Γεωργία (საქართველო)

Εισαγωγή

Είχα στο πρόσφατο παρελθόν την ευκαιρία να ταξιδέψω για μια βδομάδα στη Γεωργία. Αξίζει να σας κάνω μια σύντομη παρουσίαση. Βρίσκεται στην περιοχή του Καυκάσου και συνορεύει βόρεια με την Ρωσία (κατά μήκος της Οροσειράς του Καυκάσου που αποτελεί και το φυσικό σύνορο) και νότια με τη Τουρκία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Δυτικά βρέχεται από τη Μαύρη Θάλασσα. Η έκτασή της είναι περίπου η μισή της Ελλάδας και ο πληθυσμός, που κατά 85% είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, είναι 5,5 εκατομμύρια.

Η Γεωργία κατοικείται συνεχώς από τη Λίθινη εποχή. Τα πρώτα γνωστά βασίλεια στο έδαφος της σημερινής Γεωργίας είναι η Κοχλίδα (γνωστή από την Αργοναυτική εκστρατεία) και η Ιβηρία. Η ιστορία της όπως φαντάζεστε πολυτάραχη (Πέρσες, Άραβες, Οθωμανοί, Μογγόλοι, Ρώσοι, Μπολσεβίκοι και πάλι Ρώσοι) με σημαντικά γεγονότα που έρχονται μέχρι τις μέρες μας με την κρίση του 1990 και του 2008 επί των διαφιλονικούμενων εδαφών της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας αντίστοιχα. Οι δύο περιοχές που ανοίκουν ακόμα τυπικά στην Γεωργία επιχειρούν κατά καιρούς τον τελευταίο αιώνα να ανεξαρτητοποιηθούν με τα γνωστά αποτελέσματα. Πόλεμοι, εθνοκαθάρσεις, ακρότητες, πρόσφυγες, πόνος και θάνατος κάτω πάντα από το άγρυπνο βλέμμα και την επιλεκτική καθοδήγηση και παρότρυνση από τις μεγάλες σύγχρονες δυνάμεις Ρωσία και ΗΠΑ.

Η Γεωργία είναι μια πανέμορφη χώρα. Έχει στοιχεία από Βουλγαρία, Ρουμανία και Ελλάδα ταυτόχρονα. Ο Καύκασος είναι πραγματικά επιβλητικός. Υπέροχη φύση με καταπράσινες κοιλάδες και μεγάλα ποτάμια με μικρές, γλυκές πόλεις στις όχθες τους και με διάσπαρτους μυστηριώδεις μεσαιωνικούς πύργους, κάστρα και επιβλητικές εκκλησίες σε μοναδικές τοποθεσίες.

Η μεγάλη έκπληξη όμως είναι οι Γεωργιανοί που με το ταμπεραμέντο τους θυμίζουν περισσότερο Μεσόγειους. Ο Τζον Στάϊνμπεκ μετά από ένα ταξίδι του στη Γεωργία μαζί με τον Ρόμπερτ Κάπα, λίγο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, είχε γράψει ενθουσιασμένος ότι κόντεψε να πεθάνει από το χορό, το τραγούδι, το φαγητό και το ποτό. Η οριστική επιβεβαίωση ήρθε λίγες μέρες αργότερα όταν η φασαρία που συνάντησα στα εστιατόρια της Τιφλίδας μπορώ να πω ότι κάλλιστα συγκρίνεται με τη καλύτερη φασαρία που μπορούμε να κάνουμε εμείς στην Ελλάδα 🙂 . Εντυπωσιακή είναι επίσης η θρησκευτικότητα των Γεωργιανών. Δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ τους άντρες στα καφενεία να σηκώνονται για να κάνουν το σταυρό τους όταν χτυπάει καμπάνα ή όλες τις γυναίκες στις κατάμεστες εκκλησίες με μαντήλι στο κεφάλι.

Άλλη μεγάλη έκπληξη που αξίζει ειδική μνεία. Τα Γεωργιανά κρασιά. Υπέροχα!

Χάρτες της Γεωργίας (Ο δεύτερος είναι στα Γεωργιανά για να πάρετε μια εικόνα του ιδιαίτερου αλφαβήτου):

georgia_map

 

map_of_georgia

Επόμενη σελίδα: Mtskheta (მცხეთა)

(Το άρθρο είναι χωρισμένο σε 7 μέρη/σελίδες για ευκολότερη ανάγνωση. Χρησιμοποιήστε το λινκ ακριβώς από πάνω για να δείτε την επόμενη σελίδα ή το ευρετήριο που ακολουθεί)

Ευρετήριο άρθρου:

  1. Γεωργία (საქართველო) – Εισαγωγή
  2. Γεωργία: Mtskheta (მცხეთა)
  3. Γεωργία: Georgian Military Highway (საქართველოს სამხედრო გზა)
  4. Γεωργία: Tbilisi (თბილისი)
  5. Γεωργία: Gori (გორი)
  6. Γεωργία: Borjomi (ბორჯომი)
  7. Γεωργία (საქართველო) – Επίλογος
Twenty Years Of Boredom

leonard-cohen-best-album-3949f4ea-581b-4ceb-9799-98fdee988b80

 

Σίγουρα δεν είχα δίπλωμα, ήμουν κάτω από 18. Θυμάμαι την παλιά Mercedes με τρεις φίλους σε ένα φεγγαρόλουστο road trip.  Και μια κασέτα να παίζει το Suzanne, το Famous Blue Raincoat, το Hallelujah.

Μετά θυμάμαι το διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη. Την Β. που έμενε κοντά στη Ροτόντα, την I. που έμενε στη Σοφούλη και την Α. που με περίμενε στην Αθήνα. Και το I’m Your Man, το Tower Of Song, το There Ain’t No Cure for Love να ντύνουν  ξενύχτια και καφέδες, ψέματα κι’ αγκαλιές.

Ήταν παρών σε πολλές στιγμές. Λες κι’ ήταν φίλος μου.

Φοβερός τύπος..

Μιχάλης

Making memories

Το κείμενο είναι του Χρήστου και οι φωτογραφίες του Αναστάση.

Τους ευχαριστούμε για την φανταστική παρέα, για το άρθρο αυτό, για όσες αναμνήσεις φτιάξαμε μαζί στη Β.Πίνδο.

Enjoy…


Στην παλιά τέχνη της τυπογραφίας, τα κλισέ είναι οι ανάγλυφες μεταλλικές πλάκες που χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή κειμένων & εικόνων.

Από εκεί έχουμε δανειστεί και τη χρήση της λέξης στην καθημερινή μας γλώσσα, όπου πλέον το κλισέ είναι ο στερεότυπος τρόπος έκφρασης, που έχει καταντήσει κενός περιεχομένου από την υπερβολική χρήση.

Αυτό λέει το λεξικό.

Και σκέφτομαι εγώ, που κανονικά εδώ θα έπρεπε να σας γράφω για την φανταστική παρέα με την καταπληκτική χημεία, για τα απίστευτα χρώματα του φθινοπώρου και τις συναρπαστικές μας διαδρομές ανάμεσα σε ρόμπολα έλατα οξιές σημύδες και βελανιδιές…

και για τις τόσο ενδιαφέρουσες συζητήσεις μας που ξεκινούσαν στους ασυρμάτους για να μεταφερθούν γύρω απ’ το βραδινό τραπέζι και μπροστά στο τζάκι, για αυτές τις τόσο πυκνές ημέρες που περάσαμε μαζί περιδιαβαίνοντας τις κορυφές της Πίνδου.

Σκέφτομαι λοιπόν πως όλα αυτά μπορεί και να ακούγονται λίγο ως κλισέ, αγαπησιάρικες κοινοτυπίες και γλυκερές πολυχρησιμοποιημένες φράσεις, που επιχειρούν να μεταφέρουν μια εικόνα τελειότητας για το “πόσο φανταστικά” μπορεί να περάσαμε.

Όμως, καθόλου δεν με πειράζει.

Διότι γνωρίζω καλά πως τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι ποτέ αυτονόητο ή δεδομένο. Ούτε η χημεία και το κλίμα της παρέας, ούτε ο ρυθμός, ούτε οι κοινές επιδιώξεις, ούτε η συνεννόηση.

Γι’ αυτό και όταν πετυχαίνεις να συνδυάζεις όλα αυτά, είσαι ευτυχής και ευγνώμων. Έτσι, απλά  : – )

Εις το επανιδείν Νομάδες!

The ZooL family


 

(Κλικάροντας πάνω στις φωτογραφίες, ανοίγουν σε πλήρη ανάλυση)

Εις το επανιδείν φιλαράκια,

Mike Miskis