Ένα μαγικό Nomad-Πάσχα…
Δείξαμε αυτοσυγκράτηση αυτή τη φορά, σε σχέση με άλλες, λόγω σύνθεσης της ομάδας (είχαμε μαζί μακριά οχήματα, καινούργιους φίλους, και τρία φανταστικά παιδάκια), και επειδή οι “καλές” πίστες ήταν κλειστές, λόγω νερού.
Παρ’όλα αυτά τηρήθηκαν όλες οι “παραδόσεις”, βάλτος, νερά (και βδέλλες), “fun park” στα Κρούσια, κατάβαση Στρυμώνα με κανό (και τούμπες), Ανάσταση στο μοναστήρι και υπέροχα πρωινά στου Γιάννη.
Αυτό που πραγματικά κυριάρχησε όμως ήταν η χαρά μας που ήμασταν και πάλι μαζί, η μαγεία που δημιουργείται όταν βρισκόμαστε…
Στέλιο, επιτέλους σε χαρήκαμε, κοίτα να τελειώνεις με τη δουλειά στο Λίβανο, για να σε έχουμε μόνιμα κοντά μας, γιατί χωρίς εσένα δεν μπορούμε!!
Ελένη, στις δραστηριότητες συμβαίνουν και τέτοια, προσπαθούμε όσο το δυνατό λιγότερα, και με λιγότερες συνέπειες. Σου υπόσχομαι ότι, ακόμη και στον ύπνο μας πλέον, θα έχουμε μαζί μας σχοινί. Αντέδρασες εξαιρετικά, το εννοώ.
Ανδρέα, μας έλειψες βρε μπαγάσα. Ακόμη και τα βατραχάκια ρώταγαν που είσαι. Να μη πω για τον Βασίλη!!
Nomads, και του χρόνου…
Mike Miskis
