Πιστεύω ότι όλα τα οχήματα της ομάδας που αντικαθίστανται αξίζουν έναν αποχαιρετισμό.
Έχουν περάσει λιγότερο από οκτώ μήνες από τότε που πρωτοείδα το Pajero CDI του Βλάσση.
Η δραστηριότητα που θα κάναμε τότε στη Πίνδο δεν προβλεπόταν ιδιαίτερα απαιτητική, παρ’όλα μετά το τέλος της άρχισε να συζητείται η αντικατάσταση του. Τελικά αποφασίστηκε να κρατηθεί, προετοιμάστηκε αρκετά καλά, και η απόδοση του βελτιώθηκε. Ταυτόχρονα όμως ο Βλάσσης άρχισε να εξελίσεται οδηγικά και δοκίμασε στη πράξη πράγματα που ίσως δεν είχε σκοπό να δοκιμάσει, όταν επέλεγε το Pajero.
Το αυτοκίνητο, ένα ασφαλές και άνετο σύγχρονο 4Χ4, υποβαλόταν σε κάθε δραστηριότητα σε καταπόνηση για την οποία δεν είχε σχεδιαστεί. Η θεωρία απέχει από την πράξη, ευτυχώς, και στη πράξη είναι που όλα δοκιμάζονται.
Όσο ο Βλάσσης πρόσθετε την δική του αξία στο έμψυχο υλικό της ομάδας, τόσο η αντικατάσταση του Pajero γινόταν απλώς θέμα χρόνου.
Τελικά μας αποχαιρέτησε, καθώς ο ιδιοκτήτης του στράφηκε σε πιο… κλασικές αξίες, στην ταξιδιωτική λογική και πάλι, όχι στην extreme. Αυτό ήταν απαραίτητο, καθώς σε όλες τις δραστηριότητες έρχεται με την οικογένεια του, και καλά κάνει. Το καινούργιο λοιπόν όχημα κάνει “κρρρρρρρ”, σαν τρακτέρ, και έχει τη φήμη του πιο αξιόπιστου τροχοφόρου στη γη. Η πράξη θα δείξει, και πάλι.
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!!
Mike Miskis
Με γειά και από εμένα. Πολύ όμορφο το land Βλάσση και εντυπωσιακό εντός και εκτός δρόμου. Ο Νικόλας και η Τατιάνα βολεύτηκαν μια χαρά. Καλά ταξίδια!
Γειά σου Mitsoubishako! Ελπίζω εκεί που θα πάς με το νέο σου αφεντικό να κάνεις τις αγαπημένες σου διαδρομές με την άνεση που σε χαρακτηρίζει!! Ευτυχώς θα ξεφύγεις από τα χέρια αυτού του “Βλάσση” γιατί τελευταία το μάτι του γυαλίζει και δεν ξέρω άν σου το είχε πεί αλλά σκόπευε να σε πάει τεεεεεε μέχρι την Λιβύη….ξέρεις αυτήν με τον Muhamar… τον El Kadafi και θα σε έβαζε να μετρήσεις την άμμο της Σαχάρας κόκο κόκο!!!
Με για και από μένα! Καλοτάξιδο! Από τις φώτο φαίνεται κουκλί!
Δυστυχως θα πρεπει να αποχαιρετησω το Pajeraκι μου.
Συντομα θα αλλαξει ρουχα και θα βαλει ξανα κουστουμι βγαζοντας την στολη εκστρατειας.
Ωστοσο μια και του κανουμε το αποχαιρετηστηριο πριν προλαβω να γραψω κατι για την πορεια και εξελιξη του θα πω δυο λογια .
Το αυτοκινητο συμπληρωσε στην εκδρομη της Τρανσυλβανιας 100000km εχοντας μεταφερει την οικογενεια μου και εμενα με τις αποσκευες μας ανετα , με ασφαλεια και χωρις κανενα προβλημα σε πολλα μερη της χωρας μας.
Οι χωροι του ειναι υπεραρκετοι για μια 4μελη οικογενεια σε πολυημερα ταξιδια.
Ταξιδευει πολυ ξεκουραστα για πολλες ωρες και με υψηλες ταχυτητες ακομα και με πληρες φορτιο.
Η πολη δεν του αρεσει ενω οι ανοικτοι χωματοδρομοι ειναι στη κυριολεξια το στοιχειο του.
Οταν ομως τα πραγματα στενευουν και τα λουκια βαθαινουν αρχιζει και αισθανεται εξω απο τα νερα του οπως τα περισσοτερα μεγαλα αυτοκινητα.
Με τις επεμβασεις που εγιναν τα ορια μεγαλωσαν πολυ αλλα δεν επαψε να αντιπαθει τα κλειστα και κυριως τα στραμπουλιχτα κομματια χωρις ομως να διαμαρτυρεται ιδιαιτερως(θυμαστε το λουκι στην Οιτη??).
Το κυριοτερο προβλημα του ειναι ομως αλλο και δυστυχως για αυτο η λυση ειναι μια και λεγεται αλλαγη.
Απο την πρωτη εκδρομη που εφερε ο Μισκης το 90αρι “καρφωθηκε” στο μυαλο μου οτι το επομενο αυτοκινητο μου θα εκανε “κρρρρρ” τωρα αν ειχε και κανενα αξονα δεν θα με χαλαγε αρκει να μην θυσιαζοταν -πολυ τουλαχιστον- η οδικη συμπεριφορα και η ευρυχωρια.
Η ροπη στις χαμηλες στροφες ,η αυτονομια αλλα και η καταναλωση ειναι τα σημεια που πασχει το Pajero και μπορει να θεωρηθουν προβλημα αν προκειται να χρησιοποιηθει σε εδαφη οπου η ροπη χαμηλα ειναι χρησιμη και τα σημεια ανεφοδιασμου απο δυσευρετα μεχρι ανυπαρκτα.
Ετσι μεσα μου ειχα αποφασισει οτι η αλλαγη ηταν θεμα χρονου αλλα την σκεφτομουν μεσα στον επομενο η μεθεπομενο χρονο (να αποσβεστει λιγο η επενδυση του καλοκαιριου) .
Οι καταστασεις ομως καμια φορα ειναι εκεινες που σε προκαλουν να κανεις καποια κινηση νωριτερα η αργοτερα απο οτι ειχες σχεδιασει.Ετσι οταν ξαφνικα και σε διαστημα 10 ημερων παρουσιαστηκαν ετοιμοπαραδοτα δυο αυτοκινητα με τις προδιαγραφες που ειχα θεσει ηξερα οτι ηρθε η ωρα για ΤΗΝ αλλαγη.
Με εντονο το συναισθημα της λυπης βλεπω το Pajero να καθεται στο γκαραζ πανω στα 32αρια mud
-που με το ζορι εκαναν 9000km- σκεφτομενος αυτα που περασαμε μαζι και ξεροντας οτι συντομα θα πρεπει λοιπον να το αποχαιρετησω .
Βλάσση φίλε μου τέτοια κάνεις και θα αρχίσουμε να ψαχνόμαστε και ημείς(!). Ας όψεται η Τσαγκαράδα.
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!!!!
Ντίνο, basta!!
Το Cherokee δεν φεύγει από τους Nomads με τίποτα. Αν θέλεις να το αλλάξεις θα πρέπει να το πάρει κάποιος άλλος!!!
Ξαναθυμίζω, το έχουμε συζητήσει πολλές φορές, να κρατάμε ημερολόγιο εντυπώσεων και μετατροπών-βελτιώσεων-αξεσουάρ των αυτοκινήτων μας. Είναι κρίμα τόση εμπειρία από διαφορετικά αυτοκίνητα να χάνεται με τον καιρό. Ας τα συγκεντρώσουμε σιγά-σιγά για να “ανέβουν” κάπου στο site. Τα χρειαζόμαστε και τα χρειάζονται και οι επισκέπτες μας.
Βλάσση με γεια και καλοτάξιδο! Από τις φωτογραφίες φαίνεται υπέροχο και όχι και τόσο μακρύ όσο το Pajero. Ανυπομονώ να το δω και από κοντά. Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις σου? Θέλω βόλταααα!!!