.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Φιλαράκια, το εικονιζόμενο KJ 2.8 CRD Renegade κατασκευής 2004 είναι ο καινούργιος κουβαλητής της οικογένειας και το νεοφερμένο όχημα της ομάδας μας. Είμαι ενθουσιασμένος σαν παιδί! Λένε πως για να εκτιμήσεις κάτι, πρέπει πρώτα να το στερηθείς. Και ο τελευταίος χρόνος υπήρξε ο μοναδικός από το ’87 μέχρι τώρα που βρέθηκα χωρίς όχημα 4Χ4…

Τον Ιούνιο αποχωριστήκαμε το JK το οποίο υπήρξε το όγδοο τετρακίνητο μου. Είχε διαδεχθεί το Golden Eagle, που είχε διαδεχθεί το 5θυρο Land Cruiser 90… και πάει λέγοντας προς τα πίσω μέχρι το λευκό Land Rover Defender από το οποίο ξεκίνησαν όλα. Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου ο ερχομός του επόμενου οχήματος στο story.
Πως όμως έφτασα να επιλέξω ένα όχημα το οποίο αμφισβητούσα ανοικτά τόσα χρόνια? Μην ξεχνάμε ότι είναι το πρώτο Jeep με ifs και ποτέ δεν του χαρίστηκα στην κριτική μου. Αλλά τελικά ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ…

Clear case

Όπως ξέρετε, τα τελευταία χρόνια έχω καταλήξει στο σενάριο των δύο 4Χ4, ενός άνετου ταξιδιάρικου για overland και ένος αγωνιστικού για εκτός δρόμου sex. Θεωρώ πως οτιδήποτε ενδιάμεσο είναι απλά.. ενδιάμεσο 🙂
Με δεδομένη λοιπόν την επερχόμενη κατασκευή του νέου αγωνιστικού, έψαχνα για ένα όχημα στον άλλο ρόλο. Να χωράει το τριμελές μας team και τα πράγματα μας ακόμα και στο πιο μακρινό ταξίδι, να μπορεί να καλύπτει μεγάλες αποστάσεις σε χώμα και άσφαλτο με ασφάλεια και άνεση και να είναι αρκετά δυνατό ώστε να σηκώσει – μεταφέρει – ρυμουλκήσει ότι του ζητήσουμε χωρίς να ιδρώσει. Σίγουρα diesel για ένα σωρό λόγους, σίγουρα 2002-2005 για να είναι έξω από χοντρά τεκμήρια και χαράτσια αλλά αρκετά νέο ώστε να έχει ζωή μπροστά του.

Ασκήσεις επί χάρτου

Αρχικά οι επιλογές έμοιαζαν αρκετές. Τα μεγάλα 4Χ4 έχουν πια αραιώσει στη χώρα μας λόγω της ύφεσης αλλά και λόγω των παράλογων οικονομικών βαρών με τα οποία έχουν φορτωθεί. Για τον ίδιο λόγο, όσα λίγα απομένουν πουλιούνται φθηνά. Πάντα μιλάμε για diesel. Τα βενζινοκίνητα δεν πουλιούνται, απλά χαρίζονται. Θα ακριβύνουν ξανά αν ποτέ σταματήσει η κατηφόρα αλλά τώρα η εικόνα είναι αυτή. Εξαιρετικά οχήματα που κόστιζαν πριν λίγα χρόνια μια περιουσία τώρα να δίνονται τόσο χαμηλά.

Βάζοντας όμως σιγά σιγά στην εξίσωση τα προσωπικά μας κριτήρια, οι επιλογές άρχισαν να λιγοστεύουν: Το θέλαμε αυτόματο – το καινούργιο μου κολληματάκι. Το θέλαμε αξιόπιστο by default, άρα έξω το όμορφο Discovery. Με σούστες και καρότσα δεν τη παλεύω ακόμα, άρα έξω τα pickup που αρχικά σκεφτόμουν. Το βασικότερο κριτήριο όμως ήταν υποκειμενικό: έπρεπε -απλά- να μας αρέσει. Εδώ οι επιλογές λιγόστεψαν πολυ, αφήνονας έξω δυστυχώς ακόμη και το LC120.

(Προς έκπληξη μου βρήκα τελικά αρκετά 120άρια μέσα στο budget μας και έφτασα πολύ κοντά στο ναι. Παρόλον όμως τον αμέριστο σεβασμό μου προς τα οχήματα που φέρουν το σήμα της Toyota, ο οποίος παραμένει στο ακέραιο, δυσκολεύομαι να ακολουθήσω την αισθητική τους την τελευταία δεκαετία. Παλιά τα Land Cruiser είχαν μια δωρική ομορφιά και μία συνέχεια, το 80 με το 90, με το 100, όπως και η σπαρτιάτικη σειρά 75-78-79…)

To cut a long story short φιλαράκια, καταλήξαμε σε δύο επιλογές: Το Grand Cherokee WJ με τον OM647 των 2.7L της Mercedes Benz που ήταν σε παραγωγή από το 2002 ώς το 2004 και το Cherokee KJ με τον R428DOHC των 2.8L της VM που συναντάμε σήμερα στα πετρελαιοκίνητα JK και ΚΚ, το οποίο ήταν σε παραγωγή ως το 2007. Δύο κινητήρες Common Rail με turbo μεταβλητής γεωμετρίας οι οποίοι συνδυασμένοι με πολύ καλά αυτόματα κιβώτια τους επιτρέπουν να ρυμουλκούν 3500kg.

Λόγω του εμπρός άκαμπτου άξονα, πρώτη επιλογή ήταν το WJ παρότι η βαριά ex-luxury αίσθηση του εσωτερικού δεν μου πολυάρεσε, όπως έχουμε κατ’ επανάληψη συζητήσει.

WJ

Η ναυαρχίδα της Jeep, με μόνους αντιπάλους στην εποχή του το Range Rover και το Land Cruiser Amazon. Στην Ελλάδα οι εκδόσεις βενζίνης αποτέλεσαν ένα από τα τοτέμ του Homo Neoplutus κατά την προ κρίσης εποχή. Όπου lifestyle, επιταγές, πούρα, Μύκονος και κέρατο, συνήθως στο πλάνο υπήρχε και ένα Grand. Εκείνα τα βενζινοβόρα Grand που πληρώθηκαν τότε μέχρι και 100 χιλιάδες ευρώ, τώρα έχουν μηδενική αξία. Τα πετρέλαια όμως δυστυχώς ήρθαν όλα από Γερμανία.

Ο κορμός, τα πιστόνια, η αντλία κλπ του ΟΜ647 είναι φτιαγμένα για ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα αλλά έχει εγνωσμένο θέμα με τα μπεκ. Αν αυτό δεν αντιμετωπιστεί σωστά, οδηγεί αλυσιδωτά σε πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Γι’ αυτό και η Mercedes τον σταμάτησε μετά από τρία μόλις χρόνια παραγωγής. Oπότε ψάχνουμε για καθαρό και σωστά συντηρημένο WJ 2.7 με πλήρες ιστορικό σέρβις και επισκευών. Είδα πολλά διαφορετικά WJ. Πολλούς επίδοξους πωλητές, ιδιώτες και εμπόρους. Και συνάντησα πολλή κουτοπονηριά και fake λεβεντιά, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

Εννέα στα δέκα WJ από Γερμανία έχουν γυρισμένα κοντέρ από τους Έλληνες μάγκες. Είδα αυτοκίνητα που έγραφαν στο κοντέρ 200 χιλιάδες χλμ (τα οποία για ένα σωστά συντηρημένο diesel δεν είναι τίποτα) και στην πραγματικότητα ήταν προφανές ότι έχουν κάνει 500 χιλιάδες χλμ και βάλε. Και μόλις φαινόταν ότι δεν είμαι κλασικό πελατάκι, αρχίζαμε. Όλοι κάπου είχαν χάσει το service book, δεν είχαν τα TUV ή έλεγαν πως το είχαν πάρει από Γερμανία χωρίς αυτά (!). Όταν ανακάλυπτα ότι τα μοτέρ ήταν επισκευασμένα ξαφνικά αποκτούσαν καλύτερη μνήμη, έψαχναν τα τιμολόγια των επισκευών κλπ κλπ.

Τουλάχιστον 5 διαφορετικοί τύποι μου είπαν το ίδιο παραμύθι: “Δεν ξέρω τι μου λες, εγώ το πήρα από κάποιον που μου χρώσταγε λεφτά”. Τι διάολο, οι συναλλαγές στις μέρες μας γίνονται με WJ?
Κλασικές περιπτώσεις παλτού, που αν το φορτωθείς πετάς τα χρήματα σου. Ακόμα και τα λίγα αυτοκίνητα με ιστορικό που βρήκα ήταν τόσο ταλαιπωρημένα από την χρήση, τόσο φθαρμένα, ενώ το μόνο καθαρό που βρήκα είχε ένα σοβαρό τρακάρισμα στην αριστερή πλευρά.

Όσο λοιπόν το έψαχνα, τόσο το WJ 2.7 CRD εντυπωνόταν μέσα μου σαν ένα πολύ καλό μεν αλλά γερασμένο και δύσκολο για την Ελλάδα μοντέλο. Έτσι η έρευνα αγοράς στράφηκε στο νεότερο μικρό ξαδερφάκι του.

KJ

Σαφώς πιο φρέσκο και πιο νεανικό αισθητικά, εσωτερικά και εξωτερικά, πιο μαζεμένο σε διαστάσεις και με μικρότερους χώρους από το WJ. Το 99% των KJ που ήρθαν στην Ελλάδα επίσημα ήταν βενζινοκίνητα. Ήρθαν όμως και λίγα CRD. Και στα 12 χρόνια που ήδη παράγεται, ο R428DOHC της VM έχει αποδειχτεί bulletproof.

Μεσαίο 4Χ4 με ανταγωνιστές το LC120, το Land Rover Discovery, το Pajero κλπ. Αυτά τα οχήματα δεν είχαν το status του Grand ή του Range. Σημείωσαν όμως μεγάλη εμπορική επιτυχία στη χώρα μας σαν τα “τζιπ του ευκατάστατου οικογενειάρχη” την εποχή που το χρήμα γυρνούσε και το credit ήταν εύκολο.

Η έρευνα προχωρούσε με υπομονή. Και τελικά το βρήκα. Eλληνικής αντιπροσωπείας. Πρώτο χέρι, non smoker μεσήλικας ιδιοκτήτης με πλήρη άγνοια της έννοιας off road. Σε τέλεια κατάσταση μέσα και έξω, με πλήρες ιστορικό σέρβις και όλα τα παραστατικά των εργασιών από την πρώτη μέρα που κυκλοφόρησε. Κόλλησα από την πρώτη ματιά! Βράχος όμως, το έψαξα εξονυχιστικά.

Τα σκαλοπάτια έχουν ήδη φύγει. Και να σκεφτείς ότι ο τύπος έβγαλε τα Sliders της Mopar για να τα βάλει…

Specs

Οι διαφορές του CRD από τα βενζινοκίνητα αδελφάκια του εντοπίζονται φυσικά στον κινητήρα αλλά δεν σταματούν εκεί. Για να αντέξει τη ροπή, η Jeep έβαλε πίσω του το “καλό” της σαζμάν, το ίδιο που συναντάμε στο WK 5.7 Hemi των 363 ίππων, το Ram Full Size 5.7 Hemi, αλλά και το JK CRD μεταξύ άλλων. Πρόκειται για το ιδιαίτερα ογκώδες 545RFE. Αν και ονομαστικά 5άρι, έχει έξι σχέσεις αφού έχει διαφορετική 2α στο ανέβασμα και διαφορετική στο kick down. Το 2011 ο κατασκευαστής ονόμασε το ίδιο κιβώτιο 6άρι, προγραμματίζοντας ανάλογα το module να περνάει από όλες τις σχέσεις τόσο στο upshift όσο και στο downshift.

Το transfer είναι το NV242 Selec Trac με μόνιμη 4κίνηση, επιλογή μόνο πίσω κίνησης, κλείδωμα κεντρικού και low 2,72:1. Κάτι σαν το Super Select της Mitsubishi σε επιλογές. Δεν είναι Atlas, ούτε LT230, αλλά πιστεύω ότι θα είναι ok.

Το ifs είναι (δυστυχώς) αυτό που είναι. Τα ψαλίδια του είναι χαμηλά, οι διαδρομή του μικρή και για να μην αρχίσουν τα προβλήματα αντοχής θέλει προσοχή στην επιλογή ελαστικού. Πίσω έχουμε τον άκαμπτο άξονα Chrysler 8.25” που είναι σοβαρός και γεωμετρία ανάρτησης με Α-bar. Συχνή αντικατάσταση φαίνεται να θέλουν διάφορα silent blocks και ball joints απ’ ότι βλέπω στα threads των διαφόρων αγγλόφωνων owners club.

Οι διαφορές του Renegade από τις απλές εκδόσεις δεν είναι μηχανικές. Εντοπίζονται στον εξοπλισμό και την εμφάνιση, φτερά, μάσκες, ζάντες κλπ. Καλοδεχούμενοι οι δυνατοί προβολείς, η σχάρα οροφής και οι ποδιές προστασίας της Mopar που προσφέρει η έκδοση.

Off Road

Θα σας πω σε μερικούς μήνες που θα το έχω ετοιμάσει. Ξέρω όμως τι να περιμένω. Λόγω βάρους, όγκου, ifs κλπ, θα χαρώ αν απλώς μπορεί να συγκριθεί με το 5θυρο Land Cruiser 90 που είχα. Για οτιδήποτε περισσότερο δεν νομίζω, είμαι συνειδητοποιημένος επ’ αυτού. Περισσότερο με ενδιαφέρει να αποδειχθεί ανθεκτικό.

Πρώτες εντυπώσεις On Road

Εδώ είμαστε δυνατοί. Για το πως κινεί ο συνδυασμός κινητήρα / σαζμάν τo όχημα σας παραθέτω απόσπασμα από το τεστ του trucks.about:

“….The Liberty CRD has simply astonishing performance – astonishing all the more because it has only four cylinders pushing 4,300 lbs of 4WD. Like all diesels, the Liberty CRD moves out a bit slowly at first. But as soon as the revs have built up just a bit, it pulls like a draft horse up to limit. Its performance in all gears feels far superior to the 210hp, 3.7L gasoline. Not only does it feel a lot peppier, but it is definitely a lot more fun to drive than the 3.7L, which has to work hard just to keep the solidly-built Liberty moving with the traffic…”

Σε ελεύθερη μετάφραση και από τις πρώτες μου εντυπώσεις, πάει ton kolo του και το tcm profile του κιβωτίου ταιριάζει γάντι στο μοτέρ. Συνολικά από πλευράς ενεργητικής ασφάλειας, αίσθησης τιμονιού, άνεσης, driveability, ορατότητας, μόνωσης και γενικά όλων όσων μπαίνουν κάτω από τον όρο “οδική συμπεριφορά” είναι καλύτερο από όσα 4Χ4 είχα στο παρελθόν. Όχι μόνο από τα πολεμικά – Defender, TJ, αγωνιστικά κλπ, αλλά ελαφρώς καλύτερο και από τα LC90 και από το πολύ άνετο JK. Ίσως επηρεάζομαι και από το ότι είναι το πρώτο μου αυτόματο 4Χ4.

Στη καμπίνα ο συνδυασμός χρωμάτων και υλικών είναι 100% Jeep, ελαφρύς και ευτυχώς χωρίς στοιχεία χλιδής. Ο διάκοσμος είχε χαρακτηριστεί υπερβολικά utilitarian σε σχέση με τον ανταγωνισμό από μερίδα του ειδικού τύπου, όπως εξάλλου είχε συμβεί στο TJ και στο JK. Τα τελευταία χρόνια αυτή η προσέγγιση μου αρέσει πολύ. Εξάλλου το 4Χ4 των ονείρων μου είναι ένα 78άρι Cruiser, του οποίου το εσωτερικό είναι εντελώς utilitarian. Το εσωτερικό ύψος είναι καλοδεχούμενο για κάποιον στο ύψος μου. Ο χώρος αποσκευών θα ήθελα να είναι λίγο μεγαλύτερος.

Θα αντέξει?

Σε αντίθεση με τα KJ των Βορείων Προαστίων, αυτό θα πάει παντού και θα κουβαλήσει τα πάντα. Και στην Τρανσυλβανία και στο Αζερμπαϊτζαν και στη Γεωργία, ας είμαστε καλά όλοι. Εύχομαι να αντέξει. Ξεκινάει με την Κερκίνη, μεθαύριο. Με την επιστροφή αρχίζουν οι πρώτες σκέψεις για τον εξοπλισμό του. Το πλάνο: λίγες και ποιοτικές επεμβάσεις, ξεκινώντας από την ανάρτηση.

Η συνέχεια φιλαράκια, επί της οθόνης. Προς το παρόν το “κρρρρρρρ” του ρελαντί θα μας καλημερίζει και πάλι το πρωί, όταν ξεκινάμε με την Τάτη για το νηπιαγωγείο. Όπως το σχολικό που μας πήγαινε σχολείο όταν είμασταν pitsirikia, έτσι Καρολίνα?

Life is good 😎

Mike Miskis