Για τον τραυματισμό ουδέν σχόλιο. Δεν θέλω να γίνω μελό, αλλά από τις αντιδράσεις όλων φάνηκε πόσο πολύ αξίζει αυτό που έχουμε. Τα λόγια ωχριούν μπροστά στις πράξεις….

Για το αμάξι τώρα, το συμβάν έδειξε ότι τα μεγαλόπνοα (και λίγο αλαζονικά ίσως) ανθρώπινα πλάνα για απόλυτα expedition οχήματα, και για άλλα, απόλυτα competition οχήματα, μπλα, μπλα, μπλα, ανατρέπονται μέσα σε μια στιγμή, αν κάποιος Άλλος το επιτρέψει.
“Τhe end” για το Cruiserάκι, πριν κλείσει 9 μήνες ζωής. Μου αρέσει που αγοράστηκε “για να κρατήσει μια ζωή” αν και, από μία άποψη, αυτό ακριβώς έκανε…

Πάλι καλά, και δόξα τω Θεώ.

Όλα έμοιαζαν τέλεια κανονισμένα, και τώρα μείναμε χωρίς καθημερινό όχημα, χωρίς ταξιδιωτικό όχημα, χωρίς όχημα για να τραβάει το τρέϊλερ με το Teras!!
Προς το παρόν φυσικά αυτά δεν παίζουν απολύτως κανένα ρόλο αλλά, αν όλα πάνε καλά, κάποια στιγμή θα παίξουν. Όταν έρθει εκείνη η στιγμή θα δούμε, με δεδομένο ότι ο κύκλος των αποζημιώσεων (και του διαδόχου οχήματος) θα αργήσει να κλείσει, λόγω ακριβώς του τραυματισμού, και δεν έχω σκοπό να βιαστώ. Όχι ότι θα μπορούσα δηλαδή, και να΄θελα… Ίσως κάποιο φτηνό “old faithfull” που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι, σαν προσωρινή, αναλώσιμη λύση. Θα δούμε…

Αυτό που είναι σημαντικό για την ομάδα τώρα, είναι να μην επηρεαστεί ο κύκλος των δραστηριοτήτων. Η διαβίωση στο Αρκούδι, το Αυγουστιάτικο ταξίδι, οι δραστηριότητες του Φθινοπώρου, όλα πρέπει να γίνουν κανονικά. Το ίδιο και η γνωριμίες με νέους καλεσμένους, και όλα τα υπόλοιπα. Ο Μιχάλης και ο Πάνος είναι αυτοί στους οποίους πέφτει το βάρος τώρα.

Αυτά προς το παρόν…
Be good!!!
Mike Miskis