Το αγαπημένο μας νταλικάκι, το νομαδικό JK CRD Unlimited, ανήκει πλέον σ’ έναν ευτυχισμένο καινούργιο ιδιοκτήτη.

(Βάλια Κάλντα – Οκτώβρης 2011)

Λόγω της στοχοποίησης των οχημάτων της κατηγορίας στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια,  η απόφαση ήταν μονόδρομος.  Από την στιγμή που υπάρχει η απόλυτα νόμιμη εναλλακτική ενός 4Χ4, τουλάχιστον ισάξιου με το JKU  στο ρόλο του του οχήματος εργασίας, με ασύγκριτα χαμηλότερο κόστος χρήσης.  Ακόμα και το καύσιμο σε ένα επαγγελματικό όχημα αναγνωρίζεται ως δαπάνη.  Οπότε, για τα δικά μου μέτρα και σταθμά, η επιλογή ήταν προφανής.

(Malancrav – Transylvania – 2011)

Όπως και το Golden Eagle πριν απ’ αυτό, όπως και το Land Cruiser πριν το Golden Eagle, έτσι κι’ αυτό έφυγε νωρίς, πριν παλιώσει. Πριν αισθανθούμε ότι το χαρήκαμε και πάμε για το επόμενο.

Αυτό όμως που δυσκόλεψε περισσότερο τη διαδικασία ήταν το γεγονός ότι το JK είναι ταυτισμένο με μια υπέροχη περίοδο στη ζωή μας. Με αυτό ήρθαν τα κορίτσια σπίτι από το Ιασώ. Με αυτό κάναμε τα πρώτα μας ταξίδια σαν οικογένεια, στη Βάλια Κάλντα, στα Άγραφα και βέβαια το αξέχαστο overland στην παγωμένη Τρανσυλβανία…  Αλλά είπαμε, αυτοπειθαρχία και απόφαση – βράχος 🙂 Προσωπικά το πήρα κάπως ελαφρά, έχοντας κάνει εδώ και μήνες ζουμ στο επόμενο φορτηγό, αλλά και σκεφτόμενος την εξέλιξη του αγωνιστικού.

Τα 5 χρόνια συμβίωσης με το JK μου έμαθαν πολλά, επιβεβαίωσαν αρκετές απόψεις μου και αναθεώρησαν άλλες τόσες.

(Οκτώβρης 2008: Μόλις αγορασμένο, φεύγοντας για το trophy της Θεσσαλονίκης)

(Γενάρης 2011 – στα δαιδαλώδη μονοπάτια της Τρανσυλβανίας)

Ένα από τα πράγματα που εμπεδώθηκαν αυτά τα χρόνια είναι η πεποίθηση μου πως η επιτυχία ενός project δεν βρίσκεται ποτέ στην υπερβολή.  Αντίθετα, βρίσκεται στην σωστή αρχική στόχευση. Για παράδειγμα, ή θα έχεις  όχημα για να σε ταξιδέψει, όπου υπάρχει δρόμος, πίστα ή έστω ένα παλιό μονοπάτι, ή θα έχεις όχημα αποκλειστικά για extreme sports εκεί που δεν υπάρχει ούτε δρόμος, ούτε μονοπάτι. Αν προσπαθήσεις να έχεις και τα 2 σε 1, στην καλύτερη περίπτωση καταλήγεις με ένα όχημα μέτριο σε όλα. Στη χειρότερη και συχνότερη, καταλήγεις με ένα όχημα “παλτό”, τόσο στο ταξίδι, όσο και στο βουνό. Το οποίο μάλιστα έχεις χρυσοπληρώσει. Επιπλέον, η ομορφιά ενός λιτού ταξιδιωτικού οχήματος δεν συγκρίνεται με την κιτς αισθητική ενός υπερυψωμένου εκδρομικού περίπτερου. Προσωπική άποψη, ξέρω ότι πολλοί το βλέπουν αλλιώς.

Το νταλικάκι είχε χτιστεί συνειδητά πάνω σε μετριοπαθή ταξιδιωτική λογική. ‘Ετσι, ήταν υπεράνετο στις μεγάλες αποστάσεις και στην μεταφορά και έλξη φορτίων. Εκτός δρόμου ήταν ασφαλές αλλά χωρίς μεγάλες δυνατότητες. Πάνω απ’όλα, ήταν αξιόπιστο. Διάβαζα για τόσα προβλήματα αξιοπιστίας σε διάφορα JK, με πολύ λίγα χιλιόμετρα. Για φθορές, ζημιές σε τιμόνια, μοτέρ, μετάδοση, σπασμένες πανάρ, κορωνοπήνια, ημιαξόνια, joints μπροστινού άξονα κλπ… τόσο σε Ελληνικά όσο και σε Αμερικάνικα portals. Την ίδια στιγμή, επί 5 χρόνια, το δικό μας όχημα αποδείχθηκε απόλυτα αξιόπιστο, χωρίς καμία φθορά, χωρίς κανένα δείγμα αναξιοπιστίας. Δεν χρειάστηκε ποτέ τίποτα άλλο εκτός από συντήρηση ρουτίνας. Και ενώ χρησιμοποιήθηκε στο φουλ, πρακτικά πουλήθηκε σαν καινούργιο, αν εξαιρέσει κανείς την σχετικά κακή κατάσταση της λαμαρίνας του από δέντρα, κλαδιά κλπ. Το είχα ζήσει και με τα Toyota: Για να έχεις την εργοστασιακή αξιοπιστία, πρέπει να κάνεις όσο το δυνατόν λιγότερες μετατροπές.

Ένα άλλο συμπέρασμα που σε αυτά τα 5 χρόνια εμπεδώθηκε έχει να κάνει με την επιλογή μεταξύ αγοράς καινούργιου και αγοράς μεταχειρισμένου. Το depreciation είναι απλά τεράστιο. Ιδίως τώρα, με τα δυσβάσταχτα μέτρα και φόρους που στοχοποιούν τα οχήματα μεγάλου κυβισμού και ρίχνουν την τιμή μεταπώλησης.  Πόσες φορές πρέπει να κάνω το ίδιο λάθος για να το εμπεδώσω? Η αγορά κοινούργιου 4Χ4 είναι εξ’ορισμού μια κακή “επένδυση”. Βέβαια, η μυρωδιά του καινούργιου δεν παίζεται, αλλά περί ορέξεως…

Έτσι λοιπόν, άλλο ένα κεφάλαιο έκλεισε και άλλο ένα άλμπουμ με φωτογραφίες μπορεί να μπει στο συρτάρι. Ο καιρός θα δείξει ποιος θα είναι ο αντικαταστάτης. Ακόμα είμαστε στη φάση που εξετάζουμε τις επιλογές μας.

Take care, καλέ μας σύντροφε. Κανείς δεν ξέρει, μπορεί να συναντηθούμε ξανά!

Mike – Anna – Tati