Θυμάστε πως είχε ξεκινήσει το 2009, γιατί εμένα με πήραν τα χρόνια?
Δηλαδή, θυμάμαι πολλά από το 2009. Τη νίκη μας στο Transylvania, το ταξίδι μας στη Ρωσία, ότι κέρδισα το τζόκερ, ότι βρέθηκε το φάρμακο για την ηλιθιότητα…
(στο τέλος της χρονιάς όμως βρέθηκε και το αντίδοτο για το φάρμακο κατά της ηλιθιότητας, κι’ έτσι η ηλιθιότητα σαν πανπολιτισμική αξία διασώθηκε… οι εκτός θέματος παρενθέσεις, ως τυπική γεροντίστικη συνήθεια, είναι οι αγαπημένες μου)
…αλλά δεν θυμάμαι πως είχε ξεκινήσει η χρονιά. Πως το έλεγαν εκείνο το μέρος? Θυμάμαι μόνο το τζάκι, ότι είχε χιόνι και ότι ήταν πολύ χουζούρικα!! Επίσης θυμάμαι ότι δεν κάναμε εξτρημούρες γιατί είμασταν με τα μακριά αυτοκίνητα. Τότε πρωτοπάτησε χιόνι το JK νομίζω…και ο Ανδρέας είχε έρθει με το Cruiser. Και ότι είχαμε καλεσμένους τον Κωστή και τη Ναυσικά, αυτά τα παιδιά με το Land Rover βρε, που είχαν πάει Λιβύη…
…πως το έλεγαν όμως εκείνο το βουνό….?….
Mike Miskis
Που και πότε???
Να το πάρει το ποτάμι ρε παιδιά!?
Το μέρος λεγόταν Αντιχάσια και ήταν στις 16-17-18 Ιανουαρίου 2009.
Είχαμε και καλεσμένους την Ναυσικά και τον Κώστα.
Από την ομάδα ήταν:
ο Mike
ο Παναγιώτης + η Βίκυ και βοηθήστε με λίγο…
…Ο Γιώργος και η Κέλλυ
ααα, Γιώργο, μήπως ήταν τότε που μας είχαν επιτεθεί στο βουνό τα άγρια Q ???
Ναι, ναι.. κάτι θυμάμαι !!! που είμασταν και εμείς που μόλις είχαμε γυρίσει απο Αμερική (ακόμα με Jet Lag) και σας δείχναμε unplugged φωτογραφίες…!!!!
Μάγκες δε σταματάμε να το παίζουμε “Ολική Επαναφορά”; Πρέπει να κανονίσουμε τη διαμονή. Jakob καλωσορίσατε…
Λοιπόν εντάξει, σταματάμε!!
Πρέπει να κανονίσουμε τη διαμονή.
Προτείνω να μείνουμε στον ξενώνα που είχαμε μείνει πέρυσι, μέσα στο χωριό.
Αυτόν που έχει και ωραίο φαγητό, και καλές τιμές.
Ευχαριστώ Πάνο, αλλά ακόμα δεν “ορίσαμε”…
Αναζητουμε το Nomadοχωριό ακόμα, αν και πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι εδώ κοντά…!
Επιστρέφουμε την Πέμπτη…
…και την Παρασκευή πάμε δραστηριότητα στα Αντιχάσια, σωστά;
Πάνο βόλεψε και μας please! (1 προς το παρόν)
Swsta….!!!
Prwth drasthriothta tou xronou kai mas exete leipsei, opote an pane ola kala, 8a eimaste ekei!
Πάνο, θα μας θυμίσεις τη διαδρομή προς το χωριό?
Η αγωνιστική φράξια της ομάδας μου (Μουρ, Ανδρέας, Κλεώπας κλπ κλπ ) που είναι?
Με Land Rover 110 και Cruiserάκια κ.λ.π. κ.λ.π. , σας ακούγεται λίγο φλώρικο το σενάριο?
Χάρτης! Το χωριό που θα μείνουμε λέγεται Λογγά. Για να φτάσουμε στρίβουμε δεξιά (υπάρχει ταμπέλα) σε διασταύρωση στο ξενοδοχείο ΑΜΑΛΙΑ που βρίσκεται στη μέση της απόστασης Τρίκαλα-Καλαμπάκα…Περνάμε από Κονίσκο-Γερακάρι κλπ.
ΤΗΛ. ΞΕΝΩΝΑ: 24320-78191 Κος ΚΩΣΤΑΣ
Έχω κάνει κρατήσεις.
Ε, χεχε, χμ, ναι, δηλ. εγώ… αυτά.
Εγώ μάλλον θα κάτσω να ασχοληθώ με τις εργασίες του τζιπ μου… Άλλωστε περνάει ο καιρός και σε καμμία περίπτωση δε θέλω να χάσω κάποια extreme εκδρομή για να έρθω σε μία πιο ήπια… Χώρια τη φρίκη που θα τρώω κάθε φορά που θα περνάμε από κανένα ωραίο νεροφάγωμα και δε θα μπορούμε να μπούμε…
Ελπίζω να περάσετε καλά, και παρόλο που ακούγεται ήπια η βόλτα, να προσέχετε! Ντινάρα, πρόσεχέ τους εσύ, που είσαι ώριμο, συγκρατημένο και συνεσταλμένο παιδί!!!
Ανακεφαλαιώνω την σύνθεση της ομάδας:
# Κώστας – Ναυσικά
# Mike
# Ντίνος
# Ζωή
# Γιώργος – Κέλλυ
# Ιάκωβος – Ελεάννα
# Παναγιώτης – Βίκυ
Αν υπάρχει κάποια αλλαγή να το ξέρω μέχρι το βράδυ παρακαλώ για να οριστικοποιήσω την κράτηση.
Nick, το τζιπ αφού το ξεκίνησες πρέπει πράγματι να το τελειώνεις.
Βέβαια, όπως ξέρεις, τέτοια φτιαξίματα ποτέ δεν τελειώνουν… τελείως. Καλή δουλειά!!
Όσο για τις ήπιες και τις extreme δραστηριότητες, πιστεύω ότι κάθε δραστηριότητα είναι ένα μοναδικό ταξίδι και δεν επαναλαμβάνεται ποτέ.
(σκέψου μόνο, αν κι’ εγώ επιζητούσα μόνο αυτές τις διαδρομές που θεωρώ extreme, θα είχε ιδρυθεί ποτέ η ομάδα? και αν από σήμερα αποφασίσω να πηγαίνω μόνο σε διαδρομές που με τα δικά μου κριτήρια είναι extreme, θα υπάρχει η ομάδα αύριο?).
Ναι στις χουζουρικες εκδρομες,ναι στις extreme μα πανω απο ολα ναι στην ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ.Οι εποχες ομως αλαζουν.Παραμετροι ξεχωριστοι για τον καθενα(αποσταση-κοστος-χρονος-αναλογο οχημα-καθολου οχημα-καινουργιες τοποθεσιες).Νομιζω οτι ολοι μας επιζητουμε αυτη την καταπληκτικη παρεα ολοι μας εχουμε την επιθυμια να μπορουσαμε να ειμαστε μαζι καθε βδομαδα και σε περισοτερες δραστηριοτητες.Μαικ σαν αρχηγος εχεις τα γενεια και τα χτενια για να εξεταζεις αυτες τις παραμετρους.Μην χρεωνεις λοιπον σε κανεναν τιποτε γιατι πιστεψεμε τα ΚΑΝΟΝΑΚΙΑ δεν ειναι για ολους ιδια και ο καθενας προσπαθει να τα αξιοποιησει με τον καλυτερο δυνατο τροπο παντα με σεβασμο στην ομαδα.Το ξερω ποσο αγχωτικο ειναι για εσενα να εχεις το βαρος της οργανωσης των περισσοτερων εκδρομων για να μη πω ολων κουραγιο.Δεν σνομπαρει κανενας απο οσους απεχουν αυτη την εκδρομη απλα σκεψου τις παραμετρους.
Mike, όλες ξεχωριστές είναι… Αλλά υπάρχουν κάποιες που είναι πιο ξεχωριστές από άλλες… Είναι όπως η ισότητα, τα ίσα δικαιώματα, η αξιοκρατία και άλλες μεγάλες έννοιες που ποδοπατούνται. Και δεδομένου ότι θεωρώ (γνωρίζοντάς σας με τον καιρό) ότι η συγκεκριμένη εκδρομή (συγκριτικά) θα είναι πιο πολύ περίπατος παρά off road δραστηριότητα, προτιμώ να επιταχύνω την αναστήλωση του διατηρητέου μου (χαμογελάει ο Μπάκης τώρα!), ώστε να είμαι πάλι το συντομότερο δυνατόν, μαζί, σε αυτό το οποίο είναι η αιτία και αφορμή σύνδεσης των ανθρώπων που αποτελούν τους Nomads! Κατά τα άλλα, εγώ μαζί σας έρχομαι και για μπύρα ή φαγητό (αποδεδειγμένα), δε χρειάζεται καν να είναι εκδρομή!
Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω – παραδόξως – με το νονό και τον συνδόκιμο. Είναι αλήθεια ότι κάθε εκδρομή είναι ανεπανάληπτη, αναξαρτήτως βαθμού δυσκολίας, οπότε δεν τίθεται θέμα “σνομπαρίσματος”. Ωστόσο, αυτές οι παράμετροι που λέει και ο νονός, για μένα τουλάχιστον είναι αρνητικές για τη συγκεκριμένη εκδρομή και εξηγούμαι : Το να κάνει κανείς 800 χιλιόμετρα άσφαλτο με το Wrangler φορώντας τα bogger και εκεί που θα πάει να μην του πιει το αίμα στο βουνό, νομίζω ότι κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει τον ορισμό του μαζοχισμού στο δικό μου λεξικό…
Εύχομαι να περάσετε όλοι πολύ όμορφα, πράγμα για το οποίο είμαι βέβαιος!
Δεν ξέρω με ποιο τρόπο επισκέπτεστε το site μας. Δηλαδή εννοώ ανοίγεται κατευθείαν τη σελίδα των news; Την έχετε κάνει homepage και με το που ανοίγεται τον browser φορτώνει; Ρωτάω γιατί δεν ξέρω πόσο καιρό έχετε να δείτε και να διαβάσετε τι γράφει αυτή η σελίδα:
http://nomad.gr
Στα τέλη του Ιανουαρίου του 2006 βλέπαμε μαζί με τον Μιχάλη (Μισκή) τις φωτογραφίες από το πρόσφατο ταξίδι. Κολλήσαμε σε μία για πολλή ώρα. Αυθόρμητα συμφωνήσαμε ότι αν έπρεπε να εξηγήσουμε σε κάποιον τι είναι NOMAD με μια φωτογραφία θα του δείχναμε αυτή:
Ένα παγωμένο Τρανσυλβανικό χωριό, ένα τετρακίνητο που φεύγει, μερικά παιδιά που παίζουν και χαιρετούν και ένα χέρι από το αυτοκίνητο που ανταποδίδει τον χαιρετισμό. Για μένα αυτό είναι NOMAD και σήμερα είμαι περισσότερο σίγουρος από ποτέ.
(Η φωτογραφία είναι του mour)
Κατ’ αρχήν χαίρομαι για τις απαντήσεις σας. Αν ξαναδιαβάσετε το σχόλιο μου θα δείτε ότι δεν “χρεώνω” κανέναν με τίποτα, απλά εκφράζω τη σκέψη μου αντί να την κρατάω μόνο για τον εαυτό μου. Προσπαθώντας λοιπόν να εκφράσω τη σκέψη μου πιο περιφραστικά αυτή τη φορά (ίσως στο προηγούμενο σχόλιο μου να ήμουν υπερβολικά λακωνικός), λέω το εξής:
Δεν θα ήθελα κανείς μας να αντιμετωπίζει την ομάδα σαν μέσο εξέλιξης στο offroad και μόνο. Αν συνέβαινε αυτό, η ομάδα θα αντιπροσώπευε κάτι το επιδερμικό και το μέτρο της βαρύτητας της θα ήταν το πόσο σημαντικό θεωρεί το offroad ο καθένας μας. Όλο το concept, όλο το όραμα πίσω από την ομάδα δεν έχει και πολλή σχέση με το offroad σε τελική ανάλυση. Θα μπορούσε να είναι το snowboard ή οι καταδύσεις ή όποιο άλλο extreme sport μας πάθιαζε. Απλά, επειδή εμένα με παθιάζει το offroad, αναζήτησα ανθρώπους με το ίδιο πάθος και (με αφορμή το offroad) τελικά η ομάδα βρέθηκε να αποτελείται από μια ντουζίνα καταπληκτικούς (κατά τη γνώμη μου) ανθρώπους.
Μέσα στην ομάδα τα τελευταία χρόνια, οφείλω να ομολογήσω ότι εξελίχθηκα πολύ σαν άνθρωπος. Συνάντησα πάρα πολύ ενδιαφέροντα μυαλά, δέθηκα με μερικές φιλίες που τις θεωρώ τιμή μου, ταξίδεψα με την πραγματική αλλά και την πνευματική έννοια του ταξιδιού, βρήκα περισσότερα κίνητρα να συνεχίσω με την διατροφή και τη γυμναστική να είμαι υγιής, αναθεώρησα αρκετά κλισέ που είχα για τον όρο “οικογένεια” και τελικά γνώρισα λίγο καλύτερα τον εαυτό μου. Σαν off-roader όμως μέσα από την ομάδα δεν εξελίχθηκα. Η -όποια- εξέλιξη μου στο offroad ήρθε μέσα από τους extreme αγώνες. Εκεί βρήκα την πρόκληση, εκεί βρήκα κίνητρο για εξέλιξη.
Με πειράζει καθόλου αυτό το γεγονός? Μειώνει την αξία που έχουν οι Nomads για ‘μένα? Ούτε στο 0,00001%. Ήταν κάτι που το ήξερα από την αρχή και που δεν με χαλάει καθόλου. Δεν ζητάω το ίδιο και από ‘σας, αντίθετα χαίρομαι και σας πουσάρω στο να εξελιχθήτε, αφού όπως λεέι ο Ανδρέας έχω “τα γένια και τα χτένια”. Δεν μπορώ όμως να δεχτώ μέσα στην ομάδα διαχωρισμούς σε extreme και ήπιες δραστηριότητες, ούτε κριτήρια του τύπου “θα φάω τα bogger”. Αν δεν θέλουμε να τρώμε τα λάστιχα μας στην άσφαλτο, ή θέλουμε μόνο extreme δυσκολία, υπάρχουν οι αγώνες και όλοι μπορούμε να λάβουμε μέρος όπου θέλουμε.
Πόσο “Nomads” είμασταν στην Οίτη, όταν κάναμε ακροβασίες όλη τη μέρα στο βουνό από πραγματικά πολύ δύσκολα σημεία (πράγμα που το απόλαυσα απίστευτα!!) αλλά το βράδυ λουφάξαμε στον ξενώνα επειδή βαριόμασταν να κάνουμε διαβίωση (επίσης απόλαυσα το τζάκι!). Και πόσο…. extreme ήμασταν?? Μη τρελλαθούμε κιόλας, και λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα φυσικά.
Δεν υπάρχουν ήπιες και extreme δραστηριότητες. Στο Ιράν πήγαμε με All Terrain και βάλαμε αργά μια φορά μόνο. Πως το κόβετε, για ήπιο? Ενώ η Οίτη ήταν extreme? Δεν πρέπει να κάνουμε τέτοιους διαχωρισμούς γιατί είναι άδικοι προς τα μέλη μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν δύο 4Χ4, είναι άδικοι προς την ανθρώπινη προσπάθεια και θάρρος που όλοι δείχνουν όταν φτάνουν τα -όποια- όρια τους και είναι τελικά άδικοι και προς το ίδιο το offroad. Δεν είπαμε να έρθει κανείς με SUV, ούτε με άφτιαχτο όχημα, αλλά μέχρι εκεί.
Κατανοώ τη δυσκολία των καιρών, τους 1000 προσωπικούς λόγους που έχει ο καθένας μας να έχει έννοιες και σκοτούρες, το οικονομικό θέμα, όλα. Εσείς τι λέτε, ότι εγώ δεν έχω έννοιες και σκοτούρες? Κατανοώ τον Στέλιο π.χ. που μπορεί να έρθει σε μία δραστηριότητα το χρόνο, και τον Ανδρέα ή τον Βλάσση που με τα παιδιά έχουν πιο σύνθετη καθημερινότητα. Κατανοώ ότι ο Νικ θέλει να τελειώνει το CJ. Απόλυτα!! Αλλά διαχωρισμούς του τύπου “έλα μωρέ, αυτή θα είναι απλή βόλτα, που να τρέχουμε τώρα…” δεν μπορώ να τις δεχτώ στην ομάδα, απλούστατα γιατί δεν είναι Nomad.
Nomad – 4×4
Μέσο – Σκοπός.
Μike καλά τα λές ,ας ακούσουμε λίγο την προτροπή του Παναγιώτη και να σκεφτεί ο καθένας που βρίσκεται και τι ζητάει.
ΥΓ1. Η φωτό του Mour Παναγιώτη ίσως να λέει μέρος της ιστορίας για όποιον δεν ξέρει από που είχαμε περάσει για να βρεθούμε εκεί.
ΥΓ2. Η Ανταρκτική είναι οn η off road???
(Πάντος Nomad είναι).
Το μονο σιγουρο ειναι οτι ο γραπτος δημοσιος λογος βλαπτει σοβαρα την υγεια και δημιουργει απο το πουθενα παρεξηγησεις σε σημειο που με προβληματιζει αν πρεπει να ξαναγραψω.Ολοι μας ειμαστε πολυ καλυτεροι στο βουνο στο τζακι στην ταβερνα και εκει δειχνουμε την πραγματικη μας ταυτοτητα.Τωρα το ποιος ειναι NOMAD η αν πρεπει να ειμαι εγω και ποιος δεν ειναι συγνωμη αλλα εμενα προσωπικα δεν με ενδιαφερει.Αυτο που με ενδιαφερει πραγματικα ειναι αυτη καθαυτη η ΠΑΡΕΑ και ειναι μεγαλη μου χαρα και τιμη που ανηκω σε αυτην.ΕΥΧΩΜΑΙ να μην καθοριζεται απο την δυνατοτητα του καθενος να ακολουθει συγκεκριμενες η μη συγκεκριμενες εκδρομες αλλα μονο και μονο απο την προσωπικοτητα του,και επειδη εχω μπερδευτει τι ειναι NOMAD εξηγηστετο μου για να ξερω αν ειμαι η οχι.
Η αντίρρησή μου ξεκινάει από το διαχωρισμό των δραστηριοτήτων σε extreme και μη.
Με το όρο extreme θεωρώ ότι εννοείτε το αγωνιστικού τύπου off-road και μόνο (εάν κάνω λάθος διορθώστε με).
Ενώ το extreme περιλαμβάνει και τη διάσχιση μιας ερήμου με ένα φορτωμένο τετρακίνητο.
Μέσα στην ομάδα αναπτύσσονται πολλές διαφορετικές δραστηριότητες όπως για παράδειγμα το αγωνιστικού τύπου off-road και η φωτογραφία τα οποία όμως δεν αποτελούν απαραίτητα συστατικά της. Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει περισσότερο η φωτογραφία.
Πώς θα σας φαινόταν εσάς εάν κανονίζατε μια δραστηριότητα και σας έλεγα παιδιά εκεί που θα πάτε νομίζω ότι δεν θα βγουν καλές φωτογραφίες γι’ αυτό θα έρθω σε κάποια άλλη.
Για να επανέλθω στην αρχική μου αντίρρηση, η δραστηριότητα πρέπει να είναι απλά δραστηριότητα. Αν βγει δύσκολη βγήκε.
Το θεωρώ πλεονασμό αλλά το γράφω: Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές μου απόψεις.
Παιδάκια τελειώστε αυτή τη κουβέντα!! Θα τα πούμε από κοντά με την πρώτη ευκαιρία!!
Μιχάλη, έτσι κι’ αλλιώς δεν νομίζω ότι έχουμε κάτι άλλο να πούμε για το θέμα. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω.
Εγώ έχω! Το πρώτο e-mail που έστειλα στην ομάδα σας, το έστειλα επειδή ήθελα να δω αν είστε μία ομάδα που στον τομέα του off road μου κάνει. Από φίλους είχα ήδη, δεν έψαχνα για νέους. Άμεσο επακόλουθο όμως της συνύπαρξης με ανθρώπους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα είναι να συνδέονται και με φιλία (όταν ταιριάζουν και άλλες παράμετροι). Λοιπόν, εγώ συνδέθηκα και θα συνεχίσω να συνδέομαι μαζί σας στον τομέα της φιλίας γιατί είσαστε και γαμώ τα παιδιά.
Στο συγκεκριμένο θέμα θεωρώ ότι έχετε πάθει μία κρίση υπερανάλυσης και αυθαίρετης ερμηνείας των λεγομένων μας. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι ο γραπτός λόγος χρειάζεται ιδιαίτερη τεχνική κατάρτιση ώστε να εκφράσει τη χροιά, τον τονισμό και το ύφος του κάθε συνομιλιτή/συγγραφέα. Εγώ δεν τη διαθέτω αυτήν την κατάρτιση και ούτε πρόκειται να πάω σε νυχτερινό σχολίο για να την αποκτήσω. Προτείνω απλά να μένουμε λίγο περισσότερο σε αυτά τα οποία ο καθένας γράφει και να μην εξάγουμε συμπεράσματα τα οποία βασίζονται σε (παρ)ερμηνείες και αυθαίρετα συμπεράσματα.
Εαν τελικά οι συναντήσεις μας βασίζονταν καθαρά στο off road, πιστεύετε ότι θα κάναμε την τόσο ωραία παρέα που αποτελούμε όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί?
Και αναμένω απάντηση επάνω σε αυτό.
Επίσης, Mike, ειλικρινά με πείραξε το γεγονός ότι, με εξαιρετικά απόλυτο τρόπο, αποκλείεις από την ομάδα (“…δεν μπορώ να δεχτώ στην ομάδα…”) άτομα τα οποία γνωρίζεις (αν θες αποδείξεις ρίξε μία ματιά στους διαλόγους μέσα στο site και στις φωτογραφίες μας από οποιαδήποτε δραστηριότητα) πόσο τους αρέσει η παρέα μας, βασιζόμενος μόνο και μόνο στην άρνηση συμμετοχής σε μία δραστηριότητα η οποία είναι 1) σχετικά μακρυά (κόστος), 2) με μεγάλη ανομοιομορφία στα αυτοκίνητα (εάν συμμετείχαν όλοι) και 3) χωρίς να λαμβάνεις υπόψη παραμέτρους που μπορεί να μη γνωρίζεις (=ένας αδελφικός μου φίλος και συνέταιρος στην εταιρεία μου με έχει καλέσει στα γενέθλιά του το Σαββατόβραδο).
Για να μην παρεξηγηθώ: Ότι γράφω, το γράφω με την καλύτερη των διαθέσεων και σε απόλυτα ήρεμο και φιλικό ύφος.
Νικ, παρεξήγησες σε μεγάλο βαθμό αυτά που έγραψα!!
Δεν απέκλεισα κανέναν από την ομάδα, πας καλά???
Το “δεν μπορώ να δεχτώ…” πήγαινε σε νοοτροπία που μας οδηγεί σε διαχωρισμούς, λίγο ρατσιστικούς κατά τη γνώμη μου, όχι σε πρόσωπα.
Καλύτερα να μη το συνεχίσουμε εδώ, δεν θα βγει άκρη. Ήδη έχω πικραθεί πολύ με όσα προηγήθηκαν και νομίζω πως αρκετή ζημιά κάναμε.
The E N D!