Συλλυπητήρια…είναι το μόνο που μπορεί να λεχθεί, προς την οικογένεια και τους οικείους του εκλιπόντος.

Mike Miskis

2004-2008:
Αυτή η περίοδος για την ομάδα μας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “περίοδος χτισίματος”. Αυτό που ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια σαν τρέλα και τρόπος ζωής μεμονωμένων προσώπων, τελικά μορφοποιήθηκε, στελεχώθηκε, απέκτησε ωριμότητα, απολαυστικό πλουραλισμό χαρακτήρων και ταυτόχρονα απόλυτη ομοιογένεια εκεί που χρειάζεται. Ας μην πάρουν όμως τα μυαλά μας αέρα, τα καλύτερα έρχονται και έχουμε μπροστά μας πολύ δουλειά και δρόμο!!

Στο κομμάτι των μεγάλων ταξιδιών, τι να πω… ένα κλίκ στην αντίστοιχη ενότητα του site τα λέει όλα. Μέρη μαγικά, με ονόματα μαγικά, συνδυάζονται σιγά-σιγά με εξίσου μαγικές εικόνες και εμπειρίες. Πάντα τέτοια, nomads!!

Στο κομμάτι των αγώνων, η εμπλοκή μας είναι σίγουρα σπάνια: 8 αγώνες όλοι κι’όλοι, σε τέσσερα χρόνια, είναι λιγότεροι από όσους οι πιο έμπειροι αγωνιζόμενοι κάνουν τον χρόνο. Είναι όλοι όμως σε Mad Cup και Trophies, σε ότι πιο τεχνικό και extreme, και αποτελούν ανεκτίμητες εμπειρίες.
Εδώ έχουμε και ένα απόλυτο σκορ: Ή το σπάμε, ή … το πάμε, χωρίς ενδιάμεση κατάσταση. Όσες φορές δεν σπάσαμε, πήραμε κύπελο. Τι να πω, υπήρξαμε σίγουρα και τυχεροί. Εδώ κι’αν θέλουμε δουλειά…

Στο τεχνικό κομμάτι τώρα, η περίοδος αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν “εξοπλιστικό πρόγραμμα”: Βλέποντας στην τελευταία δραστηριότητα πόσο ήρεμα και χωρίς δράματα περνάγαμε από terrain που, το 2004, θα μας είχε σίγουρα σταματήσει, αν όχι “καταπιεί” τελείως, δεν μπορούσα να μη νιώσω και λίγο… καμάρι!! Το επίπεδο των οδηγών σαν σύνολο έχει επίσης ανέβει αισθητά, αν και σε αυτό το σημείο έχουμε ακόμα δρόμο. Τα οχήματα της ομάδας είναι πλέον “ένα κι’ένα”. Πρασανατολισμένα στην πλειοψηφία τους σε πραγματική εκτός δρόμου, σκληρή χρήση, αλλά διατηρώντας ταυτόχρονα την αναγκαία ικανότητα για κάλυψη μεγάλων αποστάσεων, δεν είναι καθαρά extreme (εκτός από το teras και το επερχόμενο του Ανδρέα), ούτε καθαρά ταξιδιωτικά (εκτός από το άτυχο mothership). Μια πρόχειρη λίστα είναι αρκετά κατατοπιστική: Πίσω άκαμπτοι στο 100%, σχεδόν παντού με locker, εμπρός το ίδιο, στα περισσότερα οχήματα. Αξιόπιστοι εργάτες παντού, μέσο ελαστικό το 33άρι, πιο “ασφάλτινο” πέλμα το M/T σε όλες τις περιπτώσεις εκτός από τα καλοκαιρινά ταξίδια, προστασία κάτω μέρους και περιμετρικά σε όλα σχεδόν, κλπ, κλπ, αλλά και μέσο βάρος κοντά ή και πάνω από τα 2000kg, “φωτογραφίζουν” ακριβώς αυτό: Την all-round αλλά και σοβαρή προετοιμασία. Οι ζημιές δεν λείπουν, απλά δεν γίνεται να μην υπάρξουν φθορές στο όριο. Τα ατυχήματα όμως όχι, το επίπεδο της ασφάλειας ελπίζω να συνεχίσει να είναι κορυφαίο.

Τι σχέδια έχετε για την ερχόμενη περίοδο? Ετοιμάζετε κάτι?
Για να το ξεκινήσω, ο (πανταχού παρών) επαγγελματικός προβληματισμός κυριαρχεί αυτή την εποχή στη σκέψη μου, αλλά αυτό φυσικά είναι από τα πράγματα που δεν έχουν θέση στη δημόσια θέα του site.
Στο τεχνικό κομμάτι, ηρεμία: Μετά τις συνεχείς αλλαγές και περιπέτειες και… επενδύσεις των τελευταίων χρόνων αυτό που σκοπεύω είναι να χαρώ το teras (ήδη το κάνω..) και να πάρω στο wrangler ένα hard top, ώστε να μπορεί να ταξιδεύει πιο άνετα. Επίσης, να βάλω επιτέλους τον ασύρματο βάσης που μου πήρατε. Τίποτε άλλο, μιας και το teras ολοκληρώθηκε, ενώ το tj είναι ακόμη καινούργιο, είναι ήδη καλά προστατευμένο γύρω-γύρω και σχετικά ικανό. Στο μυαλό μου γυρίζει η σκέψη του καινούργιου jk diesel, ή ενός patrol, για καλύτερο και πιο άνετο ταξίδι, κάποια στιγμή στο μέλλον.

Εννοείται βέβαια ότι, από στόχους και σχέδια επικρατεί το συνήθες δημιουργικό χάος. Τι θα πρωτοκάνουμε πάλι φέτος, θα δείξει…
Mike Miskis