Επιστροφή από μια δραστηριότητα που είχε λίγο από όλα. Χιόνι, λάσπη, ποτάμι, χωματόδρομο, νεροφαγώματα, πανέμορφα τοπία και φυσικά όπως πάντα καλή παρέα.
Το ΚΙΑ μου έλειψε και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξανασυμβεί. Μου έλειψε όμως και το Wrangler του Mike…….
Πάρα, πάρα, πάρα πολύ καλό το Cruiser του Παναγιώτη. Ο Παναγιώτης το πήγε με περισσή άνεση σαν να το είχε χρόνια.
Επιστροφή, προσγείωση μάλλον, στην πεζή πραγματικότητα, με τη θλίψη που μου δημιουργείται μετά από κάθε αποχαιρετισμό από δραστηριότητα με τους nomads. Που ήμουν και που πάω?
Στο δρόμο της επιστροφής (συνήθως είναι και ο χρόνος της ψυχοθεραπείας μου) έλαβα ένα SMS από μια φίλη μου. “Τυχερέ, πάλι από εκδρομή γυρίζεις”
Αισθάνομαι πραγματικά ‘τυχερός’ που γνώρισα τους nomads, και μοιράζομαι μαζί σας όλες αυτές τις στιγμές.
Όμως πόσο ‘τυχερός’ πρέπει να αισθάνεται κάποιος που διάνυσε 1000+ χλμ (όπως όλοι μας) μέσα σε ένα ΣΚ, για να ζήσει αυτές τις στιγμές?
Μάλλον όλοι μας ‘προκαλούμε’ ή μάλλον δημιουργούμε την ‘τύχη’ μας, και αυτή μας επιβραβεύβει.
Και αυτό είναι που μου αρέσει πολύ και δεν θέλω με τίποτα να αλλάξει.
Είμαι σίγουρος ότι χιλιάδες άλλοι άνθρωποι (από αυτούς που μας αποκαλούν ‘τυχερούς’) είχαν τη δυνατότητα για κάτι αντίστοιχο, αλλά τους νίκησε η έλξη του καναπέ, ή αλλιώς καναπεδίαση.
Εγώ πάντως προτιμώ την nomadiωση….
Η μαγική πέτρα…
Canon boy…
Q…
Μόρντορ…
Οι φίλες…
Ice Queen…
4000 rpm…
Οι ζωγράφοι…
Το νεροφάγωμα…
Relaxing…
??????….
Γεια σου George ,με καλυψες με τη περιγραφη σου.
Θελω ομως να τονισω μερικες στιγμες του ΣΚ.(Κατα χρονικη προρεραιοτητα)
1.Το καταπληκτικο spotting του Γιωργου το Σαββατο στα χιονια. (George thanks).
2.Την στιγμη του “Ντιναρα”.(Σχοινι εργατη)
3.Το spotting μου Mike την Κυριακη.(Δεν ξερω αν ημουν αλλου αλλα δεν ανησυχησα καθολου).
Τελος δεν μπορω να μην αναφερθω και στους τρεις καλεσμενους μας Ιακωβο ,Κατερινα και “Δωροθεα” οπου με τους μεν δυο πρωτους ενοιωσα οτι γνωριζομαστε απο καιρο η δε Δωροθεα απεδειξε οτι τα “σωστα” γονιδια δυσκολα κρυβονται.
Παιδια σας ευαχριστουμε ολους γαι ενα ακομη “Νomadικο” ΣΚ.
BNT
Βλασσάκο οι φωτογραφίες πολύ καλές. Η φωτογραφία του Cruiser στα χιόνια είναι για διαφημιστικό και τα πορτρέτα εξαιρετικά! Περιμένω τα σχόλια για περισσότερα!
Musashi
Μιχαλη η απουσια σου ηταν παραπανω απο αισθητη.
Το νεροφαγωμα της Κυριακης ειχε το ονομα του Μusashi γραμμενο πανω του.
Τα πορτραιτα ειναι οντως φανταστικα και αυτα και αλλα που δεν ειναι στο site.
Ολα εχουν υπογραφη
© Panos
Καλα ποιανου ειναι αυτο το νεοφερτο και πανεμορφο 90αρι cruizer και πανω απο ολα ο οδηγος του ποιος ειναι.Λες ο τυχερος οδηγος του να ειναι το ΦΙΛΑΡΑΚΙ!!!!!
Πράγματι, μερικές φωτό είναι όπως πάντα φοβερές. Τι βούνα!!
Λοιπόν, αυτή τη δραστηριότητα την απόλαυσα σαν συνοδηγός, και είδα ότι η δουλειά μέσα στην ομάδα κάνει την παρουσία της όλο και πιο αισθητή. Οι Ντίνος, Βλάσσης και Πάνος έβγαλαν αυτή τη φορά μια οδηγική ποιότητα που με έκανε να νιώσω ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση.
Θα ξεχωρίσω μερικές στιγμές:
Το “άνοιγμα” της ανηφόρας με το παγωμένο χιόνι και την ειδική της Κυριακής από τον Βλάσση.
Το κατέβασμα “με φίλερ” στο ποτάμι, και το γύρισμα+ανέβασμα του ίδιου σημείου από τον Ντίνο.
Την συνολική προσπάθεια στο ποτάμι από τον Πάνο, σε συνδυασμό με την πρώτη του επαφή με το μεγάλο Cruiser.
Το Cruiser έχει απίστευτες δυνατότητες, κάτι για το οποίο σαν ομάδα έχουμε απόλυτο κριτήριο λόγω παρελθόντος, αλλά έχει και περίεργα πατήματα. Αυτό οφείλεται στην εκ διαμέτρου διαφορετική λειτουργία της εμπρός με την πίσω ανάρτηση. Αν ο οδηγός καταφέρει να ζυγίσει τα 2000 κιλά του πάνω στην εμπρός ανάρτηση, αφήνοντας ταυτόχρονα την πίσω να καθαρίζει τις γωνίες, κάνει πράγματα που μόνο πολύ ελαφρύτερα οχήματα μπορούν. Πάνο, θα δεις ότι με την προσθήκη του προφυλακτήρα και του εργάτη, σε αντίθεση με άλλα οχήματα, το Cruiser ζυγίζεται καλύτερα. Θέλει βέβαια χρόνο, αλλά σίγουρα έδειξες ότι “το’χεις”!!
Επίσης οφείλω να πω ότι τόσο το Disco των καλεσμένων μας, όσο και ο οδηγός του έδειξαν καλές προοπτικές.
Ντινάρα, οι αποστάσεις μηδενίζονται μερικές φορές!!
Γιώργο, με το σχόλιο σου περί τύχης ανοίγεις μεγάλη κουβέντα. Στην επόμενη τζακοβραδιά θα την συνεχίσουμε…
Η δραστηριότητα αυτή είχε για μένα ιδιαίτερη σημασία. Το cruiser είναι απολαυστικό αυτοκίνητο εντός κι’ εκτός. Δεν το χορταίνω Ανδρέα φιλαράκι! Mike η παρατήρηση για την κατανομή βάρους και τη λειτουργία των αναρτήσεων ήταν κάτι που ομολογώ δεν το έχω δουλέψει. Με βοηθάς πολύ γιατί στον θέμα αυτό έχω πολύ δρόμο. Το άλλο σημαντικό της δραστηριότητας έχει σχέση με τις φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες του post είναι από 5! (Βλάσσης, Ντίνος, Βίκυ, Νικόλας!!, Παναγιώτης περιμένω και του Γιώργου και του Ιάκωβου) φωτογράφους. Πώς σας φαίνεται η ομοιογένειά τους;
Αλλες δυο “στιγμες” που μου ηρθαν στο μυαλο.
Οι ειδικες “φραγμα Μεοοχωρας” και “Δομοκου”(η γνωστη ιπταμενα τακουνια).
Ηταν βεβαια λιγο εξω απο το πνευμα της ομαδας ωστοσο ηταν απολαυστικες.
Καλημέρα λοιπόν, και από εμένα.
Πραγματικά οι εικόνες που μπορείς να αντικρίσεις στην ελληνική (και όχι μόνο) φύση είναι τέτοιες που μπορούν να σου δώσουν συναισθήματα κάθε είδους.
Οι εικόνες που μας «γέμισαν» και σε αυτή τη δραστηριότητα είναι τόσο πλούσιες συναισθηματικά που οι, αν και απίστευτες, φωτογραφίες καταφέρνουν να αποδώσουν ένα μικρό μόνο κομματάκι αυτών.
Η παρέα, πραγματικά απίστευτη και γεμάτη ενέργεια, έκανε τα τόσα πολλά km να φαίνονται τόσο μικρό αντάλλαγμα!!! Σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση!
Το μόνο αρνητικό σημείο του Σαββατοκύριακου είναι η χρονική εκείνη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε ότι τελικά έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Τέλος να σας ευχαριστήσω για τα καλά και αισιόδοξα σχόλια σας για το οχηματαγωγό (κατά κόσμο «περίπτερο» και «φραγκόκοτα») Dorothy and her crew!
Και όχι Ντίνο, δεν θα αναφερθώ στο πως ένα κινητό «περίπτερο» μπορεί να μετατραπεί σε σταθερό «ψιλικατζίδικο» που θέλει 2 εργάτες για να «ξεσφηνώσει»!!!
Πάνο το cruiser εκτός από πανέμορφο είναι και πολύ αξιόμαχο και στα χέρια σου πραγματικά φαίνεται να δένει απόλυτα. Σας εύχομαι ολόψυχα να το ευχαριστηθείται απόλυτα στα χρόνια που έρχονται! Και η Βίκυ αποδεικνύεται πολύ μάχιμη φωτογραφικά για να σε καλύπτει όταν κρατάς το τιμόνι!
Βλάση τα αισθήματα είναι αμοιβαία και να ξέρεις ότι και για εμάς η γνωριμία ήταν πραγματικά ευχάριστη και η αγκαλιά σας πολύ ζεστή. (Στείλε σε παρακαλώ στο Νικόλα και στη Τατιάνα τα φιλιά μας και το μήνυμα ότι την επόμενη φορά θα είναι και ο Φοίβος παρών!!)
Γιώργο μέσα στην εβδομάδα θα έχει μια ολονυκτία για τα «θεματάκια» που αναφέραμε καθώς σιγά σιγά πρέπει να αρχίσουμε το project!
Mike, ευχαριστώ για την οργάνωση της επιχείρησης Dorothyʼs grounding!!! Αλλά όπως είπαμε τα γονίδια δεν είναι από μόνα τους αρκετά! Επιφυλάσσομαι όμως!
Προς όσους δεν ήρθαν:
Δεν κατάλαβα πότε έφθασα στα Τζουμέρκα με την παρέα του Mike.
Δεν έλεγα να φθάσω όταν κατέβαινα μόνος.
Προσυπογράφω τα λόγια του Q.
O βοσκός της φωτο ήρθε τρέχοντας νομίζοντας ότι κάποιο αυτοκίνητο τούμπαρε (!).
Αντρέα χάλια το φαγητό. Μόνο παϊδάκια και πατάτες τηγανιτές…
Δεν μπήκα στο νεροφάγωμα (ανεξήγητο)
Άλλη μια φορά: Το Cruiser κουκλάρα με ψηλά τακούνια.
Οι νέοι φίλοι μας είναι της φιλοσοφίας μας και της…. πλάκας μας. Tο Disco;
Μας λείψατε!