Επιτελους ειχα την τυχη να ειμαι και εγω αυτη την φορα εκει μαζι με το μαιμουδακι που το χαρηκε παρα πολυ.ΤΕΛΕΙΑ-ΚΟΡΥΦΑΙΑ-ΜΑΓΙΚΑ !!!!!!! Η φυση σε ολο της το μεγαλειο!!!! Μαγικη εικονα 200μ μετα το camp.Aυτο που σκεφτομαι συνεχεια ειναι το οτι ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να ζησουν κατι τετοιο και αισθανομαι παρα πολυ τυχερος.Ευχαριστουμε την παρεα,και ιδιαιτερα οσους εγραψαν την διαδρομη και επισης τον Βαγγελη για το τρελο ρεζερβουαρ που εφτιαξε στο G και ετσι καταφεραμε ολοι μαζι να περασουμε αυτο το υπεροχο Σ/Κ.Το μαιμουδακι μου λεει συνεχως οτι ηταν υπεροχα και ευτυχως που επεμεινα να ερθει.Το σημειο με το φραγμενο ποταμι που καποιος αθλιος εφραξε ιδανικο σημειο διακοπων.
Και εμείς περάσαμε πολύ όμορφα και θέλω να ευχαριστήσω όλους για την καλή διάθεση, τη βοήθεια όπου και όταν χρειάστηκε, την νομαδικότητα… Ιδιαίτερα, τον Ανδρέα και Κική που μας φιλοξένησαν στο pajero δύο μέρες! Επίσης τους Ντίνο – Θοδωρή – Μυρτώ και Q – Κέλυ για την προσφορά τους να μεταφέρουν τον ΟΓΚΟ των αποσκευών που είχαμε! Επίσης τους καλεσμένους μας που ήταν άψογοι! Mike & Mike thank you for realizing this dream!
MIkeM. φωτοζωγράφισες πάλι, μπράβο σου!
Δεν μπορώ με λόγια να περιγράψω αυτό που ζήσαμε!!!!!!!!!!! Αντρέα τώρα ξέρω τι θα πει οδηγός αγώνων trophy. Χρύσα (τι menu!), Γιάννη (η κάμερα με νου), Χάρη (με τα σπιτικά σου), Χρήστο (με την κομπολογιά σου), είσαστε πολύτιμη και ευχάριστη συντροφιά. Βαγγέλη Mc Giver και καπετάν Γιάννη είσαστε “όλα τα λεφτά”! Στέλιο την άλλη φορά με το Terrano (τό’χει). Q μας περαστικά στον γερμανό ασθενή. Κέλυ, Όλγα, Μαιμουδάκι κάνατε πιο όμορφη την δραστηριότητα. Μυρτώ, Θοδωρή ευχαριστώ για την παρέα που μου κάνατε. Μιχάλη σ’ ευχαριστώ για αυτές τις στιγμές (αιώνες θα προτιμούσα). Παναγιώτη, Βλάσση, Μπίλυ, Νίκο Δημήτρη μας λείψατε πολύ…
Τώρα όλοι ξέρουμε ότι ο παράδεισος υπάρχει στη γη, γιατί είχαμε την τύχη να μας φιλοξενήσει και πάλι για λίγο. Ο παράδεισος όμως δεν θα ήταν τόσο μαγικός χωρίς τη παρέα, ούτε ασφαλής χωρίς την ομάδα. Συγχαρητήρια σε όλους γιατί ο καθένας με τον τρόπο του δώσατε αυτό το σύνολο.
Το αφεντικό λοιπόν (η Φύση), απείλησε να κρατήσει το G μέσα στο φαράγγι, όταν η ποδιά του ρεζερβουάρ διαφώνησε με έναν βράχο. Είπαμε, το αφεντικό δεν συγχωρεί ούτε δευτερόλεπτο… Η καταδρομική έξοδος από το φαράγγι για την ανεύρεση των απαραίτητων για την επισκευή, όλα τα λεφτά. Γιάννη – Βαγγέλη, τώρα έχουμε κάτι “δικό μας” να θυμόμαστε.
Οι καλεσμένοι μας από το jimnyclub.com, άψογοι. Σεβάστηκαν το όχημα τους, οδήγησαν και συν-οδήγησαν σοβαρά, δεν προσπάθησαν να το πάνε αέρα (το βαρύ πυροβολικό δεν είναι για καταδρομικές), και το Cruiser, αργά και με υπομονή, βγήκε χωρίς ζημιές. Το ότι στραβώσαν οι ποδιές ή το ότι έβαλε νερά είναι απόλυτα φυσιολογικό. Επιπλέον, η Χρυσο-χέρα καλεσμένη μας έστειλε με το μαγείρεμα της!!
Μεγάλη ποικιλία στα οχήματα, από το αγωνιστικό θηρίο του Ανδρέα μέχρι το χλιδάτο Cruiser, και με ένα tj χωρίς snorkel, έτσι για να έχουμε το νου μας. Όλα επιβίωσαν, οι εργάτες δούλεψαν από μία μέχρι… εκατό φορές ο καθένας, και τελικά είδαμε ότι η ασφάλεια είναι θέμα ανθρώπων και όχι οχημάτων. Πέρα από την απίστευτη ομορφιά, το Rock House ήταν και πολύ καλή εκπαίδευση.
Κέλλυ, Όλγα, Μυρτώ, Χρύσα, Κική, η δραστηριότητα αφιερωμένη σε σας, γιατί ο παράδεισος, όπως και να το δεις, θέλει και τι “Εύες” του..
Η καλυτερη εκδρομη μακραν απο ολες τις εκδρομες που εχω ερθει.Ημουν πολυ τυχερη που ημουν ΕΚΕΙ μαζι σας και θα ερθω και σε ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ διαβιωση. ΤΟ ΜΑΙΜΟΥΔΑΚΙ.
Η δραστηριότητα αυτή έκρυβε ανάμικτα συναισθήματα για μένα. Από τη μια η ομορφιά του τοπίου και η ηρεμία που σε γέμιζε και από την άλλη τα προβλήματα που αντιμετώπισε το G τα οποία δεν στάθηκαν τελικά ικανά να το εμποδίσουν στο να ολοκληρώσει τη διάσχιση του φαραγγιού.
Το κακό ξεκίνησε όταν από την αρχή ακόμα διαπιστώσαμε ότι η αφαίρεση των ηλεκτρονικών βοηθημάτων δεν επέτρεπε να βάλω αργά στο G. Επειδή δεν ήθελα να χάσω τη δραστηριότητα, αποφασίζω να ρισκάρω, και να μπω στο φαράγγι βασιζόμενος στο αυτόματο κιβώτιο και τον μετατροπέα ροπής. Πρώτη γρήγορο λοιπόν στο σειριακό και ξεκινάμε… Το G πήγαινε σχετικά καλά βοηθούμενο από το ύψος του και από το αυτόματο κιβώτιο, μέχρι που ξαφνικά και χωρίς να καταλάβω πως έγινε, διαπιστώθηκε ότι είχε σπάσει η ποδιά του ρεζερβουάρ! Μικρή διαβούλευση με την ομάδα και η πειστική λύση του Βαγγέλη (τον οποίο ευχαριστώ βαθύτατα), αποφασίζουμε να το επισκευάσουμε και να συνεχίσω. Η ομάδα συνεχίζει μπροστά, ο Mike με το Γιάννη και τον Βαγγέλη επιστρέφουν στο Καρπενήσι για να φέρουν τα απαραίτητα προς επισκευή και καύσιμα. Εγώ περιμένω και μετά από 3.30 επιστρέφουν. Ο Βαγγέλης με ένα πολύ εφευρετικό τρόπο φτιάχνει εξωτερικό ρεζερβουάρ και συνεχίζουμε… Όμως δεν ήθελε να μας αφήσει. Περίπου 500 μέτρα πριν την κατασκήνωση έσκασε ΚΑΙ το λάστιχο. Περνάμε το ποτάμι και αλλάζουμε λάστιχο ξηλώνοντας όλη την κατασκευή του Βαγγέλη που είχε στηριχτεί επάνω στη ρεζέρβα.
Φτάσαμε επιτέλους στην κατασκήνωση για να κάτσουμε με την παρέα. Προσπαθήσαμε να μην σπάσουμε τη νέα γραμμή στον τρόπο της διαβίωσης, παραχωρώντας τη θέση του πρωταθλητή εξοπλισμού …αλλού.
Η επόμενη ημέρα μας βρήκε να πρέπει να διασχίσουμε το υπόλοιπο και πιο δύσκολο κομμάτι του φαραγγιού, χωρίς αργά, χωρίς ρεζέρβα και χωρίς ρεζερβουάρ Ευτυχώς βγήκαμε στον πολιτισμό σώοι και αβλαβείς.
Θέλω να ευχαριστήσω όλη την ομάδα, για την υποστήριξη της στην ατυχία που μας χτύπησε, αλλά ιδιαίτερα τον Mike (Μισκή), για την προσπάθεια που κατέβαλε ώστε να επισκευαστεί η βλάβη και να συνεχίσει το G, τον Βαγγέλη για την ακούραστη συνεισφορά του και την Κέλλυ γιατί στάθηκε δίπλα μου και με στήριξε σε όλες τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν… Μην ξεχνάμε ότι… “Νομάδες δεν είμαστε μόνο αυτοί που ζούμε τις δραστηριότητες αλλά και αυτοί στο κοντινό μας περιβάλλον που με κάθε τρόπο μας στηρίζουν, μας αγαπούν και μας επιτρέπουν να τις ζούμε. Aς καταλάβουμε ότι υπάρχουμε όχι γιατί είμαστε καλά εξοπλισμένοι στις δραστηριότητες ή γιατί έχουμε τρομερά αυτοκίνητα αλλά διότι μας αποδέχεται και μας στηρίζει το περιβάλλον μας και ειδικά το κοντινό μας…”
Οι Γιάννης & Βαγγέλης, μας έστειλαν mail με τις εντυπώσεις από το διήμερο.
Δεν παρέλειψαν να αναφερθούν σε όλα, στην ομάδα, το φαράγγι, τον Q, την καταδρομική, τον Ανδρέα – οδηγό αγώνων Trophy , τις καταδύσεις τους και στις φωτό του Μουρατίδη:
.
————————————————————————————————————————————————————-
…“Πολλές φορές τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσεις εντυπώσεις και συναισθήματα. Η εκδρομή αυτή θα μείνει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μας. Είμαστε πραγματικά όλοι πολύ τυχεροί, που έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε τέτοιες εμπειρίες.
Το τοπίο μοναδικό, η διαδρομή απίστευτη, το φαράγγι επιβλητικό. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όποιον έγραψε τη διαδρομή (και εννοείται σε όποιον έπλασε το τοπίο…) Όλη η δραστηριότητα, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, ήταν απολαυστική.
Ακόμα και από τις αναποδιές (βλέπε ρεζερβουάρ G), βγήκε αυτό το “κάτι δικό μας” στο οποίο αναφέρεται ο Mike. Ο ρυθμός που κινηθήκαμε στο ποτάμι καταιγιστικός, μας έκανε να καταλάβουμε λίγο πως νιώθει ο οδηγός αγώνων Τrophy, όταν βέβαια καταφέρνει – μετά βίας – να τον ακολουθεί(και εφόσον δεν σπάσει ή κολλήσει φυσικά, όπως συνηθίζει).
Οι πλεύσεις στο ποτάμι θα μας μείνουν αξέχαστες. Την επόμενη φορά θα έρθουμε πιο οργανωμένοι με μάσκες και βατραχοπέδιλα.
Οι φωτογραφίες είναι συγκλονιστικές, τις βλέπουμε και τις ξαναβλέπουμε και δεν τις χορταίνουμε, συγχαρητήρια Μιχάλη!
Ο Q δικαιούται – χωρίς αντίπαλο – το όσκαρ γκαντεμιάς. Χαρά μας που ήμασταν σε θέση να βοηθήσουμε, το διασκεδάσαμε άλλωστε, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεται υποχρεωμένος..
Χαρήκαμε επίσης που είχαμε την ευκαιρία να σας γνωρίσουμε όλους, άλλους λίγο καλύτερα και άλλους για πρώτη φορά. Οι εντυπώσεις από όλους ξεχωριστά αλλά και ως σύνολο, είναι κάτι παραπάνω από θετικές. Ευχαριστούμε όλη την ομάδα που μας έδωσε τη δυνατότητα να περάσουμε μαζί αυτό το υπέροχο Σαββατοκύριακο.”
Μηνύματα των καλεσμένων μας, του πιλότου του Cruiser (ή καλύτερα
καπετάνιου?) Γιάννη:
.
————————————————————————————————————————————————————
…”Δυστυχώς δεν είχαμε κάποιο jimny στην παρέα μας. Οι αυξημένες
απαιτήσεις της δραστηριότητας σε συνδυασμό με την καθημερινότητα της ζωή
μας, είχαν σαν αποτέλεσμα την απουσία όσων ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν και
όσων μπορούσαν αλλά δεν τα κατάφεραν να ξεφύγουν.
Θα θέλαμε ο παππούς Χρήστος και τα παιδιά, ο Χάρης, η Χρύσα και εγώ
καθώς και τα μέλη του Jimny club.com να ευχαριστήσουμε τους Nomads για
την μοναδική εμπειρία που μας χαρίσατε, με την συμμετοχή μας στη
δραστηριότητα σας.
Περάσαμε Φανταστικαααααά (οι λέξεις υπέροχα, καταπληκτικά, είναι λίγες
για να περιγράψω αυτό που ζήσαμε).
Όταν αποφασίσαμε να έρθουμε στην δραστηριότατα είχαμε πιστέψει ότι το
Lc θα αποκτούσε σοβαρά “ενθύμια”, όμως η ομαδικότητα μας προστατεύεσαι
και δεν απέκτησε ούτε ένα “ενθύμιο” (ακόμα δεν το πιστεύω). Ανακαλύψαμε
νέα όρια σε εμάς και στο Lc και βάλαμε νέους στόχους για ουσιαστικές
βελτιώσεις.
Είστε Τρομερό Σχολείο σας ευχαριστούμε όλους και ελπίζω να μπορέσουμε
να το ανταποδώσουμε.
“Εστω και καθυστερημένα λόγω φόρτου εργασίας, θα ήθελα να ευχαριστήσω
όλη τη παρέα για το υπέροχο 2ήμερο που περάσαμε.
Χάρηκα ιδιαίτερα το σεβασμό που έδειξαν όλοι απέναντι στη φύση. Υστερα
χάρηκα την ομαδικότητα που δυστυχώς λείπει από τις περισσότερες ομάδες
εξορμήσεων.
Αν και δεν οδηγούσα το μικρό μου τερατάκι αυτή τη φορά, το σχολείο που
πέρασα ήταν μεγάλο. Ποτάμι δεν θα επιχειρούσα ποτέ χωρίς τη σωστή παρέα,
που ευτυχώς είσασταν εσείς.
Ευχαριστώ τον Γιάννη που με είχε για συνοδηγό, και ευχαριστώ και τους
Nomads που μας δέχτηκαν τόσο όμορφα στη παρέα και οργάνωσαν αυτή την
υπέροχη δραστηριότητα. Πάντα τέτοια.
very nice pictures of that river crossing. I can imagine my old Range Rover not being able to cope with that 😉 But it’s now working fine without any electronic fault messages after the cole spring conversion.
I am now in Germany but will be back in Kapadokya on July 4.
best regards and greetings to the Nomad friends,
Andus Emge
—————————————————————————————–
Έτσι μάλιστα. Τουλάχιστον με τόσο νερό στις φωτό δροσίστηκα λιγάκι.. Σούπερ!!! Πάντα τέτοια και ακόμα καλύτερα… στο μέλλον!
Τώρα μάλιστα… Εγώ προσπαθούσα να επιπλεύσω κι εσείς προσπαθούσατε να βουλιάξετε… Μου λείψατε όλοι και λυπάμαι πολύ που δεν ήρθα. Από τοπίο, τα λόγια είναι περιττά (που λέει και το τραγούδι), αλλά αυτό λίγο με πειράζει, τα τοπία πάντα εκεί είναι, από εμάς εξαρτάται αν θα τα δούμε. Η παρέα που έχασα είναι που με πειράζει πιο πολύ, γιατί τα παρεΐστικα είναι πάντοτε μοναδικά, αμετάκλητα και δεν επαναλαμβάνονται.
Ελπίζω σύντομα να σας δω πάλι, να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να πάμε εκδρομή, να φάμε, να λασπωθούμε, να κατασκηνώσουμε… Γενικά, όλα αυτά που κάνουμε και περνάμε μοναδικές στιγμές.
Mike μπορείς αν θέλεις να κάνεις τις οριζόντιες φωτογραφίες 900Χ600 και τις όρθιες 600Χ400…να τις ευχαριστηθούμε με το slideshow!
Επιτελους ειχα την τυχη να ειμαι και εγω αυτη την φορα εκει μαζι με το μαιμουδακι που το χαρηκε παρα πολυ.ΤΕΛΕΙΑ-ΚΟΡΥΦΑΙΑ-ΜΑΓΙΚΑ !!!!!!! Η φυση σε ολο της το μεγαλειο!!!! Μαγικη εικονα 200μ μετα το camp.Aυτο που σκεφτομαι συνεχεια ειναι το οτι ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να ζησουν κατι τετοιο και αισθανομαι παρα πολυ τυχερος.Ευχαριστουμε την παρεα,και ιδιαιτερα οσους εγραψαν την διαδρομη και επισης τον Βαγγελη για το τρελο ρεζερβουαρ που εφτιαξε στο G και ετσι καταφεραμε ολοι μαζι να περασουμε αυτο το υπεροχο Σ/Κ.Το μαιμουδακι μου λεει συνεχως οτι ηταν υπεροχα και ευτυχως που επεμεινα να ερθει.Το σημειο με το φραγμενο ποταμι που καποιος αθλιος εφραξε ιδανικο σημειο διακοπων.
Αφήστε τη σελίδα να κατέβει όλη και μετά κάντε κλικ στην πρώτη φωτό…
ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ!!!
Και εμείς περάσαμε πολύ όμορφα και θέλω να ευχαριστήσω όλους για την καλή διάθεση, τη βοήθεια όπου και όταν χρειάστηκε, την νομαδικότητα… Ιδιαίτερα, τον Ανδρέα και Κική που μας φιλοξένησαν στο pajero δύο μέρες! Επίσης τους Ντίνο – Θοδωρή – Μυρτώ και Q – Κέλυ για την προσφορά τους να μεταφέρουν τον ΟΓΚΟ των αποσκευών που είχαμε! Επίσης τους καλεσμένους μας που ήταν άψογοι! Mike & Mike thank you for realizing this dream!
MIkeM. φωτοζωγράφισες πάλι, μπράβο σου!
Δεν μπορώ με λόγια να περιγράψω αυτό που ζήσαμε!!!!!!!!!!! Αντρέα τώρα ξέρω τι θα πει οδηγός αγώνων trophy. Χρύσα (τι menu!), Γιάννη (η κάμερα με νου), Χάρη (με τα σπιτικά σου), Χρήστο (με την κομπολογιά σου), είσαστε πολύτιμη και ευχάριστη συντροφιά. Βαγγέλη Mc Giver και καπετάν Γιάννη είσαστε “όλα τα λεφτά”! Στέλιο την άλλη φορά με το Terrano (τό’χει). Q μας περαστικά στον γερμανό ασθενή. Κέλυ, Όλγα, Μαιμουδάκι κάνατε πιο όμορφη την δραστηριότητα. Μυρτώ, Θοδωρή ευχαριστώ για την παρέα που μου κάνατε. Μιχάλη σ’ ευχαριστώ για αυτές τις στιγμές (αιώνες θα προτιμούσα). Παναγιώτη, Βλάσση, Μπίλυ, Νίκο Δημήτρη μας λείψατε πολύ…
Ντινάρα, πάντα εύστοχος!!
Τώρα όλοι ξέρουμε ότι ο παράδεισος υπάρχει στη γη, γιατί είχαμε την τύχη να μας φιλοξενήσει και πάλι για λίγο. Ο παράδεισος όμως δεν θα ήταν τόσο μαγικός χωρίς τη παρέα, ούτε ασφαλής χωρίς την ομάδα. Συγχαρητήρια σε όλους γιατί ο καθένας με τον τρόπο του δώσατε αυτό το σύνολο.
Το αφεντικό λοιπόν (η Φύση), απείλησε να κρατήσει το G μέσα στο φαράγγι, όταν η ποδιά του ρεζερβουάρ διαφώνησε με έναν βράχο. Είπαμε, το αφεντικό δεν συγχωρεί ούτε δευτερόλεπτο… Η καταδρομική έξοδος από το φαράγγι για την ανεύρεση των απαραίτητων για την επισκευή, όλα τα λεφτά. Γιάννη – Βαγγέλη, τώρα έχουμε κάτι “δικό μας” να θυμόμαστε.
Οι καλεσμένοι μας από το jimnyclub.com, άψογοι. Σεβάστηκαν το όχημα τους, οδήγησαν και συν-οδήγησαν σοβαρά, δεν προσπάθησαν να το πάνε αέρα (το βαρύ πυροβολικό δεν είναι για καταδρομικές), και το Cruiser, αργά και με υπομονή, βγήκε χωρίς ζημιές. Το ότι στραβώσαν οι ποδιές ή το ότι έβαλε νερά είναι απόλυτα φυσιολογικό. Επιπλέον, η Χρυσο-χέρα καλεσμένη μας έστειλε με το μαγείρεμα της!!
Μεγάλη ποικιλία στα οχήματα, από το αγωνιστικό θηρίο του Ανδρέα μέχρι το χλιδάτο Cruiser, και με ένα tj χωρίς snorkel, έτσι για να έχουμε το νου μας. Όλα επιβίωσαν, οι εργάτες δούλεψαν από μία μέχρι… εκατό φορές ο καθένας, και τελικά είδαμε ότι η ασφάλεια είναι θέμα ανθρώπων και όχι οχημάτων. Πέρα από την απίστευτη ομορφιά, το Rock House ήταν και πολύ καλή εκπαίδευση.
Κέλλυ, Όλγα, Μυρτώ, Χρύσα, Κική, η δραστηριότητα αφιερωμένη σε σας, γιατί ο παράδεισος, όπως και να το δεις, θέλει και τι “Εύες” του..
Η καλυτερη εκδρομη μακραν απο ολες τις εκδρομες που εχω ερθει.Ημουν πολυ τυχερη που ημουν ΕΚΕΙ μαζι σας και θα ερθω και σε ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ διαβιωση. ΤΟ ΜΑΙΜΟΥΔΑΚΙ.
Η δραστηριότητα αυτή έκρυβε ανάμικτα συναισθήματα για μένα. Από τη μια η ομορφιά του τοπίου και η ηρεμία που σε γέμιζε και από την άλλη τα προβλήματα που αντιμετώπισε το G τα οποία δεν στάθηκαν τελικά ικανά να το εμποδίσουν στο να ολοκληρώσει τη διάσχιση του φαραγγιού.
Το κακό ξεκίνησε όταν από την αρχή ακόμα διαπιστώσαμε ότι η αφαίρεση των ηλεκτρονικών βοηθημάτων δεν επέτρεπε να βάλω αργά στο G. Επειδή δεν ήθελα να χάσω τη δραστηριότητα, αποφασίζω να ρισκάρω, και να μπω στο φαράγγι βασιζόμενος στο αυτόματο κιβώτιο και τον μετατροπέα ροπής. Πρώτη γρήγορο λοιπόν στο σειριακό και ξεκινάμε… Το G πήγαινε σχετικά καλά βοηθούμενο από το ύψος του και από το αυτόματο κιβώτιο, μέχρι που ξαφνικά και χωρίς να καταλάβω πως έγινε, διαπιστώθηκε ότι είχε σπάσει η ποδιά του ρεζερβουάρ! Μικρή διαβούλευση με την ομάδα και η πειστική λύση του Βαγγέλη (τον οποίο ευχαριστώ βαθύτατα), αποφασίζουμε να το επισκευάσουμε και να συνεχίσω. Η ομάδα συνεχίζει μπροστά, ο Mike με το Γιάννη και τον Βαγγέλη επιστρέφουν στο Καρπενήσι για να φέρουν τα απαραίτητα προς επισκευή και καύσιμα. Εγώ περιμένω και μετά από 3.30 επιστρέφουν. Ο Βαγγέλης με ένα πολύ εφευρετικό τρόπο φτιάχνει εξωτερικό ρεζερβουάρ και συνεχίζουμε… Όμως δεν ήθελε να μας αφήσει. Περίπου 500 μέτρα πριν την κατασκήνωση έσκασε ΚΑΙ το λάστιχο. Περνάμε το ποτάμι και αλλάζουμε λάστιχο ξηλώνοντας όλη την κατασκευή του Βαγγέλη που είχε στηριχτεί επάνω στη ρεζέρβα.
Φτάσαμε επιτέλους στην κατασκήνωση για να κάτσουμε με την παρέα. Προσπαθήσαμε να μην σπάσουμε τη νέα γραμμή στον τρόπο της διαβίωσης, παραχωρώντας τη θέση του πρωταθλητή εξοπλισμού …αλλού.
Η επόμενη ημέρα μας βρήκε να πρέπει να διασχίσουμε το υπόλοιπο και πιο δύσκολο κομμάτι του φαραγγιού, χωρίς αργά, χωρίς ρεζέρβα και χωρίς ρεζερβουάρ Ευτυχώς βγήκαμε στον πολιτισμό σώοι και αβλαβείς.
Θέλω να ευχαριστήσω όλη την ομάδα, για την υποστήριξη της στην ατυχία που μας χτύπησε, αλλά ιδιαίτερα τον Mike (Μισκή), για την προσπάθεια που κατέβαλε ώστε να επισκευαστεί η βλάβη και να συνεχίσει το G, τον Βαγγέλη για την ακούραστη συνεισφορά του και την Κέλλυ γιατί στάθηκε δίπλα μου και με στήριξε σε όλες τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν… Μην ξεχνάμε ότι… “Νομάδες δεν είμαστε μόνο αυτοί που ζούμε τις δραστηριότητες αλλά και αυτοί στο κοντινό μας περιβάλλον που με κάθε τρόπο μας στηρίζουν, μας αγαπούν και μας επιτρέπουν να τις ζούμε. Aς καταλάβουμε ότι υπάρχουμε όχι γιατί είμαστε καλά εξοπλισμένοι στις δραστηριότητες ή γιατί έχουμε τρομερά αυτοκίνητα αλλά διότι μας αποδέχεται και μας στηρίζει το περιβάλλον μας και ειδικά το κοντινό μας…”
Οι Γιάννης & Βαγγέλης, μας έστειλαν mail με τις εντυπώσεις από το διήμερο.
Δεν παρέλειψαν να αναφερθούν σε όλα, στην ομάδα, το φαράγγι, τον Q, την καταδρομική, τον Ανδρέα – οδηγό αγώνων Trophy , τις καταδύσεις τους και στις φωτό του Μουρατίδη:
.
————————————————————————————————————————————————————-
…“Πολλές φορές τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσεις εντυπώσεις και συναισθήματα. Η εκδρομή αυτή θα μείνει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μας. Είμαστε πραγματικά όλοι πολύ τυχεροί, που έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε τέτοιες εμπειρίες.
Το τοπίο μοναδικό, η διαδρομή απίστευτη, το φαράγγι επιβλητικό. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όποιον έγραψε τη διαδρομή (και εννοείται σε όποιον έπλασε το τοπίο…) Όλη η δραστηριότητα, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, ήταν απολαυστική.
Ακόμα και από τις αναποδιές (βλέπε ρεζερβουάρ G), βγήκε αυτό το “κάτι δικό μας” στο οποίο αναφέρεται ο Mike. Ο ρυθμός που κινηθήκαμε στο ποτάμι καταιγιστικός, μας έκανε να καταλάβουμε λίγο πως νιώθει ο οδηγός αγώνων Τrophy, όταν βέβαια καταφέρνει – μετά βίας – να τον ακολουθεί(και εφόσον δεν σπάσει ή κολλήσει φυσικά, όπως συνηθίζει).
Οι πλεύσεις στο ποτάμι θα μας μείνουν αξέχαστες. Την επόμενη φορά θα έρθουμε πιο οργανωμένοι με μάσκες και βατραχοπέδιλα.
Οι φωτογραφίες είναι συγκλονιστικές, τις βλέπουμε και τις ξαναβλέπουμε και δεν τις χορταίνουμε, συγχαρητήρια Μιχάλη!
Ο Q δικαιούται – χωρίς αντίπαλο – το όσκαρ γκαντεμιάς. Χαρά μας που ήμασταν σε θέση να βοηθήσουμε, το διασκεδάσαμε άλλωστε, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεται υποχρεωμένος..
Χαρήκαμε επίσης που είχαμε την ευκαιρία να σας γνωρίσουμε όλους, άλλους λίγο καλύτερα και άλλους για πρώτη φορά. Οι εντυπώσεις από όλους ξεχωριστά αλλά και ως σύνολο, είναι κάτι παραπάνω από θετικές. Ευχαριστούμε όλη την ομάδα που μας έδωσε τη δυνατότητα να περάσουμε μαζί αυτό το υπέροχο Σαββατοκύριακο.”
Γιάννης – Βαγγέλης
————————————————————————————————————————————————————
Κλαψ, λυγμ!!
Ο Νικολας αποφασισε να μην χασει αλλη δραστηριοτητα.
Βουτια σε ποταμι παντως καναμε
http://nomad.gr/wp-content/uploads/2008/06/agpn17062008-14843.jpg
http://nomad.gr/wp-content/uploads/2008/06/agpn17062008-14712.jpg
Μηνύματα των καλεσμένων μας, του πιλότου του Cruiser (ή καλύτερα
καπετάνιου?) Γιάννη:
.
————————————————————————————————————————————————————
…”Δυστυχώς δεν είχαμε κάποιο jimny στην παρέα μας. Οι αυξημένες
απαιτήσεις της δραστηριότητας σε συνδυασμό με την καθημερινότητα της ζωή
μας, είχαν σαν αποτέλεσμα την απουσία όσων ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν και
όσων μπορούσαν αλλά δεν τα κατάφεραν να ξεφύγουν.
Θα θέλαμε ο παππούς Χρήστος και τα παιδιά, ο Χάρης, η Χρύσα και εγώ
καθώς και τα μέλη του Jimny club.com να ευχαριστήσουμε τους Nomads για
την μοναδική εμπειρία που μας χαρίσατε, με την συμμετοχή μας στη
δραστηριότητα σας.
Περάσαμε Φανταστικαααααά (οι λέξεις υπέροχα, καταπληκτικά, είναι λίγες
για να περιγράψω αυτό που ζήσαμε).
Όταν αποφασίσαμε να έρθουμε στην δραστηριότατα είχαμε πιστέψει ότι το
Lc θα αποκτούσε σοβαρά “ενθύμια”, όμως η ομαδικότητα μας προστατεύεσαι
και δεν απέκτησε ούτε ένα “ενθύμιο” (ακόμα δεν το πιστεύω). Ανακαλύψαμε
νέα όρια σε εμάς και στο Lc και βάλαμε νέους στόχους για ουσιαστικές
βελτιώσεις.
Είστε Τρομερό Σχολείο σας ευχαριστούμε όλους και ελπίζω να μπορέσουμε
να το ανταποδώσουμε.
Γιάννης Νικολακόπουλος”
—————————————————————————————————————————————————————–
…και του ενός από τους συνοδηγούς του, Χάρη:
————————————————————————————————————————————————
“Εστω και καθυστερημένα λόγω φόρτου εργασίας, θα ήθελα να ευχαριστήσω
όλη τη παρέα για το υπέροχο 2ήμερο που περάσαμε.
Χάρηκα ιδιαίτερα το σεβασμό που έδειξαν όλοι απέναντι στη φύση. Υστερα
χάρηκα την ομαδικότητα που δυστυχώς λείπει από τις περισσότερες ομάδες
εξορμήσεων.
Αν και δεν οδηγούσα το μικρό μου τερατάκι αυτή τη φορά, το σχολείο που
πέρασα ήταν μεγάλο. Ποτάμι δεν θα επιχειρούσα ποτέ χωρίς τη σωστή παρέα,
που ευτυχώς είσασταν εσείς.
Ευχαριστώ τον Γιάννη που με είχε για συνοδηγό, και ευχαριστώ και τους
Nomads που μας δέχτηκαν τόσο όμορφα στη παρέα και οργάνωσαν αυτή την
υπέροχη δραστηριότητα. Πάντα τέτοια.
Χάρης”
—————————————————————————————————————————————————-
Παιδιά, εμείς ευχαριστούμε! Νομίζω ότι τέτοιες εμπειρίες, εκτός από το
ότι μένουν αξέχαστες, έχουν και έναν τρόπο να μας αλλάζουν λίγο, όλους μας.
Καταπληκτικές οι φωτογραφίες αλλα πιο συναρπαστικές φαίνονται να είναι οι εμπειρίες και οι στιγμές…
Πάντα τέτοια εύχομαι…
ΥΓ Τώρα που κατάφερα και γύρισα… περιμένω απο κοντά περισσοτερες λεπτομερειες!
kalimera MIKE,
very nice pictures of that river crossing. I can imagine my old Range Rover not being able to cope with that 😉 But it’s now working fine without any electronic fault messages after the cole spring conversion.
I am now in Germany but will be back in Kapadokya on July 4.
best regards and greetings to the Nomad friends,
Andus Emge
—————————————————————————————–
Έτσι μάλιστα. Τουλάχιστον με τόσο νερό στις φωτό δροσίστηκα λιγάκι.. Σούπερ!!! Πάντα τέτοια και ακόμα καλύτερα… στο μέλλον!
Χαιρετίσματα σε όλους από το «καυτό» Βουκουρέστι…
Sokratis Lefas
Τώρα μάλιστα… Εγώ προσπαθούσα να επιπλεύσω κι εσείς προσπαθούσατε να βουλιάξετε… Μου λείψατε όλοι και λυπάμαι πολύ που δεν ήρθα. Από τοπίο, τα λόγια είναι περιττά (που λέει και το τραγούδι), αλλά αυτό λίγο με πειράζει, τα τοπία πάντα εκεί είναι, από εμάς εξαρτάται αν θα τα δούμε. Η παρέα που έχασα είναι που με πειράζει πιο πολύ, γιατί τα παρεΐστικα είναι πάντοτε μοναδικά, αμετάκλητα και δεν επαναλαμβάνονται.
Ελπίζω σύντομα να σας δω πάλι, να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να πάμε εκδρομή, να φάμε, να λασπωθούμε, να κατασκηνώσουμε… Γενικά, όλα αυτά που κάνουμε και περνάμε μοναδικές στιγμές.
Νικόλα κι εμένα μου στοίχισε πολύ που έχασα το ποτάμι. Εύχομαι του χρόνου να πάμε όλοι μαζί…
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΩΤΟ????