Mike Miskis says:

Έχοντας πολύ φρέσκια στο μυαλό μου την “τροφίσια” βόλτα που μας προσέφεραν τα παιδιά στα Γρεβενά, παρακολούθησα την Κυριακή τη 2η μέρα του Wild Terrain της Ευβοιας.

Είδαμε όμορφες μικρές διαδρομές, με μεσαίο βαθμό δυσκολίας και στο γυρισμό συζητούσαμε τις εντυπώσεις μας:

*Η διοργανώτρια λέσχη, πολύ καλή εντύπωση. Φιλότιμα και ακούραστα τα παιδιά. Μπράβο τους για την αφιλοκερδή προσπάθεια! Είναι σημαντικό να βλέπεις στις μέρες που ζούμε ανθρώπους με μεράκι, που δεν τους έχει καταπιεί η μιζέρια.

*Η μαγική φύση της Βόρειας Ελλάδας δίνει τόσες εναλλακτικές διαδρομές, που ο οργανωτής μπορεί να βάλει εμπόδια με πέτρες, μόνο αν και όποτε θέλει. Δεν συμβαίνει το ίδιο στα μέρη μας. Η πέτρα είναι σχεδόν μονόδρομος… και δεν είναι ότι καλύτερο, ούτε ότι πιο τεχνικό.

*Το επίπεδο των οχημάτων (μέσος όρος) γίνεται όλο και καλύτερο. Δεν είναι μόνο τα 4-5 κορυφαία, είναι όλα σχεδόν τα οχήματα πλέον ικανά για διάκριση. Αυτό δυσκολεύει το έργο των οργανωτών διότι για να φανεί το καλύτερο πλήρωμα θα πρέπει οι διαδρομές να είναι πολύ έξυπνα διαλεγμένες.

*Η βαρβαρότητα δεν υποκαθιστά την οδηγική τέχνη, άσχετα αν μερικές φορές φέρνουν το ίδιο αποτέλεσμα (την υπέρβαση του εμποδίου). Εκπληκτικό το ότι ορισμένοι θεατές αδυνατούν να ξεχωρίσουν το ένα από το άλλο.

*Τα σκουπίδια μαζεύοταν από τα παιδιά της λέσχης μετά την κάθε ειδική. Θα μπορούσαμε να τους ελαφρύνουμε το έργο, αν απλά πετάγαμε το ποτηράκι του καφέ μας ή το αλουμινένιο αναψυκτικό στις σακούλες που είχαν τοποθετηθεί γι’αυτό το σκοπό. Κάποιοι το έκαναν, άλλοι το ξεχνούσαν.

Τέλος, συγχαρητήρια στους νικητές του βάθρου για την επιτυχία και σε όλους όσοι αγωνίστηκαν για την προσπάθεια. Καλά μαζέματα, ελπίζω να συναντηθούμε με όλους στον μεγάλο αγώνα της Θεσ/κης!!