Θα ήταν ύβρις να πω ότι έχω παράπονο. Έχουν περάσει από τα χέρια μου πολλά και κορυφαία 4Χ4 – μάλλον περισσότερα σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον offroader γνωρίζω. Η εμπειρία λοιπόν που έχω αποκτήσει αυτά τα χρόνια, συμπυκνώνεται στο ότι η σχέση μου με τα 4Χ4 είναι καθαρά τοτεμική. Όσες φορές έχω προσπαθήσει να φερθώ λογικά, έχω ξενερώσει.

Γι’ αυτό φιλαράκια μου, ίσως να φτάνει η ώρα για την ικανοποίηση ενός μεγάλου παιδικού μου απωθημένου. Και φιλαράκια, it feels so good!

Φιλιά πολλά και καλημέρα!

Mike

P.S. : Αυτή τη φορά, η μόνη που ίσως ξέρει κάτι είναι η Τάτη, η οποία φυσικά θα συμφωνούσε anyway 😎

‘Και να σκεφτείς ότι μετά την Κερκίνη πίστεψα ότι είχαμε μέλλον μαζί’ είπε.

Κοίταξα έξω τον δρόμο, φωτισμένο από την neon ταμπέλα του μπαρ απέναντι. Σε λίγο θα άρχιζε να ξημερώνει.

‘Με πούλησες’ πρόσθεσε, ‘σε λίγες μέρες θα κλείναμε χρόνο’. Άκουσα τα τακούνια στο πάτωμα και μετά την πόρτα να κλείνει.

Είχε μείνει λίγο Lagavulin στο ποτήρι. Άναψα τσιγάρο και κοίταξα τον καπνό να παίζει στο φως από το παράθυρο.

Ένα ζευγάρι βγήκε από το μπαρ. Η μουσική από την ανοιχτή πόρτα ανέβηκε αδύναμη στο παράθυρο μου: ‘…papa was a rollin’ stone, my son…’

Σόρυ αγάπη. Μάλλον ήσουν πολύ “κυρία” για κάποιον σαν εμένα.

Mike

“Το κύμα η πλώρη εκέρδιζε, οργιά με την οργιά” … όλο το ταξίδι κλεισμένο σε τόσο λίγες λέξεις.

Σήμερα κλείνουν 40 χρόνια χωρίς τον Νίκο Καββαδία.

In memory,

Mike