Είσοδος με το πρώτο σκοτάδι και με θερμοκρασία 2 με 3 βαθμούς πάνω από το μηδέν.

“Τα μυστικά του Βάλτου…”

“Twilight Zone”

Εννοείται ότι, μαζί μας στη διαδρομή είχαμε και τα κορίτσια της ομάδας αλλά και τα παιδιά μας. “Πιο θράσος πεθαίνεις” 🙂 αλλά έτσι γράφονται οι ιστορίες των νομάδων..

…που μας αρέσει να λέμε αργότερα, γύρω από το τζάκι. Προς το παρόν όμως η θερμοκρασία έπεφτε ώρα με την ώρα..

Η διαδρομή μας φαινόταν ατελείωτη. Όλος μας ο εξοπλισμός, οι κινητήρες, οι εργάτες τα φώτα, ακόμα και οι ασύρματοι δούλευαν επί ώρες στο max

Σε τέτοιες περιστάσεις ο εξοπλισμός από μόνος του δεν έχει καμία αξία.

Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι άνθρωποι, οι ικανότητες τους, και πάνω από όλα το δέσιμο μέσα στην ομάδα.

Στις μικρές νυκτερινές ώρες πια, πολύ μετά τα μεσάνυχτα, είχαμε φτάσει πολύ κοντά στο τέλος της διάσχισης. Όμως, έπρεπε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι για μόλις 100 ακόμα μέτρα…

ο Βάλτος θα μας επέτρεπε μεν να γυρίσουμε όλοι στο χωριό ασφαλείς, στριμωγμένοι όπως-όπως στο Patrol και στο Jeep, αλλά θα κρατούσε το Mercedes και το FJ Cruiser σαν φόρο διέλευσης. Περισσότερα επ ‘αυτού σε λίγο 😎

Παγωμένη λίμνη = άλλη μια ευκαιρία για πάρτυ για τα μικρά της ομάδας

Δεν τους φαίνεται, αλλά το έντστικτο της αυτοσυντήρησης δουλεύει μια χαρά. Απλά μερικές φορές η Τάτη καταφέρνει να τρομάξει την Άννα, that’s all.

Λοιπόν αυτό το τζάκι δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου! Τι τρελό χουζούρι… και το φλουρί στις 2 Βασιλόπιτες να πέφτει στο κομάτι της ομάδας! Πάλι!!

Ο αξιότιμος Κος Στοϊλούδης μας συνόδεψε μετά της συζύγου του σε μια υπέροχη διαδρομή στα Κρούσια. Τοπίο Τρανσυλβανίας, νεροφαγώματα (όπου μόνο το Cherokee και το Jimny χρειάστηκαν τη βοήθεια του εργάτη) και πολλά-πολλά χιλιόμετρα.

Αγαπημένοι μας Ηλία & Αγγέλα, ένα θερμό καλωσήλθατε στην ομάδα από εμάς! Μένουμε πολύ μακριά, αλλά με λίγη υπομονή θα σας γνωρίσουν και όλα τα μέλη των Nomads που δεν σας έχουν ακόμα γνωρίσει, ο Πάνος, η οικογένεια Πολίτη, ο Ιάκωβος, η Καρολίνα..

Ελπίζουμε να σας έχουμε ξανά σύντομα μαζί μας παιδιά!

Πότε θα ξαναπάμε?

Το 3ο Jimny στην ομάδα: Ηλία να ξέρεις ότι με τα Jimny τους, ο Πάνος, η Βίκυ και ο Μπιλ ταξίδεψαν από Τρανσυλβανία μέχρι Καππαδοκία, οπότε μη μασσάς. Μετά βέβαια ο Πάνος το άλλαξε με μεγάλο diesel, αλλά κι’εσείς έχετε όλα τα χρόνια μπροστά σας για πολλές – πολλές αλλαγές!

Μονοπάτι στα Κρούσια

Ο Βάλτος λοιπόν, είχε κρατήσει ενέχυρο το Mercedes και το Toyota..

Επιστροφή στο πεδίο της μάχης νωρίς το πρωί, για να απεγκλωβίσουμε τους δύο πιστούς μας σιδερένιους πολεμιστές.

Τα νερά είχαν ελαφρά τραβηχτεί και ένα στρώμα πάγου υπήρχε κάτω από τη λάσπη.

Το βουνό σιωπηλό μας παρακολουθεί.

Φανταστική φωτογραφία..

Μαζί με το Patrol και το Jeep ήρθαν και ενισχύσεις: Ένα 4κίνητο τρακτέρ με μπροστινά λάστιχα 50” και πίσω 90”, τα οποία θα έκαναν ακόμα και τα 44άρια των Rock Bouncers να μοιάζουν με γατάκια 😎

Ο Βάλτος όμως περίμενε το θηριώδες τρακτέρ…

Και το κατάπιε με την ίδια ευκολία που είχε καταπιεί το G και το FJ μας!

Τότε ήρθε το ιππικό. Το ιππικό έρχεται ΠΑΝΤΑ με Land Rover.

Πολλά χέρια πρόθυμα να βοηθήσουν, να πειράξουν, να κάνουν απλά σκανταλιές, πολλά-πολλά μέτρα συρματόσχοινο και dyneema και φρέσκοι εργάτες!

Η Βίκυ ατενίζει το θέαμα.

“Let the work begin!” Αν ειχαμε ένα drone θα ήταν ωραίο να βλέπαμε το recovery plan από πάνω!

Τίποτα ωραιότερο από την πρωϊνή γυμναστική, μόνο που στα πρώτα 5′ τα παπούτσια έχουν γεμίσει παγωμένο νερό από πάνω, όπως εξάλλου είχε γίνει και το προηγούμενο βράδυ.

Το recovery συνεχιζόταν….

Και συνεχιζόταν…..

“OMG” αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι βλέπαμε 🙂

Τα κορίτσια βέβαια το διασκέδαζαν, ενώ οδήγησαν και λίγο το G όταν πάτησε σε στέρεο έδαφος.

Έτσι, μετά από 21 ώρες η νυκτερινή ολοκληρώθηκε χωρίς απώλειες και το τρακτέρ, το G και το FJ απεγκλωβίστηκαν. Κατά τη διάρκεια του πρωϊνού κατέφθασαν και οι αγαπημένοι μας Κωσταντίνος και Εύη. Ο Κος Κωσταντίνος Κούλης έσκασε από τη στεναχώρια του που έχασε το πάρτυ. Είχαμε όμως την ευκαιρία την επομένη..

..να κάνουμε μια τεράστια περιπλάνηση στην περιοχή που άρεσε σε όλους πολύ. Δεν χορταίνεται τόση ομορφιά, όσες φορές και να ταξιδέψεις εκεί!

Ζωντανός είναι ο πύθωνας, αν και μας διαβεβαίωσαν ότι είναι εντελώς άκακος.

Το ίδιο διαπίστωσε η Τάτη και για το φιδάκι τον Διαμαντή

Ένα πραγματικά heavy duty δείπνο αποχαιρετισμού. Δεν έχω καταφέρει να αποκωδικοποιήσω το 2015. Είναι ακόμα νωρίς. Ο κόσμος εδώ στην Ελλάδα είναι σε εκλογική παράνοια, ενώ τα γεγονότα στο Παρίσι μας συγκλόνισαν όλους. Θεωρώ ανεκτίμητο εφόδιο το ότι μπορώ όποτε θέλω να ανατρέξω σε όσα ζήσαμε μαζί αυτή την εβδομάδα. Στις στιγμές μας, τόσο της αδρεναλίνης, όσο (και πολύ περισσότερο) της συντροφιάς. Καλή χρονιά φιλαράκια μου!