. Το Fj περνάει θεαματικά αλλά κολλάει για λίγο και ο Μισκής με άλλο πάτημα πέρασε και το Cherokee. Επιστροφή δεν υπάρχει. Δυσκολευτήκαμε να κατεβούμε το σημείο, ήταν θεωρητικά αδύνατο να το ανεβούμε. Μπροστά μας ήταν βάλτος με καλαμιές και άγνωστο βάθος λάσπης. Τα παπούτσια είχαν γεμίσει λάσπη καθώς όπου και να πάταγες βούλιαζες σχεδόν μέχρι το γόνατο. Αυτό που κυριαρχούσε όμως ήταν η ηρεμία, η ησυχία και η ενέργεια που ξεχείλιζε την ομάδα. Παρά το προχωρημένο της ώρας, και το κρύο τα γυναικόπαιδα συμμετείχαν με τον τρόπο τους. Αποφασίζουμε να δοκιμάσει πρώτος ο Μισκής με το ελαφρύ (2 τόνους) να περάσει την καλαμιά. Μετά από πολλές προσπάθειες το Cherokee καταφέρνει και περνάει!!! Ο Αναστάσης με το εντυπωσιακό FJ δεν τα καταφέρνει και το FJ πληγώνεται. Δοκιμάζω εγώ με το G, περνάω το δύσκολο σημείο αλλά μετά πιστεύοντας ότι η δυσκολία τελείωσε άφησα το γκάζι με αποτέλεσμα το G να κολλήσει 2 μέτρα πριν πατήσει σε πιο στέρεο έδαφος… και να μην μπορεί να ξεκινήσει. Το Fj που ήταν πιο κοντά, ήταν ανήμπορο πλέον να βοηθήσει καθώς δεν έπαιρνε μπρος και το Cherokee ήταν αρκετά μακριά και θα ήταν μεγάλο ρίσκο να επιστρέψει για recovery. Έχοντας πάει 2 μετά τα μεσάνυχτα αποφασίσαμε να ανασυνταχτούμε και να προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στον ξενώνα, με τα εναπομείναντα οχήματα της ομάδας, το Patrol και το Cherokee. Μια κουβέντα ήταν και αυτό, καθώς η ομάδα είχε κοπεί στα δύο. Το Patrol έπρεπε να ανεβεί μια διαδρομή που είχαμε δυσκολευτεί να κατεβούμε και το Cherokee να ακολουθήσει μια άγνωστη διαδρομή με 5 άτομα και 1 παιδί το καθένα!!!! Τελικά το θαύμα έγινε και το Patrol με τέλεια οδήγηση από τον Μουρατίδη ανέβηκε τη μία και το Cherokee μετά από μια περιπλάνηση στα παραλίμνια μονοπάτια βρέθηκε στο χωριό.
Λίγη χαλάρωση γύρω από το τζάκι και ύπνοι καθώς την άλλη μέρα μας περίμενε το recovery των 2 οχημάτων που αφήσαμε φόρο στην λάσπη της λίμνης.
Το άλλο πρωί οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν. Το Patrol κόλλησε σε σημείο που το προηγούμενο βράδυ είχαμε περάσει με το Cherokee. Μέσα στο σκοτάδι δεν είχαμε δει την παγίδα που δεν φαινόταν ούτε την ημέρα και από καθαρή τύχη δεν κολλήσαμε. Το τρακτέρ που επιστρατεύτηκε για να μας τραβήξει κόλλησε!!! στο σημείο που είχα κολλήσει με το G επιβεβαιώνοντας το βαθμό δυσκολίας που είχε το συγκεκριμένο πέρασμα. Μέχρι να έρθει δεύτερο τρακτέρ με υδραυλικό εργάτη, 150 μέτρα συρματόσχοινο και πηρούνια, έφτασε ο Ρέκλος με το defender, οπότε ξεκινήσαμε το recoveryμε τον τρόπο που εμείς ξέρουμε. Τελικά μετά από λίγο τράβηγμα το G ξεκόλλησε και με 2 εργάτες ξεκολλήσαμε και το λαβωμένο FJ.
Όταν τελείωσε το recovery επιβεβαίωσα μερικά πράγματα σχετικά με το off road.
Ό,τι όχημα και να έχεις, αναρτήσεις εργάτες μπλοκέ κλπ ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει ο πιο σημαντικός. Επίσης το καλύτερο από το χειρότερο χωρίζονται από μια πολύ λεπτή γραμμή. Θα μπορούσε να είχε περάσει το G ή να κολλήσει το Patrol ή το Cherokee. Μετά από τόσο καιρό με τους nomads κάθε φορά συναντάμε και κάτι καινούριο. Είναι και αυτό ένα από τα στοιχεία που κρατάει αυτή την ομάδα ζωντανή όλα αυτά τα χρόνια.
Το βράδυ, η πεζοπορία στο λιμανάκι, κάτω μόνο από το φως του φεγγαριού (αφού η διακοπή της ΔΕΗ είχε σκοτεινιάσει όλη την περιοχή) με τον κρύο αέρα να χτυπάει το πρόσωπο μου θύμισε πόσο μου έχει λείψει μια χειμερινή διαβίωση. Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία αφορά που είχαμε πάει σε διαβίωση?????
Ηλία και Αγγέλα χάρηκα που σας γνώρισα. Εύχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα. Καλώς ήρθατε στην ομάδα. Εύχομαι να πάρετε όλα αυτά που έχει να σας δώσει η ομάδα αλλά και να βάλετε και εσείς την προσωπική σας σφραγίδα!!!