Το έχω ακούσει πολλές φορές τα τελευταία 6 χρόνια: “Έχει και ένα καλό η κρίση: Θα καθαρίσει την αγορά και θα επιβιώσουν μόνο οι σωστοί επαγγελματίες”.

Αν κάποιος πιστεύει ότι λόγω της κρίσης η αγορά καθάρισε, είναι βαθιά νυχτωμένος. Ίσα-ίσα, που οι απατεώνες από ότι φαίνεται κατάφεραν να επιβιώσουν καλύτερα από τους σωστούς επαγγελματίες. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς το ποσοστό κέρδους των μεν και των δε. Οι απατεώνες είχαν περισσότερο “fat to burn” ‘ωστε να επιβιώσουν.

Αυτό που εντυπωσιάζει όμως, είναι το ότι η κρίση δεν μας έκανε εξυπνότερους σαν αγοραστές. Ακόμα κοιτάμε το περιτύλιγμα, ακόμα κοιτάμε τη φιγούρα, ακόμα “κάνουμε τα στραβά μάτια” στο ευτελές, αρκεί να είναι ψαρωτικό. Ακόμα συμπεριφερόμαστε σαν το πρότυπο του μικροαστού που περιγράφουν οι διαφημίσεις του Jumbo.

Στην αγορά αυτοκινήτου, η παραπλάνηση του αγοραστή είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Όποιος ψάχνει για αυτοκίνητο, πρέπει να θεωρεί δεδομένο ότι ο πωλητής θα προσπαθήσει να τον εξαπατήσει και θα πρέπει να ψάξει πλέον τον τρόπο που αυτή η απόπειρα λαμβάνει χώρα. Όσο δε ο μέσος όρος ποιότητας του στόλου των οχημάτων πέφτει – ακριβώς λόγω της κρίσης- τόσο το φαινόμενο αυτό θα γίνεται πιο έντονο. Τρία παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλο. Kαι τα τρία συνέβησαν μέσα στον τελευταίο μήνα:

– Audi A6 V8 auto του ’08, αγορασμένο στην Γερμανία με 440.000 χλμ. πουλήθηκε απευθείας στην Ελλάδα με 63.000 χλμ.

– Cherokee 2.8 CRD του ’04 auto, σαν το δικό μου αλλά φερμένο πριν χρόνια από Γερμανία, πουλήθηκε έχοντας 478.000 χλμ από τον πρώτο ιδιώτη Έλληνα ιδιοκτήτη του σε επόμενο, με 122.000 χλμ.

– Yaris 1.3 / του ’06 το οποίο επωλείτο τον προηγούμενο μήνα στο Βέλγιο με 253.000 χλμ, πουλήθηκε από Έλληνα έμπορο ως μοντέλο 2009 με 42.000 χλμ.

Το gap που μας χωρίζει από τις προηγμένες κοινωνίες είναι εντυπωμένο βαθιά μέσα στον τρόπο που σκεπτόμαστε, και αυτό το gap δεν έκλεισε καθόλου μα καθόλου με τη κρίση.

Nevertheless φιλαράκια, καλημέρα σε όλους 🙂

Mike Miskis