Ο τόπος: αφήνω όσους τον πρωτοείδαν να μας πουν εντυπώσεις…
Το terrain: δυστυχώς…full traction. Στο βουνό με την καλύτερη λάσπη στην Ελλάδα, είχε τόση πρόσφυση, που περάσματα αδύνατα υπό κανονικές συνθήκες ήταν τώρα περίπατος… Δεν πειράζει, ελπίζω την επόμενη φορά να μας δείξει το καλό της πρόσωπο, σίγουρα το οφείλει στον Μιχάλη τουλάχιστον!!
Η παρέα: Πολλά καινούργια πρόσωπα, πολλοί καινούργιοι χαρακτήρες. Δεν προλάβαμε να γνωριστούμε καλύτερα, ήταν αδύνατον μέσα σε δύο μόλις μέρες. Χρειάζεται περισσότερος χρόνος και, με δεδομένο το concept της ομάδας, υπομονή…
Η ομάδα: Practice makes perfect, έτσι δεν είναι?? Σκεφτείτε μόνο πόσο καλύτερο δείχνει το Patrol, όσο ο Μιχάλης προπονείται και βελτιώνεται. Πάντα έτσι γίνεται, ο οδηγός βελτιώνεται – το αυτοκίνητο δείχνει καλύτερο… Χρειαζόμαστε πάρα πολλή δουλειά. Είμαστε ακόμη στην αρχή. Θα σημειώσω εδώ, επειδή μου έκανε εντύπωση και από την προηγούμενη φορά, την αισθητή πλέον αλλαγή του Ντίνου. Και εις ανώτερα Ντινάκο!! Γιώργο, παρόλο που δεν πήρες αυτοκίνητο μαζί σου, πόσο εξελίχθηκες σαν offroader σ’αυτή τη δραστηριότητα? Πιστεύω ότι εξελίχθηκες πολύ, τι λες? Παρόλο που δεν οδήγησες καθόλου, μήπως εξελίχθηκες ακόμη και οδηγικά? Η εξέλιξη γίνεται με πολλούς τρόπους, και χρειάζονται όλοι.
Κοντεύει Δευτέρα μεσημέρι, και ακόμη είμαι στα οροπέδια μαζί σας. Εκεί που η Μαρούλα βρήκε το μαχαίρι που είχαμε χάσει πριν έναν χρόνο…
Πάνο, Μιχάλη, photo please!!!!
Mike Miskis
Ήταν η δεύτερη επίσκεψή μου στην Οίτη, τελείως διαφορετική από την πρώτη. Κοινό σημείο και στις δύο, οι nomads. Οι εικόνες τελείως διαφορετικές, αλλά εξίσου μαγικές. Πολύ καλός καιρός, καθόλου βροχή, καθόλου χιόνι, καθόλου ..λάσπη. Ακόμη και ο θεός Ήλιος μαγεύτηκε απο την παρουσία μας εκεί και ήταν μαζί μας όλο το διήμερο. Μαζί του είχε και λίγο αεράκι για να μας θυμίζει απλά ότι τώρα αρχίζουν τα καλά!
Παρά τα πολλά καινούρια πρόσωπα, το πνεύμα nomads κυριάρχησε όπου χρειάστηκε. Γενικά ήταν μια δραστηριότητα χωρίς υψηλό επίπεδο δυσκολίας, κάτι που επέτρεψε λίγη χαλάρωση..
Αυτοκίνητο δεν είχα και έτσι απόλαυσα τη φύση και τα τοπία από τη θέση του συνοδηγού του Mike. Mike, ευχαριστώ για τη φιλοξενία, όπως ευχαριστώ πολύ και τον Ντίνο για τη “φιλοξενία”.
Άννα μας έλειψες και έχασες το υπέροχο Sagrantino που είχε φέρει ο Μιχάλης από την Ιταλία, όπως και το Panettone στο πρωϊνό.
Σαν συνοδηγός σε έναν οδηγό σαν τον Mike είναι αδύνατο να μην κερδίσεις οδηγικά ακόμη και μόνο βλέποντας τον τρόπο που πιλοτάρει τον ‘μπόμπο’, ένα αυτοκίνητο τόσο κοντά στη stock κατάσταση.
Αυτό όμως που απόλαυσα περισσότερο, είναι το γεγονός ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να ασκήσω τα καθήκοντα του συνοδηγού στο spotting, σε συνθήκες όμως χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
Για μένα ήταν κάτι προτόγνωρο και σίγουρα χρειάζεται ακόμη δουλειά. Όμως νομίζω ότι όσο το επίπεδο της ομάδας ανεβαίνει, όσο το επίπεδο των αυτοκινήτων και των οδηγών ανεβαίνει τόσο το επίπεδο της δυκολίας στις δραστηριότητες θα ανεβαίνει και τόσο η ανάγκη για ενεργή συμμετοχή των συνοδηγών και συνεργασία μεταξύ των οχημάτων θα γίνεται μεγαλύτερη. Μην ξεχνάμε ότι στα Καβαφικά ταξίδια των Nomads, η Ιθάκη είναι πάντα οι αξίες τους, και η αυτοβελτίωση είναι μέσα σε αυτές.
Σε αυτή τη δραστηριότητα συνειδητοποίησα ότι ο ολοκληρωμένος offroader πρέπει να είναι ΚΑΙ καλός συνοδηγός. Οι δραστηριότητες που κάνουμε δίνουν την ευκαιρία σε όλους μας να εξελιχθούμε τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σαν ομάδα.Όμως αυτό ένα μεγάλο θέμα που θα μπορούσε να μας ξενυχτήσει κάποιο χιονισμένο βράδυ, γύρω από ένα τζάκι, μέ λίγο κρασί κάπου εκεί έξω……
Προς το παρόν ακόμη θυμάμαι τα παιχνίδια που έκανε το φως καθώς περνούσε μέσα από τα έλατα όπως και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος πάνω στα οροπέδια.
Πότε φεύγουμε?
* Εξαιρετικό το διήμερο και για μας. Δεν βλέπουμε την ώρα να ξαναφύγουμε.
* Musashis (και τους 2) σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία. Mike Mour ο σωλήνας πίσω έδωσε ρέστα!!
* Υπάρχει πολύ όρεξη για δουλειά (τα κορίτσια -Ζωή, Βίκυ- μου το εξέφρασαν σαφώς) και βελτίωση σε κάθε επίπεδο.
* Ανδρέα νομίζω ότι με την επίσκεψη στο “οικόπεδο” έκλεισε και ότι αρνητικό είχε μείνει από το περιστατικό. Έμειναν μόνο τα θετικά της εμπειρίας τα οποία ήδη αξιοποιούνται. (Το προσέξατε;)
* Γιώργο η ικανοποίηση του συνοδηγού είναι πολύ μεγάλη. Μπορείς να κάνεις εξαιρετικό off-road έξω από το αυτοκίνητο!! (θέλω πολύ δουλειά σ΄αυτόν τον τομέα).
* Μ’ άρεσε πολύ ένα πέρασμα του Βλάσση στο ποτάμι. Το θηρίο φάνηκε στην αρχή ότι εγκλωβίστηκε αλλά με τους κατάλληλους χειρισμούς από μέσα και έξω έφυγε όμορφα. Το φάλτσο του ARB πέρασε ξυστά από το βράχο!
* Ντίνο πέρα από τη βελτίωση σαν οδηγός έχεις βελτιωθεί και σαν spotter. Ο Βλάσσης μου είπε ότι κατέβασες τα 2 Cruiser στην κοίτη πολύ σωστά και προσεκτικά.
Τελικά πιστεύω ότι ο χειμώνας ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις.
Y.Γ. Οι φωτογραφίες σήμερα το βράδυ……αργούτσικα!!
Φίλοι μου, χαίρομαι που υπάρχει ενθουσιασμός και επίπεδο στην ομάδα!! Βασικό χαρακτηριστικό της ομάδας μας είναι η ικανότητα να ασκεί αυτοκριτική και το σημαντικότερο να αυτοπροσδιορίζεται! Επίσης τίποτε δεν είναι τυχαίο ακόμη και το μεταφυσικό γεγονός της εύρεσης του μαχαιριού του Mike που χάθηκε περσι τον χειμώνα στο χιόνι!
Η εξάσκηση στο Spotting θα βοηθήσει τους οδηγούς να εμπιστεύονται τους συνοδηγούς επίσης θα βοηθήσει τους συνοδηγούς να αποκτήσουν αίσθηση του όγκου και της συμπεριφοράς των αυτοκινήτων και όλα αυτά βέβαια θα κάνουν το Offroad πίο συμμετοχικό και διασκεδαστικό για όλους και με λιγότερες πιθανές ζημιές!
Και εμείς περάσαμε θαυμάσια! Άλλη μια μέρα και θα ήταν τέλεια! Η ευχαρίστηση μεγαλώνει όταν περνούν εξαιρετικά, κατά δήλωσή τους, και οι πρωτοεμφανιζόμενοι! Η Οίτη λαμπερή και αεράτη δεν μας τα έδωσε όλα με την πρώτη συνάντηση (γνήσιο θηλυκό…), όμως ο ερωτισμός υπήρξε διάχυτος! Σε ότι αφορά το spotting θεωρώ κυρίαρχο σημείο την προσπάθεια του spotter να μη γίνει ζημιά στο αυτοκίνητο. Έτσι αποκτιέται η εμπιστοσύνη και η τυφλή υπακοή του οδηγού. Πάνω σ΄αυτό ο Θοδωρής κέρδισε την εμπιστοσύνη μου και χαίρομαι πολύ. Ανυπομονούμε για φωτό (υπάρχουν και video).
Με το καλό και στην επόμενη εξόρμηση!
Επερασαμ’ ομορφα ομορφα ομορφα .
Επερασαμ’ ομορφα και τουτη τη φορα.
ΒΑΝΤ
Χαρηκαμε που γνωρισαμε νεα προσωπα .
Οι υπολοιποι οπως παντα ΝοΜαδικοι.
Η Οιτη ηταν υπεροχη και αυτη την φορα πολυ φιλικη και ασφαλης.
Ωστοσο επειδη ειπαμε καποια πραγματα για το επιπεδο δυσκολιας της δραστηριοτητας εκανα καποιες σκεψεις που θα ηθελα να μοιραστουμε.
Δεν θεωρω το ποταμακι του Σαββατου και το λουκι της Κυριακης ευκολες δραστηριοτητες.
Η ελλειψη λασπης επετρεψε στα αυτοκινητα της ομαδας να κινουνται χωρις εξωτερικη βοηθεια στις περισσοτερες περιπτωσεις αλλα σε καμμια περιπτωση δεν νομιζω οτι ηταν “ευκολες” διαδρομες.
Μηπως πρεπει να επαναπροσδιορισουμε τι ειναι ευκολο και τι οχι για να αποφυγουμε “δυσαρεστα”?
Μηπως το επιπεδο της ομαδας εχει ανεβει τοσο ωστε να θεωρουνται “ευκολα” πραγματα που δεν ειναι?
Μηπως πρεπει να φερνουμε συνεχεια στο μυαλο μας το τι εγινε περσι στο ιδιο πολυ “ευκολο” σημειο?
Μηπως ομως ολα αυτα πρεπει να τα συζητησουμε μπροστα σε κανα τζακι?
Αντε ποτε φευγουμε γιατι σαν να παρακατσαμε μου φαινεται.
Πάνο, μας έστειλες με τις φωτό!!!
Βλάσση, ναι στη συζήτηση που προτείνεις…
Τι φωτό έβγαλες βρε μπαγασάκι…
Κάτι ακόμη:
Mου έκανε θετική εντύπωση ο τρόπος που λειτουργούσε το LC120 του Γιάννη, φιλοξενούμενου μας. Βοηθούμενο από τα ηλεκτρονικά συστήματα πρόσφυσης, το spotting, αλλά και από τον οδηγό του, τα πήγε σχετικά καλά.
Θα πρότεινα στον Γιάννη ένα σετ λάστιχα μικτής χρήσης, ίσως τα BFG Mud Terrain ή τα Cooper STT, τα οποία στον μπόμπο δουλεύουν αποδεκτά, ενώ ταυτόχρονα είναι ασφαλή και στον δρόμο. Επίσης να βρει μια λύση για το ύψος και για την προστασία του κάτω μέρους, μιας και, στην μορφή που είναι τώρα το LC, η ιδέα να προχωρήσει έξω από τα όρια δασικών δρόμων εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για ζημιές.
Γιάννη, ελπίζουμε η κούκλα σου να μην γρατζουνίστηκε υπερβολικά.
14 νέες φωτό από τον Βλάσση. Βλάσση η 5η με τη σκιά απίθανη!!