Τρείς ανοιξιάτικες(;) μέρες στα Άγραφα
April 7th, 2008 by Musashi
15 Comments to “Τρείς ανοιξιάτικες(;) μέρες στα Άγραφα”:
-
Πρόσφατα posts:
- Ιστορίες απογευματινού καφέ
- Το λευκό FJ
- Programmed to receive
- The call of the wild
- O Gavin Conroy πιλοτάρει ένα Messerschmitt και αφηγείται την εμπειρία του
- The spirit of adventure
- DEJA VU
- Διευκρίνιση
- Η γνωστή αλληλουχία γεγονότων (κάπου στην ορεινή Πελοπόννησο)
- Γεωργία (საქართველო)
- Twenty Years Of Boredom
- Making memories
- (no title)
- Καλοκαίρι
- A good read
Πρόσφατα Comments:
Κατηγορίες:
- nomad news (1,073)
- Travel (78)
- Cappadocia Summer 2005 (2)
- Iceland Summer 2011 (8)
- Iran Summer 2007 (11)
- Middle East Spring 2008 (1)
- Middle East Summer 2010 (8)
- Slovenia Winter 2007 (8)
- Transylvania (18)
- Transylvania Winter 2006 (13)
- Αγώνες (44)
- 2° Evros Trophy (7)
- 3° Evros Trophy (4)
- 4° Evros Trophy (7)
- Δραστηριότητες (118)
- Παρουσιάσεις – Δοκιμές (11)
- Στιγμές (9)
- Χρονικά (20)
Βλέπω έχασα πολλά το Σάββατο το πρωί…
Κι’ εγώ, κι’ εγώ…
Περιμένω εντυπώσεις!
Το ξύπνημα μέσα στο λευκό τοπίο μετά το βραδυνό χιόνι, αξέχαστο.
Ελεάνα, Κέλυ, χαρήκαμε πολύ που μας τιμήσατε με την παρουσία σας!
Ντίνο, οι εντυπώσεις πολλές… καλύτερα όμως να τις ακούσουμε από την υπόλοιπη ομάδα…
‘Ηταν τρεις απίθανες μέρες. Το μέρος του camp ήταν πολύ όμορφο μέσα στα έλατα. Το ξύπνημα το πρωινό του Σαββάτου μέσα στο χιονισμένο τοπίο (4η φωτό) ήταν όλα τα λεφτά. Η ομάδα ήταν καλά προετοιμασμένη και εξοπλισμένη και έτσι δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Οι διαδρομές μέσα στα έλατα ήταν πολύ όμορφες και το τεραίν με τη λάσπη και τα χόρτα αρκετά γλιστερό. Ο καιρός μας έκανε το χατήρι δίνοντάς μας το χιόνι και την ομίχλη το Σάββατο και ήλιο με πολύ ωραίο φως και όμορφες εικόνες της λίμνης την Κυριακή. Ο Αντρέας είχε την ευκαιρία να δουλέψει με τον συνοδηγό του στο Pajero και αυτό μας έδωσε απίστευτες ατάκες…
Το ‘the thing’ κατάπιε και το Pajero.
Μπράβο σας παιδιά υπέροχα. Καταπληκτικές εικόνες!
Φάνηκε απο πολυ νωρίς ότι θα ήταν ένα υπεροχο τριήμερο με το καιρό να μας κάνει τις εκπλήξεις/χατήρια και να μας αποζημιώνει με τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει.
Η συνάντηση το βράδυ της Παρασκευής ήταν όπως πάντα ζεστή και ευχάριστη με εμάς που αργήσαμε να φτάσουμε να είμαστε οι προνομιούχοι που τα βρήκαν όλα έτοιμα… μέρος για στήσιμο, φωτιά και φαγητό ζεστό να μας περιμένουν.. Σας ευχαριστούμε γι αυτό…!!!
Το πρωινό ξύπνημα του Σαββατου μας βρήκε νωρίς και να μαντεύουμε για τους ήχους πανω στην σκηνή…!!!
Υπέροχο τοπίο και ευχάριστη έκπληξη για το χιόνι που είχε ασπρίσει όλο το βουνό…
Η πρώτη διαδρομή και απόπειρα για κατάκτηση υψηλότερων κορυφών αδύνατη μέσα στον Απρίλιο απο το πολύ και φρέσκο χιόνι κατα την διάρκεια της νύκτας…
Η εναλλακτική για χαμηλότερα υψόμετρα και περισσοτερη λάσπη ακολουθήθηκε και νέες προκλήσεις βρέθηκαν μπροστά μας…
Μακάρι αυτο το κομματι με το ποτάμι να ενωνονταν… θα ήταν το απόλυτο κλείσιμο του Σαββατο-βραδου…
Η ανηφόρα της Κυριακής με το υπέροχο ερπινκγ μετά απο συμβουλή του Βλασση ήταν για μένα παραπάνω απο εντυπωσιακή…
Το ανήμπορο Cruiseraki να ζητά απεγνωσμενα βοήθεια και η επιχείρηση στρώσιμο δρόμου έλαβε χώρα άμεσα …
τελικά πρέπει να βάλω εκείνη τη μπαγκαζιερα και να τη γεμίσω με κλαδιά για τις δυσκολες ώρες… !!!
Το πλήρωμα του Pajeraki-ου έδωσε recital με τις ατάκες του…
Φανταστική ενέργεια και απλά ενα υπέροχο ΣΚ με δραστηριότητες που τόσο μας είχαν λείψει….!!!
Μάικ… μεταφέροντας τα λόγια της Ελεάνας:
Τελικά η διαβίωση είναι ένα υπέροχο συναίσθημα που πρώτη φορά βιώνω αλλα που σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία… Περασα τέλεια και ο χρόνος πραγματικά πέρασε τόσο γρήγορα…!!!
Q:
“Η ομάδα ήταν καλά προετοιμασμένη και εξοπλισμένη και έτσι δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα.”
…μην παίρνεις και όρκο γι’αυτό…
Ντιναρα καλοριζικα τα καινουργια ΠΑΤΟΥΜΕΝΑ.Πολυ ομορφο και ακομη ποιο αγριο!!!!! Το ΣΚ με το χιονακι κορυφη ο νεος μου συνοδηγος με τρομεροτατες ελειψεις ιδιως συγκριτικα με εμενα που το εχω!!!!!Πιστευω οτι με καμια φαπα θα συνελθει.Μπορω να γραφω οτι θελω ετσι και αλλιως δεν με φτανεις τωρα ΜΑΙΚ.
Ξανά μαζί Σαββατοκύριακο και οι αισθήσεις ζωντάνεψαν μέσα στην φύση. Η υγρασία του δάσους, το ζωντάνεμα των χρωμάτων, η ανοιξιάτικη φύση που ξεμυτίζει, τα κρύα νερά από τα λιωμένα χιόνια, η απρόσμενη χιονόπτωση μας ξύπνησαν από τον ψυχικό λήθαργο μου που μας βυθίζει η καθημερινότητα. Προσπαθώντας να κρατήσω Σπαρτιάτικη γραμμή στον εξοπλισμό μου, παρασύρθηκα από τον πλούτο των αγαθών των φίλων μου και έφαγα, ήπια κι έσκασα! Την επόμενη θα γίνει χρήση του τσουκαλιού με μία καλή συνταγή. Πρωταθλητής στον εξοπλισμό ο Q. Η φωτιά μας συγκέντρωσε πάλι γύρω της, μας ζέστανε και μας μάγεψε.
Κάποιοι μας έλειψαν αλλά ξέρουμε ότι μας παρακολουθούν από μακριά. Εξάλλου η ομάδα δεν έχει μόνο ψυχή αλλά και σώμα και συναισθήματα που σημαίνει ότι Νομάδες δεν είμαστε μόνο αυτοί που ζούμε τις δραστηριότητες αλλά και αυτοί στο κοντινό μας περιβάλλον που με κάθε τρόπο μας στηρίζουν, μας αγαπούν και μας επιτρέπουν να τις ζούμε. Μία διαταραχή σε αυτό το περιβάλλον σημαίνει και διαταραχή στην ομάδα. Ας μην μονοπωλεί λοιπόν την ιδιότητα των Νομάδων ο καθένας για τον εαυτό του και ας καταλάβουμε ότι υπάρχουμε όχι γιατί είμαστε καλά εξοπλισμένοι στις δραστηριότητες ή γιατί έχουμε τρομερά αυτοκίνητα αλλά διότι μας αποδέχεται και μας στηρίζει το περιβάλλον μας και ειδικά το κοντινό μας.
Musashi
Οι φωτογραφίες με το ποτάμι στην ομίχλη έχουν μια παραμυθένια ατμόσφαιρα…
Συμφωνώ 101% με το σχόλιο του Μιχάλη, και χαίρομαι όταν αρθρώνεται τέτοιος λόγος στο site μας.
Αλίμονο αν νομίσουμε ότι η ομάδα μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το άμεσο περιβάλλον του καθενός μας. Οι δικοί μας είναι που, με την αγάπη τους, την υπομονή τους πολλές φορές, και με τη συμμετοχή τους όταν και όποτε μπορούν, συντελούν στο να βιώνουμε αυτές τις εμπειρίες. Χωρίς την δική τους κατανόηση και υποστήριξη, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο.
Χαίρομαι επίσης γιατί ο Μιχάλης αγγίζει στο σχόλιο του κάτι που, κατά τη γνώμη μου, είναι το σημαντικότερο όφελος όλων μας από αυτές τις εμπειρίες: το γεγονός ότι μας δίνεται μια σπάνια ευκαιρία να αντιληφθούμε το πεπερασμένο των δυνατοτήτων μας, την “ανθρωπινότητα” μας. Τα φοβερά και τρομερά αυτοκίνητα μας έδειχναν μάλλον αβοήθητα το Σάββατο, όταν το βουνό αποφάσισε ότι δεν περνάμε το απριλιάτικο χιόνι στον αυχένα. Έδειχναν μάλλον αστεία την Κυριακή, όταν σε 20 μοίρες κλίση έμεναν ακίνητα πάνω στην πλαγιά, μέσα στο δάσος με τη λάσπη.
Όσο για τον υπόλοιπο εξοπλισμό και για την αντοχή μας, πόσο φιλόξενο φαινόταν το εκκλησάκι του Πρ.Ηλία όταν μας προστάτευε από τον παγωμένο αέρα το πρωί… Κι’εμείς, που χωρίς δεύτερη σκέψη κρυφτήκαμε μέσα του, πόσο αγενείς φανήκαμε όταν το μετατρέψαμε σε καφετέρια, καπνιστήριο και μαγειρείο… όχι για να επιβιώσουμε, αλλά για να ικανοποιήσουμε τον απίστευτο κομφορμισμό μας, θεωρώντας ταυτόχρονα ότι κάνουμε… χειμερινή διαβίωση στο βουνό τρομάρα μας…
Είναι κρίμα να πλησιάζουμε τον μεγάλο δάσκαλο που λέγεται άγρια φύση, και να φεύγουμε πάλι από κοντά του χωρίς να έχουμε μάθει τίποτα, χωρίς να έχουμε καν μπει στον κόπο να σκεφτούμε λίγο παραπάνω. Οι πραγματικοί Νομάδες έχουν αυτοπεποίθηση και επίγνωση των ικανοτήτων τους, αλλά ταυτόχρονα έχουν και σεμνότητα και αίσθηση του μέτρου. Αν μπορέσουμε να πλησιάσουμε έστω και λίγο σ’αυτή την ισορροπία, αυτό θα είναι το μεγαλύτερο καλό που μπορεί να βγει για τη ζωή μας γενικότερα, από αυτές τις εμπειρίες.
Ο Ιάκωβος έφτιαξε ένα πολύ ωραίο βίντεο από τη δραστηριότητα. Με την ευκαιρία τεστάρω και την δυνατότητα ένθεσης βίντεο σε comment. Αν δεν παίζει υπάρχει κάτω link για να κατεβάσετε το plug-in.
No video? Get the DivX Web Player for Windows or Mac
Τι έγινε, νέα ταλέντα βλέπω. Πολύ καλό Ιάκωβε, περιμένουμε και… συνέχειες!!
Λοιπόν Ιάκωβε…
Με λιγότερες μεταβάσεις και λίγο περισσότερο φυσικό ήχο…τέλειο. Βέβαια ξέρω ότι ίσως να μην γίνεται με το υλικό που έχεις. Την παρατήρηση την κάνω με προσπάθεια να βρω να σχολιάσω κάτι. Μου άρεσε πολύ…
Τι να πω? Τι να πω? Περιμένατε να φύγω για να πάτε εκεί, ε? Τι να μου πει και η Γερμανία και όποιο άλλο μέρος… Αν δεν ήταν να δω αγαπημένα πρόσωπα εκεί που πήγα, θα είχα γυρίσει πίσω άρων-άρων… Μπράβο ρε παιδιά… Πολύ το χάρηκα που η ομάδα στην οποία ανήκω κι εγώ (ας είναι καλά ο Νονός-Αντρέας πρώτα, και όλοι οι άλλοι βέβαια αμέσως μετά) πήγε σε τέτοια ωραία μέρη και πέρασε τόσο ωραία. Ζηλεύω του κερατά βέβαια, αλλά το κρύβω επιμελώς (προσπαθώ τουλάχιστον). Άξιος και ο Οπερατέρ-Μοντέρ-Ηχολήπτης-Γενικών καθηκόντων-Φωτιστής, ο οποίος με έβαλε στο κλίμα της εκδρομής (χωρίς τον ήχο)! Α, και κάτι ακόμα, αυτός ο ηλίθιος ο Νονός μου, που πάει με αυτήν την άγκυρα που οδηγεί? Κάντο ρεμέντζο σε κανένα λιμάνι και άσε το off road ρε φίλε!