Έντονη η παρουσία του κράτους και των προσώπων του

Έχουμε ταυτίσει το ταξίδι με το άρωμα της Ανατολής. Όπως και να το κάνουμε , η περιπέτεια δεν βρίσκετεαι δυτικά για εμάς.

Κάτι γωνιές και κάτι εικόνες… να δούμε, πότε θα ξαναπάρουμε τον δρόμο για Ανατολικά..

Ε, δεν το λες και Fitness Paradise..

Στο Edirne (την Αδριανούπολη) όλα μαρτυρούν την ταχύτατη ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων. Σε σχέση με την τελευταία μας επίσκεψη, πραγματικά δεν την αναγνωρίσαμε! Υπέροχα τα γλυκά και ο καφές, και γενικότερα όλη η βόλτα που μας πρόσφεραν τα παιδιά!!

Όπως καταλαβαίνετε, τα σοβαρά τελείωσαν και τώρα αρχίζουν τα πολύ σοβαρά.

Το terataki στα χέρια του νέου του ιδιοκτήτη. Και με λάστιχα βόλτας παρακαλώ!

“που να τους πάω… που να τους πάω…”

“Δεν είναι κακή ιδέα να γίνω συνοδηγός για 5-6 αγώνες, έτσι για αλλαγή”

“Θωμά, έχω μάθει κάτι φοβερά καινούργια κόλπα για να μην βουλιάζεις στο ποτάμι”

“Να δεις που θα βουλιάξει”

“Το παν είναι οι ήρεμες κινήσεις”

“Γιάννη, όταν το είχα εγώ, δεν το έβαζα ποτέ σε νερά”

Στην ομάδα υπήρχε απόλυτη κυριαρχία των Ιαπώνων.

Εδώ η Suzuki δοκιμάζει αν οι πόρτες του νέου Jinmy είναι 100% στεγανές.

Όταν στην ίδια βόλτα συμετέχουν οχήματα βόλτας και αγωνιστικά, το μπλέξιμο είναι εγγυημένο.

Βούλιαγμα Νο 1: “Χρειάζομαι κορωνοπήνια επειγόντως”

“Μπράβο Ηλία”

Βούλιαγμα Νο 2 : “Με 2 ARB θα πέρναγα αέρα”

“Και πάλι μπράβο Ηλία”

Βούλιαγμα Νο 3 : “Αν είχα άλλο transfer δεν θα καταλάβαινα τίποτα”

“Και πάλι μπράβο Ηλία @%#^$&*@$ ..”

Βούλιαγμα Νο 4 : “Με ένα μεγάλο μοτέρ ούτε που θα ζοριζόμουν καθόλου”

“Τώρα τι θέλεις δηλαδή, να σου ξαναπώ μπράβο?”

“Καλά μη μου λες, θα μου πει ο Mike”

“Μπράβο ψηλέ μου, πάτησε τους τώρα!!!!”

Βούλιαγμα Νο 5 : “Τι μοτέρ και transfer και μ@λ@κίες, ΑΥΤΟ θέλω!!”

“Ίσως τελικά το να γίνω συνοδηγός να μην είναι και τόσο φοβερή ιδέα”

“πείνασα….”

Εν τω μεταξύ, τα αγωνιστικά των Καρακολίδη, Γώγου και Περιστεράκη έκαναν μια ευχάριστη βόλτα στο ποτάμι και στη γύρω πυκνή βλάστηση.

Τι ωραία που θα ήταν μια ξεχωριστή κατηγορία στα Trophy και στα Wild Τerrain, όπου να μπορεί ένα τέτοιο όχημα να λάβει μέρος χωρίς να καταστρέψει την καμπίνα του.

Κουκλί το άτιμο!….

Η αίσθηση της ελευθερίας που σου δίνουν αυτά τα οχήματα είναι απίθανη

Ποιος ξέρει τι ιστορία θα είχε να μας πει αυτό το παπάκι, από το προηγούμενο βράδυ..

“πάμε κι’από εκεί?” … “nothing can stop us”

Η ξαφνική συνεφιά ήταν καλοδεχούμενη από τους συνοδηγούς.

“Πάμε πάλι..”

“Και ένα σετάκι τρικέφαλα για ζέσταμα τώρα..”

“Πως δένουν αυτά, μου το είχαν δείξει κάποτε…”

Μην ψαρώνετε, η φωτογραφία είναι από προηγούμενο βούλιαγμα, νομίζω το Νο 4.

“Σας κούρασα αγαπούλες?”

Κάποια στιγμή έπρεπε να σταματήσουμε να πνίγουμε το Jimny πριν γίνει καμιά ζημιά.

Όπως έχει γίνει άπειρες φορές στα μη-αγωνιστικά Νομαδοαυτοκίνητα μας, χρειάστηκε να βγουν σαλόνι και μοκέτες για να στεγνώσουν.

Αυτό φυσικά δεν μας εμπόδισε να επιστρέψουμε και πάλι με αμείωτο κέφι στο φυσικό μας περιβάλλον!!

“Μπράβο Ηλία που αυτή τη φορά δεν πήρες το Jimnάκι μαζί σου και δεν ρισκάρισες να γίνει καμιά ζημιά!”

Έτοιμοι για νέες περιπέτειες..

Ένα αθώο νορμάλ Jimnάκι δεν μένει ποτέ αβοήθητο όταν βουλιάξει.

“Ορίστε που μου τη λέγατε, κιάυτός τα ίδια έπαθε”

Το ιππικό καταφθάνει για βοήθεια.

Ήταν ευτύχημα που δεν είχαμε μαζί μας βαριά οχήματα διαφορετικού τύπου (Land Cruiser, Wrangler κλπ). Σε κάποια ύπουλα σημεία, ακόμα και τα αγωνιστικά βούλιαζαν στην άμμο μέχρι το σασσί.

Δεν έλειψαν και κάποια χορευτικά..

“Περίεργο φυτό, τι είναι?….”

“Φυσική φούντα. Φυτρώνει παντού. Μια τζούρα, και γίνεστε όπως ο τύπος στη μπλούζα μου.”

Γεια σου Χρήστο άρχοντα! Μην ξεχνάμε ότι ο Χρήστος ήταν ο νικητής του πρώτου Ελληνικού Trophy το 2004..

Ήταν υπέροχα. Όπως κάθε φορά εξάλλου. Ίσως και λίγο περισσότερο, έχουμε την αίσθηση, όσο ερχόμαστε πιο κοντά με τους φίλους μας στην άκρη της Ελλάδας. Καλό καλοκαίρι!!!!!!!!!!!!