Σκόρπιες σκέψεις: Κού-κου!!! Πότε θα ξαναφύγουμε, γιατί από προχθές που γυρίσαμε όλο αυτό σκέφτομαι.
Οι φωτό είναι πολλές και σε μπερδεύουν, αν προσέξεις όμως κάποιες είναι καταπληκτικές, δείχνουν τόσο την ομορφιά όσο και τη δυσκολία της δραστηριότητας. Όσο τουλάχιστον μπορεί να φανεί σε φωτό, γιατί αυτό που ζήσαμε αυτές τις 3 μέρες δεν….
Τα 2 τούμπανο-εκδρομικά (TJ Γιάννη + CJ Νίκου) ταλαιπωρήθηκαν λιγότερο από τα 2 αγωνιστικά της παρέας. Εδώ χρειαζόταν πολύ φαρδύ και ψηλό λάστιχο και απόσταση της κοιλιάς από το έδαφος και τα διέθεταν, μαζί με την αμερικάνικη ροπή. Και να σκεφτεί κανείς ότι στα τεχνικά κομμάτια των trophy και σε ορεινό terrain γενικά, μερικές φορές λέω μακάρι το τερατάκι να ήταν ακόμα χαμηλότερο. Τώρα δεν υπάρχει σημείο που να μην έχει βρει κάτω, από μπρος μέχρι πίσω! (χωρίς φθορές ευτυχώς, είναι πάλι καθαρό και βουτηγμένο στο γράσσο και περιμένει το επόμενο πάρτυ).
Τα εύσημα πάντως πάνε στους οδηγούς των κανονικών αυτοκινήτων (Land Rover και XJ) που είχαν το δυσκολότερο έργο.
Μπράβο σε όλους για την προετοιμασία και για τη προσοχή κατά τη δραστηριότητα!
Η παρέα <<δεν υπάρχει>> που λέει και ο Κωστής!! Αυτή τη φορά όμως, εκτός από τους γνωστούς ανώριμους, είχαμε και την φοβερή συντροφιά του Δημήτρη που με το μπαγλαμαδάκι του μας ταξίδεψε στα ρεμπέτικα άλλων εποχών. Να μας ξαναέρθεις όταν μπορείς!
Σοφία, εννοείται πως θα ξαναέρθεις. Τέτοια κορίτσια δεν τα βρίσκεις εύκολα!!
Τι σκηνικό!! πάω να κάνω βουτιά, στη λίμνη που πετύχαμε Κυριακή μεσημέρι..
Εγώ πάλι σωματικά έχω γυρίσει πίσω, νοερά όμως είμαι ακόμα πάνω στο βράχο και ετοιμάζομαι να βουτήξω.
Ο Kάμπυλος για άλλη μια φορά μας αποζημίωσε, έστω και αν, αφήνοντας τη γνωστή και δοκιμασμένη διαδρομή, ρισκάραμε με την επιλογή ενός άγνωστου κομματιού. Για δεύτερη συνεχή χρονιά βέβαια, η βροχή μας στέρησε τα κρυστάλλινα νερά του, αλλά και έτσι το σκηνικό παρέμεινε μαγικό.
Για τα βράδια γύρω από τη φωτιά με τον Μίμη να παίζει μπαγλαμά, δεν μπορώ να πω κάτι για να τα περιγράψω. Μόνο όσοι ήταν εκεί με καταλαβαίνουν.
Επίσης η διπλή διαβίωση, Παρασκευή και Σάββατο, νομίζω ότι πρέπει να καθιερωθεί. Η δραστηριότητα ξεκινάει με το “καλησπέρα” της Παρασκευής και δεν έχει νεκρό και χαμένο χρόνο.
Όσο για αυτοκίνητα και οδηγούς, θεωρώ ότι δεδομένης της δυσκολίας του τεραίν, ανταποκρίθηκαν ιδανικά, πολύ περισσότερο βέβαια οι έχοντες “μικρά” λάστιχα. Ορίστε Αντρέα, σου αναγνωρίζω ένα ελαφρυντικό! Πόσο είναι το σκορ;;;
“Παιδιά σας ευχαριστώ που για μια ακόμη φορά με φιλοξενήσατε και με ταξιδέψατε σε μέρη που δύσκολα θα έβλεπα με τέτοιον τρόπο…. Πέρασα καταπληκτικά! Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ! Μιχάλη σε ευχαριστώ που με προσκάλεσες ήδη σε επόμενη δραστηριότητά σας, ανυπομονώ!!
(Γιατί όπως είπε και ο Γιάννης “είμαστε σαν τις κατσαρίδες….. τελευταίοι θα φύγουμε…”)
Η εκδρομή αυτή ήταν ένας από τους πιο ωραίους συνδυασμούς παρέας, διαβίωσης, νερού, βουνού, καιρού. Γεμάτη ωραίες στιγμές, θα μου μείνει στο μυαλό (ότι έχει κανείς…) για πολύ καιρό, ίσως μέχρι να καλυφθεί από την επόμενη, ακόμα πιο ωραία…
Ευτυχώς, ήταν και ο Βαγγέλης εκεί και έκανε θεϊκή πατέντα-επισκευή βάσης δυναμό στο τζιπ μου, γιατί αλλιώς θα σας είχα αφήσει πρόωρα… Η οποία πατέντα δουλεύει καλύτερα από ότι δούλευε η βάση όταν ήταν εντάξει…
Ο Δημήτρης με το “εργαλείο του” επίσης συνέβαλε στη δημιουργία 2 βραδιών από τις πιο ωραίες σε διαβίωση, παρόλα τα σοβαρά προβλήματα φωτισμού που υπήρχαν… Ελπίζω να ξεχάσει τον κακό ύπνο ο οποίος μάλλον ήταν εφιαλτικός (καθώς ξεφούσκωσε το στρώμα) με αποτέλεσμα να κοιμηθούμε όλοι στο έδαφος…
Ο Αντρίκος περιόρισε τις καραγκιοζές του στα απολύτως απαραίτητα καθώς συνοδευόταν από την Κική η οποία ελπίζω να διασκέδασε, παρόλες τις κακουχίες…
Ο Πάκης προφανώς είχε στείλει κάποιον εκπρόσωπο γιατί σε καμμία περίπτωση δε μου θύμισε τον παλιό κακό Πάκη που όλοι γνωρίζουμε… Δεν έπινε, δε μιλούσε, δε γκάζωνε (τι να γκαζώσει από τον τενεκέ του…), γενικώς, δεν ήταν εκεί… Ρε Πάκη δεν πας για κάνα κινέζικο να στρώσεις? Αυτά τα γλυκόξινα βοηθάνε καμμιά φορά…
Η Σοφία ήταν η Σοφία. Χαρούμενη όπως πάντα.
Ο Ντίνος είχε ένα θεματάκι με το snorkel του, τίποτα το ιδιαίτερο, απλά ήταν τρύπιο…
Η Ναυσικά και ο Κωστής πέρασαν τον κάβο από το κεφάλι της βελόνας, βγάζοντας αλώβητο το τροχόσπιτό τους από αυτόν τον κροκαλοπόλεμο. Παραδέχομαι.
Το τέρας εξοπλισμένο με μπόλικο λιπαντικό και με τα νέα του μπιχλιμπίδια από κάτω απέδειξε ότι βαδίζει σωστά προς την απόλυτη αξιοπιστία που απαιτείται από ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο.
Ο Μουρ θα μου μείνει σαν γιαγιά-φωτογράφος-ταξειδιώτης από κάποιο απομακρυσμένο χωριό, με τις απίθανες ερμηνείες του.
Ο Πάνος μας έλειψε.
Και όλοι όσοι δεν ήρθατε μας λείψατε.
Αυτή τη φορά η μαγεία ήταν τόσο ισχυρή που ακόμα είμαστε εκεί έξω…στον μαγικό ποταμό, …κάνοντας ατελείωτες βουτιές,στεγνώνοντας στη φωτιά διπλα στην όχθη, ταξιδεύοντας με τους ήχους σε άλλες εποχές (Δημήτρη το θαύμα σου το έκανες ) κι όσο για την συντροφιά (νομίζω ότι αυτή είναι η σωστή λέξη) ε..αυτή μάλλον δεν υπάρχει ή υπάρχει…?
Για το offroad δεν το συζητάμε, απλά εκπληκτικό, ούτε για τις εικόνες…απλά ονειρώδεις, ούτε για την ενέργεια…απλά καταιγιστική, ούτε για την ντόπα της…απλά είμαστε ακόμα βουλιαγμένοι στο όνειρο και μάλλον δεν θα αναδυθούμε πριν την επόμενη φορά…
Φιλαράκια , Συντροφάκια σας ευχαριστούμε όλους που μας χαρίσατε τέτοιες στιγμές…
So long…
Κωστής ,Ναυσικάκι ,Πράσινος Μουντζούρης
Ωραία βραδιά χθες στο γλεντόσπιτο της Βαρυμπόμπης…
Oι οικοδεσπότες μας περιποιήθηκαν με ψαγμένα ποτά και νόστιμη κουζίνα. Χρυσοχέρα η κυρία και large ο κύριος. Ο Αντρίκος μας ξαναέζησε την ονείρωξη του, ότι κάποια στιγμή η Τάτη μου θα δώσει σημασία στον Σοφοκλάκο του (άκου φαντασία αυτό το παιδί…). Ταυτόχρονα μιλήσαμε για την εμπειρία της τελευταίας δραστηριότητας και ταξιδέψαμε για λίγο με τη κουβέντα στη Τρανσυλβανία, στον Κάμπυλο, στον Έβρο, στα μέρη που γράφεται σιγά-σιγά η ιστορία της ομάδας. Όπως ήταν φυσικό, στο τέλος η κουβέντα έπεσε χαμηλά και ο Γιάννης για άλλη μια φορά δέχτηκε τα πυρά των υπολοίπων για την άστατη γκομενική του δραστηριότητα. Πάκη, μήπως ζηλεύουν που τρως στα καλύτερα κινέζικα?. Να’στε καλά φιλαράκια, ξεδώσαμε και το χαρήκαμε πολύ με την Άννα!
Για δώστε βάση τώρα, θα κάνουμε μια ανίχνευση στη Κ.Πίνδο σε ένα καινούργιο φαράγγι που έχω σταμπάρει. Σκέφτομαι για αρχές του μήνα, σε 2-3 Σ/Κ. Μπορούμε να φορτώσουμε άτομα και εξοπλισμό στα μεγάλα αυτοκίνητα, να μοιραστούμε καύσιμα και λοιπά και να ψάξουμε κάποια μονοπάτια που μπορεί να οριοθετούν εισόδους και εξόδους. Θα περπατήσουμε το φαράγγι με τα πόδια, με τα diesel να μας περιμένουν στην επόμενη έξοδο κ.λ.π. Χρειάζεται 5-6 άτομα, αλλά αυτά τα prescout είναι οι καλύτερες δραστηριότητες πάντα!! Βάζω το JK, χρειαζόμαστε άλλο ένα μεγάλο όχημα (άλλα 2 ακόμη καλύτερα), υπομονή και όρεξη για ταλαιπωρία και ψάξιμο επι τόπου, οδηγώντας και με τα πόδια. Εννοείται με σκηνές.
Πως αλλιώς θα βγάλουμε το επόμενο extreme crossing?!?!
Stavros Sorvats : what I like a lot in these pictures is that you have extreme cars and normal cars, almost standard that pass in the same spots
very nice..
… πάντως αυτό που βλέπω είναι ότι από τότε που άρχισε το Jeep του Πάκη να εμφανίζεται στο site μας, ο μέσος όρος μετακίνήθηκε προς την κατηγορία “εργοστασιακά 4Χ4 χωρίς καθόλου βελτιώσεις”.
Άσχετο: άντε βρε Q τι θα γίνει με το post από το ταξίδι???
Καλό χειμώνα σε όλους! Σε πολλούς που το λες αυτό, νομίζουν ότι τους βρίζεις… Απλώς δεν ξέρουν τι εστί namadoχειμώνας!
Γιατί, το δικό μου δεν είναι εμπίπτει στο μέσο όρο δηλαδή;;; Αν το wrangleraki μου θεωρείται extreme, τότε το wrangler του Ούγγρου που κερδίζει τα ΤΑΤ τι είναι;
Αντε ρε φιλαρακι να ταξιδεψουμε και ‘μεις λιγο.
Ζηλεύουμε!!!!!!!!!
Σκόρπιες σκέψεις: Κού-κου!!! Πότε θα ξαναφύγουμε, γιατί από προχθές που γυρίσαμε όλο αυτό σκέφτομαι.
Οι φωτό είναι πολλές και σε μπερδεύουν, αν προσέξεις όμως κάποιες είναι καταπληκτικές, δείχνουν τόσο την ομορφιά όσο και τη δυσκολία της δραστηριότητας. Όσο τουλάχιστον μπορεί να φανεί σε φωτό, γιατί αυτό που ζήσαμε αυτές τις 3 μέρες δεν….
Τα 2 τούμπανο-εκδρομικά (TJ Γιάννη + CJ Νίκου) ταλαιπωρήθηκαν λιγότερο από τα 2 αγωνιστικά της παρέας. Εδώ χρειαζόταν πολύ φαρδύ και ψηλό λάστιχο και απόσταση της κοιλιάς από το έδαφος και τα διέθεταν, μαζί με την αμερικάνικη ροπή. Και να σκεφτεί κανείς ότι στα τεχνικά κομμάτια των trophy και σε ορεινό terrain γενικά, μερικές φορές λέω μακάρι το τερατάκι να ήταν ακόμα χαμηλότερο. Τώρα δεν υπάρχει σημείο που να μην έχει βρει κάτω, από μπρος μέχρι πίσω! (χωρίς φθορές ευτυχώς, είναι πάλι καθαρό και βουτηγμένο στο γράσσο και περιμένει το επόμενο πάρτυ).
Τα εύσημα πάντως πάνε στους οδηγούς των κανονικών αυτοκινήτων (Land Rover και XJ) που είχαν το δυσκολότερο έργο.
Μπράβο σε όλους για την προετοιμασία και για τη προσοχή κατά τη δραστηριότητα!
Η παρέα <<δεν υπάρχει>> που λέει και ο Κωστής!! Αυτή τη φορά όμως, εκτός από τους γνωστούς ανώριμους, είχαμε και την φοβερή συντροφιά του Δημήτρη που με το μπαγλαμαδάκι του μας ταξίδεψε στα ρεμπέτικα άλλων εποχών. Να μας ξαναέρθεις όταν μπορείς!
Σοφία, εννοείται πως θα ξαναέρθεις. Τέτοια κορίτσια δεν τα βρίσκεις εύκολα!!
Τι σκηνικό!! πάω να κάνω βουτιά, στη λίμνη που πετύχαμε Κυριακή μεσημέρι..
Εγώ πάλι σωματικά έχω γυρίσει πίσω, νοερά όμως είμαι ακόμα πάνω στο βράχο και ετοιμάζομαι να βουτήξω.
Ο Kάμπυλος για άλλη μια φορά μας αποζημίωσε, έστω και αν, αφήνοντας τη γνωστή και δοκιμασμένη διαδρομή, ρισκάραμε με την επιλογή ενός άγνωστου κομματιού. Για δεύτερη συνεχή χρονιά βέβαια, η βροχή μας στέρησε τα κρυστάλλινα νερά του, αλλά και έτσι το σκηνικό παρέμεινε μαγικό.
Για τα βράδια γύρω από τη φωτιά με τον Μίμη να παίζει μπαγλαμά, δεν μπορώ να πω κάτι για να τα περιγράψω. Μόνο όσοι ήταν εκεί με καταλαβαίνουν.
Επίσης η διπλή διαβίωση, Παρασκευή και Σάββατο, νομίζω ότι πρέπει να καθιερωθεί. Η δραστηριότητα ξεκινάει με το “καλησπέρα” της Παρασκευής και δεν έχει νεκρό και χαμένο χρόνο.
Όσο για αυτοκίνητα και οδηγούς, θεωρώ ότι δεδομένης της δυσκολίας του τεραίν, ανταποκρίθηκαν ιδανικά, πολύ περισσότερο βέβαια οι έχοντες “μικρά” λάστιχα. Ορίστε Αντρέα, σου αναγνωρίζω ένα ελαφρυντικό! Πόσο είναι το σκορ;;;
Κλαψ 15-2
Κλαψ κλαψ ποιος ο λόγος της επιστροφής ?
Μητσιμπονα φωτο με το όπλο στο χέρι δεν παιζει?
Μακρά, το καλύτερο από τα προηγούμενα δύο!!!
Στήσιμο, ξεστήσιμο, καφέδες, νερό, κροκάλες, νερό, κροκάλες, νερό, κροκάλες, νερό, κροκάλες, μπάνιο, καφέδες, σάντουιτς, captain morgan, νερό, κροκάλες, νερό, κροκάλες, εργάτες, νερό, κροκάλες, σκορ(?), στήσιμo, φωτιά, σουβλάκια, χοιρινό με πατάτες, κρασί, μπαγλαμαδάκι, μπαγλαμαδάκι, “γρηά μουρ”, γέλιο, αντρέας, αναμνήσεις, καληνύχτα φιλαράκια!
http://www.youtube.com/watch?v=CaVDpEYPjFM
Μιχάλη στείλε μου τη φωτο για επεξεργασία…
Ποιά απ’όλες;;
Σοφία :
“Παιδιά σας ευχαριστώ που για μια ακόμη φορά με φιλοξενήσατε και με ταξιδέψατε σε μέρη που δύσκολα θα έβλεπα με τέτοιον τρόπο…. Πέρασα καταπληκτικά! Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ! Μιχάλη σε ευχαριστώ που με προσκάλεσες ήδη σε επόμενη δραστηριότητά σας, ανυπομονώ!!
(Γιατί όπως είπε και ο Γιάννης “είμαστε σαν τις κατσαρίδες….. τελευταίοι θα φύγουμε…”)
Η εκδρομή αυτή ήταν ένας από τους πιο ωραίους συνδυασμούς παρέας, διαβίωσης, νερού, βουνού, καιρού. Γεμάτη ωραίες στιγμές, θα μου μείνει στο μυαλό (ότι έχει κανείς…) για πολύ καιρό, ίσως μέχρι να καλυφθεί από την επόμενη, ακόμα πιο ωραία…
Ευτυχώς, ήταν και ο Βαγγέλης εκεί και έκανε θεϊκή πατέντα-επισκευή βάσης δυναμό στο τζιπ μου, γιατί αλλιώς θα σας είχα αφήσει πρόωρα… Η οποία πατέντα δουλεύει καλύτερα από ότι δούλευε η βάση όταν ήταν εντάξει…
Ο Δημήτρης με το “εργαλείο του” επίσης συνέβαλε στη δημιουργία 2 βραδιών από τις πιο ωραίες σε διαβίωση, παρόλα τα σοβαρά προβλήματα φωτισμού που υπήρχαν… Ελπίζω να ξεχάσει τον κακό ύπνο ο οποίος μάλλον ήταν εφιαλτικός (καθώς ξεφούσκωσε το στρώμα) με αποτέλεσμα να κοιμηθούμε όλοι στο έδαφος…
Ο Αντρίκος περιόρισε τις καραγκιοζές του στα απολύτως απαραίτητα καθώς συνοδευόταν από την Κική η οποία ελπίζω να διασκέδασε, παρόλες τις κακουχίες…
Ο Πάκης προφανώς είχε στείλει κάποιον εκπρόσωπο γιατί σε καμμία περίπτωση δε μου θύμισε τον παλιό κακό Πάκη που όλοι γνωρίζουμε… Δεν έπινε, δε μιλούσε, δε γκάζωνε (τι να γκαζώσει από τον τενεκέ του…), γενικώς, δεν ήταν εκεί… Ρε Πάκη δεν πας για κάνα κινέζικο να στρώσεις? Αυτά τα γλυκόξινα βοηθάνε καμμιά φορά…
Η Σοφία ήταν η Σοφία. Χαρούμενη όπως πάντα.
Ο Ντίνος είχε ένα θεματάκι με το snorkel του, τίποτα το ιδιαίτερο, απλά ήταν τρύπιο…
Η Ναυσικά και ο Κωστής πέρασαν τον κάβο από το κεφάλι της βελόνας, βγάζοντας αλώβητο το τροχόσπιτό τους από αυτόν τον κροκαλοπόλεμο. Παραδέχομαι.
Το τέρας εξοπλισμένο με μπόλικο λιπαντικό και με τα νέα του μπιχλιμπίδια από κάτω απέδειξε ότι βαδίζει σωστά προς την απόλυτη αξιοπιστία που απαιτείται από ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο.
Ο Μουρ θα μου μείνει σαν γιαγιά-φωτογράφος-ταξειδιώτης από κάποιο απομακρυσμένο χωριό, με τις απίθανες ερμηνείες του.
Ο Πάνος μας έλειψε.
Και όλοι όσοι δεν ήρθατε μας λείψατε.
Αυτή τη φορά η μαγεία ήταν τόσο ισχυρή που ακόμα είμαστε εκεί έξω…στον μαγικό ποταμό, …κάνοντας ατελείωτες βουτιές,στεγνώνοντας στη φωτιά διπλα στην όχθη, ταξιδεύοντας με τους ήχους σε άλλες εποχές (Δημήτρη το θαύμα σου το έκανες ) κι όσο για την συντροφιά (νομίζω ότι αυτή είναι η σωστή λέξη) ε..αυτή μάλλον δεν υπάρχει ή υπάρχει…?
Για το offroad δεν το συζητάμε, απλά εκπληκτικό, ούτε για τις εικόνες…απλά ονειρώδεις, ούτε για την ενέργεια…απλά καταιγιστική, ούτε για την ντόπα της…απλά είμαστε ακόμα βουλιαγμένοι στο όνειρο και μάλλον δεν θα αναδυθούμε πριν την επόμενη φορά…
Φιλαράκια , Συντροφάκια σας ευχαριστούμε όλους που μας χαρίσατε τέτοιες στιγμές…
So long…
Κωστής ,Ναυσικάκι ,Πράσινος Μουντζούρης
Νίκο, το περίμενες ποτέ ότι θα έλεγες “παραδέχομαι” για Land Rover 110 & πλήρωμα?
Το πισί γαζώνει. Το έπιασε και ο Πάνος στα χέρια του και είναι τέλειο. Ευχαριστώ φιλαράκι Μουρ!!
🙂
Ωραία βραδιά χθες στο γλεντόσπιτο της Βαρυμπόμπης…
Oι οικοδεσπότες μας περιποιήθηκαν με ψαγμένα ποτά και νόστιμη κουζίνα. Χρυσοχέρα η κυρία και large ο κύριος. Ο Αντρίκος μας ξαναέζησε την ονείρωξη του, ότι κάποια στιγμή η Τάτη μου θα δώσει σημασία στον Σοφοκλάκο του (άκου φαντασία αυτό το παιδί…). Ταυτόχρονα μιλήσαμε για την εμπειρία της τελευταίας δραστηριότητας και ταξιδέψαμε για λίγο με τη κουβέντα στη Τρανσυλβανία, στον Κάμπυλο, στον Έβρο, στα μέρη που γράφεται σιγά-σιγά η ιστορία της ομάδας. Όπως ήταν φυσικό, στο τέλος η κουβέντα έπεσε χαμηλά και ο Γιάννης για άλλη μια φορά δέχτηκε τα πυρά των υπολοίπων για την άστατη γκομενική του δραστηριότητα. Πάκη, μήπως ζηλεύουν που τρως στα καλύτερα κινέζικα?. Να’στε καλά φιλαράκια, ξεδώσαμε και το χαρήκαμε πολύ με την Άννα!
Για δώστε βάση τώρα, θα κάνουμε μια ανίχνευση στη Κ.Πίνδο σε ένα καινούργιο φαράγγι που έχω σταμπάρει. Σκέφτομαι για αρχές του μήνα, σε 2-3 Σ/Κ. Μπορούμε να φορτώσουμε άτομα και εξοπλισμό στα μεγάλα αυτοκίνητα, να μοιραστούμε καύσιμα και λοιπά και να ψάξουμε κάποια μονοπάτια που μπορεί να οριοθετούν εισόδους και εξόδους. Θα περπατήσουμε το φαράγγι με τα πόδια, με τα diesel να μας περιμένουν στην επόμενη έξοδο κ.λ.π. Χρειάζεται 5-6 άτομα, αλλά αυτά τα prescout είναι οι καλύτερες δραστηριότητες πάντα!! Βάζω το JK, χρειαζόμαστε άλλο ένα μεγάλο όχημα (άλλα 2 ακόμη καλύτερα), υπομονή και όρεξη για ταλαιπωρία και ψάξιμο επι τόπου, οδηγώντας και με τα πόδια. Εννοείται με σκηνές.
Πως αλλιώς θα βγάλουμε το επόμενο extreme crossing?!?!
Για πες παραπανω πληροφοριες
Δε προλάβαμε, οπότε πάμε για μετά τις διακοπές…
Stavros Sorvats : what I like a lot in these pictures is that you have extreme cars and normal cars, almost standard that pass in the same spots
very nice..
Τώρα βέβαια Μιχάλη θα πρέπει ο φίλος μας να μας πει πως ορίζει το normal car 🙂
“…normal cars, almost standard…” —-> εκπληκτικό!!
Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος εννοεί αυτό το μπλέ jimnάκι που προσπάθησε να ακολουθήσει τα θηρία.
Μπα μάλλον του Νίκου θα εννοούσε.
Καλό χειμώνα με πολύ λασπόχιονο!!!!!!!!!!!
Μα και πολλές εκδρομές!!!!!!!
ΚΑΛΟΧΕΙΜΩΝΑΜΕΤΡΕΛΛΟOFFROADΚΑΙ
ΝΑΠΑΜΕΓΙΑΜΠΥΡΕΣΝΑΠΟΥΜΕΝΕΑΑΠΟΤΙΣΔΙΑΚΟΠΕΕΕΣ!!!!!
Εννοούσε του Πάκη!! Πλάκα κάνω! Το σχόλιο δεν αφορούσε το γεγονός στον Κάμπυλο αλλά ήταν η άποψη που σχημάτισε από μια γενική ματιά στο site!
Να’ναι καλά ο άνθρωπος,
… πάντως αυτό που βλέπω είναι ότι από τότε που άρχισε το Jeep του Πάκη να εμφανίζεται στο site μας, ο μέσος όρος μετακίνήθηκε προς την κατηγορία “εργοστασιακά 4Χ4 χωρίς καθόλου βελτιώσεις”.
Άσχετο: άντε βρε Q τι θα γίνει με το post από το ταξίδι???
Καλό χειμώνα σε όλους! Σε πολλούς που το λες αυτό, νομίζουν ότι τους βρίζεις… Απλώς δεν ξέρουν τι εστί namadoχειμώνας!
Γιατί, το δικό μου δεν είναι εμπίπτει στο μέσο όρο δηλαδή;;; Αν το wrangleraki μου θεωρείται extreme, τότε το wrangler του Ούγγρου που κερδίζει τα ΤΑΤ τι είναι;
…σωστό κι’αυτό….
Πέμπτη καλά είναι για μπυριτσα ?
Μια χαρά είναι!