Κερκίνη… ένα μαγικό μέρος που σε κερδίζει ολοκληρωτικά από κάθε άποψη. Είναι το μέρος που, τουλάχιστον αυτή τη φορά, συναντήσαμε όλους τους καιρούς και όλες τις εποχές! Πραγματικά απίστευτο.
Πρέπει να σημειώσω σε αυτό το σημείο, ότι οι Νομαδικές ιστορίες της Κερκίνης με συνοδεύουν από την πρώτη μέρα που συνάντησα την ομάδα… και ναι.. μπορώ να καταλάβω επακριβώς τώρα πια τους λόγους… (Βασικά ένα μόνο πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω…!!!)
Το ταξίδι το βράδυ της Παρασκευής, επιφύλασσε, σε εμάς τουλάχιστον, διάφορες εκπλήξεις, από την καθυστέρηση στην αναχώρησή μας από την Αθήνα, λόγω των γνωστών υποχρεώσεων, μέχρι την παράδοση της ψυχής του κολάρου του Ιντερκούλερ λίγο πριν τα μεσάνυκτα πάνω στην Εγνατία, 5 περίπου χλμ πριν τον περιφερειακό των Σερρών εν μέσω πλήρους σκότους, ψιλόβροχου και παχιάς ομίχλης. Παρόλα αυτά , η ανυπομονησία μας να ανταμώσουμε όλοι μαζί δεν μπορούσε να καμφθεί… έστω και αν έπρεπε να ταξιδεύουμε«ατμοσφαιρικά» πλέον! (Βασικά εγώ μόνο μια ερώτηση έχω…)
Πράγματι φτάνοντας στο Αρχοντικό τις πρώτες πρωινές ώρες… η χαρά μας ήταν πλέον αναμεμιγμένη με την κούραση της ημέρας και του ταξιδιού. Ξαφνικά ηφιγούρα του Μουρ από το παράθυρο του πίσω ξενώνα εμφανίζεται και μας καλεί για να μας καλωσορίσει και να μας οδηγήσει στο δωμάτιο μας από την πίσω πόρτα… Αυτό ήταν… Οι πρώτες σειρές του νέου παραμυθιού είχαν αρχίσει να γράφονται!
Τα δωμάτια που Αρχοντικού μας άφησαν άφωνους. Καταπληκτικά ξύλινα αυτόνομα δωματιάκια με προσωπικά τζάκια και ξύλινο παταράκι με έξτρα κρεβάτι. Απλά εκπληκτικά! (Μα δεν μπορώ να το καταλάβω…)
Η ιστορία όμως αυτή γράφτηκε και με ορισμένα άλλα πρόσωπα … είχαμε παρέα και κάποιους άλλους συνοδοιπόρους… φίλους γνωστούς και αγαπημένους από τα παλιά, φίλους της ομάδας που είχαμε ακούσει πολλά αλλά και ένα νέο πρόσωπο που ήρθε παρέα με το πολεμικό του FJ και εναρμονίστηκε πλήρως στο κλίμα της ομάδας.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο ασύρματος.. δεν σίγησε ποτέ!!!
Αργυρώ, Γιώργο, Ηλιάνα, Βασίλη (δάσκαλε), Αναστάση… σας ευχαριστούμε για την παρέα σας και την άσβεστη ενέργειά σας. Χαρήκαμε που σας ξαναείδαμε και Βασίλη, Αναστάση που σας γνωρίσαμε.
Οφείλω να ομολογήσω ότι το τοπίο της Κερκίνης… μόνο τυπικό ελληνικό τοπίο δεν θυμίζει… !!! Εκτός του μαγικού ορίζοντα και της νοτισμένης με υγρασία εικόνα του χωριού, ο καιρός μας έκανε όλα τα χατίρια… Ηλιόλουστα, ομιχλώδη, βροχερά, χιονισμένα κάδρα συνεχώς εναλλάσσονταν στο 3ημέρο λες και ο καιρός ήθελε απλά να μας δώσει μια γερή δόση από όλους τους πιθανούς συνδυασμούς που μπορούν να βρεθούν στην περιοχή για να μας δελεάσει και να μας αποζημιώσει… (Μα αλήθεια… ένα πράγμα μόνο πείτε μου…).
Τα μέρη που επισκεφτήκαμε από απλές μέχρι πολύπλοκες χωμάτινες, βουρκωμένες, απροσπέλαστες και χιονισμένες διαδρομές, που απλά έπαιζαν μαζί μας αλλά και με τον «εξειδικευμένο» εξοπλισμό μας, μέχρι ιστορικά οχυρά που στη θέα τους και μόνο ανατρίχιαζες και πραγματικά μπορούσες απλά να ακούσεις και να δεις το πώς γράφτηκε εκεί η ιστορία κατά τους πολέμους.
Γενικά οι εμπειρίες που μας γέμισε η Κερκίνη… μοναδικές, δυνατές, σημαντικές που απλά χαράκτηκαν βαθιά μέσα στη μνήμη μας… όπως και τα τραγουδάκια της Τάτης και της Ηλιάνας που δε σταμάτησαν λεπτό. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν έχουν καταπιεί μπαταρία και δεν κουράζονται ποτέ! Θα μπορούσα να γράφω και να γράφω… ασταμάτητα για τα βουβάλια, τα ελάφια, τις πρασινοκεφαλόπαπιες, τα άλογα και φυσικά τη μαγευτική λίμνη που ανυπομονούμε να ανταμώσουμε ξανά την άνοιξη. Αλλά αυτή τη φορά με σκοπό να αντικρίσουμε το άλλο της πρόσωπο με τα νούφαρα και τους πελεκάνους για να κάνουμε επιτέλους τη βόλτα με τα κανό και να βάλουμε μέσα το JK που τόσο ανυπομονεί! Αλλα το μόνο που θέλω να μοιραστώ μαζί σας, είναι ένα… ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό μου η απορία…
ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΞΑΝΑΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΝΗ!!!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι εμάς (JKcrew) τουλάχιστον μας κέρδισε από την πρώτη ματιά… και το νέο μας ραντεβού εκεί δεν θα αργήσει !!!
Καλή Αντάμωση…
JAcK
Οι φωτογραφίες απλά δεν υπάρχουν !!!!
Επτά χρόνια μετά την τελευταία μας επίσκεψη στη περιοχή και οδηγώντας μέσα στην ομίχλη από Λιθότοπο ένιωθα ότι γυρίζω σπίτι, σε ένα μέρος τόσο γνώριμο. Κι’ όμως, ήταν ακόμα καλύτερο γιατί η παρέα ήταν απλά τέλεια και ο καιρός μας έκανε όλα τα χατήρια, από λιακάδα μέχρι χιόνι και πολλή-πολλή βροχή..
Αλλά βασικά γιατί η παρέα ήταν τέλεια. Και επίσης επειδή ήθελα πολύ η Τάτη να γνωρίσει αυτόν τον τόπο, και έγινε με τις καλύτερες συνθήκες.
Τι να ξεχωρίσει κανείς? Τη θεική νυχτερινή διαδρομή στην απροσπέλαστη λάσπη – την κάθοδο στις στοές του Ιστίμπεη με τους φακούς – τη απρόσμενη χιονόπτωση ψηλά στο Μπέλες – το νυχτερινό περπάτημα – τη χαλάρωση στο φανταστικό αρχοντικό του Γιάννη…
Βασίλη (Δάσκαλε), ευχαριστούμε που μας τίμησες με την παρουσία σου. Αναστάση, επίσης φίλε μου!
Highlight: Περπάτημα τη Δευτέρα προς τη λίμνη, με βροχή “ντους” και τα μικρά με τα μπουφάν τους να στάζουν νερά, να πηγαίνουν “άλλη μία” τα Ριάλια…ούτε Optima να είχαν 🙂 🙂 🙂
Ήταν ένα 100% Νομαδικό ταξίδι, από τα καλύτερα που θυμάμαι.
Argiro Pravita :
Να πω κι εγώ με τη σειρά μου ότι από τη στιγμή που επιστρέψαμε ξαναζώ κάθε στιγμή αυτού του τριήμερου. Πολύ δυνατά σημεία, η γνωριμία με καινούργια πρόσωπα πολύ αγαπησιάρικα και οι μοναδικές διαδρομές τόσο στη λίμνη όσο και στο βουνό!! Προσωπικά για εμένα πολύ όμορφη εμπειρία η όλη προσπάθεια να περάσουμε το ¨πονηρό¨ που έγινε μέσα σε ένα εξαιρετικά ομαδικό πνεύμα με απόλυτη συνεργασία και εύθυμη διάθεση. Αλλά και τα βράδια μπροστά στο τζάκι με το κρασάκι μας, τα πειράγματα, τα γέλια, τις ιστορίες από παλιές δραστηριότητες των νομάδων και ο προγραμματισμός των επόμενων, δεν υστερούν καθόλου!!! Ήταν ένα πραγματικά υπέροχο ταξίδι με πολύ ¨δυνατές ¨στιγμές και αυτό γιατί και η παρέα αλλά και η τοποθεσία είναι πολύ δυνατά στοιχεία!! Εύχομαι το επόμενο να μην αργήσει να πραγματοποιηθεί!!!!
Πόσο μα πόσο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚO POST….!!! Χριστέ μου!!!! Δέν έχω λόγια! Λυπάμαι πάρα πολύ που δεν ήμουνα μαζί σας… Χαίρομαι αφάνταστα που περάσατε όμορφα!!! Φιλιά σε όλους!!!
Είμαι πολύ χαρούμενος που ήμουν και εγώ εκεί! Η λίμνη Κερκίνη, ένα μέρος μοναδικό, αν και ‘δίπλα’ μας, είναι τελείως διαφορετική με τους nomads. Δεν ξεχνάω ότι εδώ πρωτογνώρισα τους nomads πριν από 9 χρόνια! Μετά την “εισαγωγική” δραστηριότητα των Αγράφων, ή δραστηριότητα της Κερκίνης ήρθε για να μας θυμίσει το πνεύμα των nomads! Μια δραστηριότητα βγαλμένη από τις παλιές ένδοξες στιγμές, που τα είχε όλα! Μοναδικές εικόνες, εμπόδια που περάσαμε αλλά και εμπόδια που δεν περάσαμε, επαφή με την φύση αλλά και μοναδική παρέα! Το πέρασμα του Σαββάτου μέσα από τις καλαμιές στην όχθη της λίμνης ήταν όλα τα λεφτά. Η βόλτα της Κυριακής τα είχε όλα, βροχή, χιόνι, ήλιο, απίστευτες εικόνες της λίμνης αλλά και επαφή με την ιστορία του τόπου μας στα οχυρά.
Ιάκωβε, πότε θα ξανάρθετε?????
Μπράβο φιλαράκια για την τόσο όμορφη εξόρμηση!!! Πόσες αναμνήσεις μου ξύπνησαν! Ιάκωβε, νομίζω ότι λόγω των συχνών επισκέψεων του Μουρ στην Κερκίνη, την βλέπαμε συνέχεια μέσα από τις φωτογραφίες του και δεν καταλάβαμε ότι πέρασε τόσος καιρός. Στο ποτάμι όμως θα είμαι παρών!
«Γαμώ την κρίση μας, μέσα» (άσχετο)
Αναστάσης:
——————————————————————————————————————————————————
Πριν από περίπου ένα μήνα με πήρε ο Μιχάλης (Μισκής) τηλέφωνο να με προσκαλέσει σε μια εκδρομή των Nomad στην λίμνη Κερκίνη και την ευρύτερη περιοχή.
Είχα ακούσει για τις ωραίες εκδρομές των Nomad και την πολύ δεμένη παρέα και ομάδα τους, αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτό που θα συναντούσα τελικά.
Την Παρασκευή (28 Φεβρουαρίου 2014) μετά από μια γεμάτη ανυπομονησία αναμονή, ξεκίνησα για την λίμνη Κερκίνη. Η φίλη μου που θα ακολουθούσε, την τελευταία στιγμή δεν κατάφερε να ακολουθήσει και σαν να μην έφτανε αυτό το ηχοσύστημα του αυτοκινήτου χαλασμένο… Από την Θήβα και μετά δυνατή και συνεχόμενη βροχή! Τα σημάδια ότι θα ακολουθούσε ένα δυνατό γεμάτο περιπέτεια τριήμερο ήταν ορατά.
Φτάνοντας στον Οικοπεριηγητή όλη η ομάδα εκτός του Ιάκωβου και της Καρολίνας μαζεμένοι γύρω από το τζάκι συζητώντας. Από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνει κανείς ότι η παρέα είναι δεμένη και αγαπημένη.
Την επόμενη μέρα, η περιήγηση μας στην λίμνη μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Το τοπίο κόβει την ανάσα και η παρέα ευχάριστη και ενωμένη, ενώ το off road στην λίμνη απολαυστικό. Αν και δεν είχαμε κλείσει 24 ώρες εκδρομής, ήταν σαν να κάνουμε διακοπές ήδη μια εβδομάδα! Η διαδρομή της Κυριακής πραγματικά μαγική. Οι εναλλαγές του καιρού και του τοπίου την έκαναν μια μοναδική στιγμή, που ζεις με μια μοναδική παρέα. Που αν και γνώρισα μόλις πριν μια μέρα, ήταν λες γνωριζόμαστε από παλιά. Τα τραγούδια της Τάτης και της Ηλιάνας, αλλά και η κουβεντούλα με τις δύο “χάριτες” έκαναν αυτό το ταξίδι ιδιαιτέρα ευχάριστο και ξεχωριστό, ενώ η επίσκεψή μας στο οχυρό Ιστίμπεη, συμπλήρωσε την ήδη γεμάτη ημέρα μας με ωραία συναισθήματα, και δέος. Η επιστροφή στην Αθήνα, αν και μεγάλη, πέρασε πολύ ευχάριστα καθώς επιστρέφαμε όλοι μαζί παρέα και ο ασύρματος δεν σταμάτησε να δουλεύει.
Την Δευτέρα το βράδυ και αφού επιστρέψαμε στην Αθήνα προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι ήταν αυτό που έκανε την εκδρομή μας στην λίμνη Κερκίνη μαγική. Δεν άργησα καθόλου να καταλάβω ότι αν και όλα (ο ξενώνας, το φαγητό, το μέρος κλπ.) ήταν τέλεια και συντελούσαν στο να γίνει τέλεια η εκδρομή μας, αυτό που τελικά έκανε την διαφορά ήταν ότι δεν πήγα εκδρομή με μια καινούρια παρέα. Αλλά μπήκα σε μια οικογένεια που ξεχωρίζει, είναι ενωμένη και δεν θα την σταματήσουν εύκολα τα εμπόδια που ρίχνει το ταξίδι στο δρόμο της.
Μιχάλη, Γιώργο, Δάσκαλε (Βασίλη), Μιχάλη, Άννα, Βίκυ, Αργυρό, Γιώργο, Καρολίνα, Ιάκωβε, Τάτη και Ηλιάνα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την τέλεια αυτή εκδρομή ήταν μια αξέχαστη εμπειρία για εμένα…
P.S.: Το ότι έχω συνδυάσει το οχυρό με τα Ριάλια δεν πρέπει να είναι και πολύ normal έ…?????????
——————————————————————————————————————————————————-
Πολύ ωραία και κολακευτική περιγραφή Αναστάση! Ευχαριστούμε πολύ. Χαιρετισμούς απο την Β. Ελλάδα. Απο αύριο μπάινει αποφασιτικά η άνοιξη μετά τον μινι χειμώνα που ζήσαμε στην δραστηριότητα. Θα ήταν πολύ όμορφο να ζήσετε και την άνοιξη σ’αυτόν τον τόπο. Πραγματικά αξίζει!!