“Jake, 22 Φεβρουαρίου θα “επιχειρήσουμε” στα Κονάκια!!!”
Αυτό και μόνο το άκουσμα από το Mike ήταν αρκετό για να αλλάξει όλη μου η ψυχολογία… όλη η συσσωρευμένη ένταση και πίεση του τελευταίου καιρού, ξαφνικά και ως δια μαγείας εξαφανίσθηκε και τη θέση τους πήρε ο ενθουσιασμός, η ανυπομονησία (σαν αυτή που τα παιδάκια έχουν όταν τους τάξεις εκδρομή και δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ)… και η προσμονή για την ημέρα!
Πολλά συνέβησαν στο μεσοδιάστημα, πολλά και δυνατά τόσο, που κατάφεραν να λυγίσουν τον ενθουσιασμό μου για αυτή τη δραστηριότητα… αλλά τελικά με την ανάλογη παρότρυνση και από τη μεριά της Καρολίνας, έδωσα το παρόν το πρωί του Σαββάτου, για να ξεκινήσουμε τη συγγραφή άλλης μιας ιστορίας στο σκονισμένο μας βιβλίο. Μια ιστορία με πολλούς ήρωες, φίλους, συνταξιδιώτες και συνοδοιπόρους που απλά κατέστησαν αυτό το διήμερο τόσο δυνατό και ενεργειακά φορτισμένο που εξαφανίστηκε μέσα σε ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών μας.
Ο βασικός μας ήρωας αυτή τη φορά, ήταν φυσικά ο Πάνος Μακρινός και μαζί με αυτόν όλη η Αγωνιστική Ομάδα της Εύβοιας, που είχαν φροντίσει και μοχθήσει για όλο το «σκελετό» της διαδρομής μας από καιρό… λες και είχαν από τότε υπολογίσει ότι εκτός του Τρόφυ που θα διεξάγετο, θα φιλοξενούσαν και εμάς με τους φίλους μας στα μαγικά τους λημέρια… και για του λόγου το αληθές… δείτε και μόνοι σας
We are good, Φιλαράκι…!
Βρε, κάπου εδώ είχα δεί ενα χαλικάκι…!
Ελα… ελα… ίσιωμα είναι!!!
Παρόλο που ήμουν συνοδηγός, του φιλόξενου και αξιόμαχου Χρήστου, χωρίς δικό μου όχημα να δραστηριοποιείται στα πέτρινα λημέρια των ανταρτών, η ένταση ήταν μεγάλη, τα περάσματα απαιτητικά και η συνοχή της ομάδας έπρεπε να είναι συγκεντρωμένη και αδιάσπαστη συνεχώς. Αυτό και έγινε. Όλα τα παιδιά, λες και γνωρίζονταν από καιρό, ενήργησαν υποδειγματικά, κάτω από απόλυτη ηρεμία και ψυχραιμία, και με τα πειράγματα και τις αστείες ιστορίες τους να δίνουν και να παίρνουν κατά τα διαλλείματα… κατεβάζοντας την αδρεναλίνη σε υποφερτά επίπεδα. Όλοι μας καταφέραμε να ζήσουμε αυτήν την εμπειρία «από το πόστο μας» και να έχουμε άλλη μια ιστορία να θυμόμαστε για τις κρύες χειμωνιάτικες νύκτες, δίπλα στο τζάκι…!
Special thanks to Πάνος Μακρινός και όλη την Αγωνιστική Ομάδα της Εύβοιας, από όλους μας.
Special thanks to Χρήστος (Zool), για την φιλοξενία του, από εμένα.
Special thanks στο Χρήστο, Πέτρο, Νίκο, Κώστα (το κομάντο), Χρήστο, Παντελή, Πέτρο, Παναγιώτης, Νίκος για την συνοδοιπορία.
Χαρήκαμε που σας γνωρίσαμε εσάς που δεν σας ξέραμε, και χαρήκαμε που ξανάδαμε εσάς τους φίλους μας.
Μπράβο! Μπράβο! Χίλιες φορές μπράβο! Φαίνεται να ήταν καταπληκτική δραστηριότητα! Ιάκωβε οι φωτογραφίες είναι μια χαρά! Μπράβο!
Φιλαράκι, οι φωτό σου είναι εντελώς “Ιάκωβος”!
Η rock opera ήταν μία από τις καλύτερες δραστηριότητες των nomads που μπορώ να θυμηθώ. Απόλυτα τεχνικό terrain, με τις βροχές των προηγούμενων ημερών να έχουν κάνει το χώμα να μην κρατάει και τα βράχια… zero traction. Υπέροχη φύση. Και κυρίως, μαγική παρέα.
Αυτό το τελευταίο έκανε τη διαφορά, τόσο στην ασφάλεια κατά τη διάσχιση όσο και στην απόλαυση της διαβίωσης και των στιγμών χαλάρωσης. Και οφείλεται στους καλεσμένους μας, Zool, Παντελή, Πετράν, Κωστή, Φτέφανο, αλλά και στον οικοδεσπότη μας, Πάνο Μακρίνο. Δεν αποδίδεται εύκολα με λόγια, αυτό το διήμερο είχε “όλο το πακέτο”. Και τώρα, έχει έρθει ξανά Παρασκευή και ακόμα το μυαλό μας είναι στα Κονάκια 🙂
Επίσης, από τις πιο συζητημένες δραστηριότητες, καθώς εκτός από τα τηλεφωνήματα που δίνουν-παίρνουν όλη μέρα, εκτός από τα video που ετοιμάζονται, εντυπώσεις και σχόλια μπορείτε να δείτε στο JPForum:
http://www.jpforum.gr/viewtopic.php?f=24&t=6919
Στο Vitaralub:
http://vitaraclub.gr/viewtopic.php?f=81&t=20186
Στο Facebook:
http://www.facebook.com/Jpforum.gr?ref=ts&fref=ts
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10200582721832430.2200167.1290663677&type=3
https://www.facebook.com/photo.php?v=10200583090401644&set=o.105010819533028&type=2&theater
…άντε, καλό Σ/Κ φιλαράκια!!
Hard Rock η δραστηριότητα και οι nomads δείχνουν να επιμένουν σ΄αυτό το είδος. Φαντάζομαι οτιδήποτε άλλο θα επέφερε πολλά χασμουρητά…
Οι νέοι φίλοι, όπως με πληροφόρησε ο Μάικ μπήκαν με τη μία στο πνεύμα της ομάδας, και είναι ξεχωριστοί άνθρωποι (κάποια στιγμή τους γνωρίσω)!
Άσχετο. Βλέποντας τις φωτο (με τέτοιο θέμα) σκέφτομαι ότι δε βίντεο θα ήταν περισσότερο ενδεδειγμένο. Βέβαια οι φωτό του Ιάκωβου είναι πολύ εντυπωσιακές και όπως θα έλεγε και ο Παναγιώτης Τόκος “αγγίζουν την τελειότητα”!
Ιάκωβε το Πάσχα παίζει?
Ντινάρα, μας βγαίνει φυσικά, τι να κάνουμε 🙄 🙄
Όλοι οι καλεσμένοι μας ήταν πράγματι ξεχωριστοί άνθρωποι και σ’ αυτούς οφείλεται η επιτυχία της rock opera, τόσο στο θέμα της ασφάλειας όσο και στη θετική ενέργεια που φέραμε πίσω και που ακόμα μας κρατάει.
Στο σχετικό thread του JPForum που έβαλα πιο πάνω, παίζουν δύο φανταστικά video, Day-1 και Day-2. Ξέρεις ότι προτιμώ τις φωτογραφίες, καθώς αφήνουν περισσότερα στη φαντασία. Παρόλα αυτά τα συγκεκριμένα video είναι απολαυστικά, κυρίως λόγω της σκηνοθετικής virtuosite του Zool.
Άσχετο, αλλά μια και μιλήσαμε για rock, ένα αντίο στον Alvin Lee:
http://www.youtube.com/watch?v=jzrUqAtUcpU
..που από σήμερα αράζει για πάντα στο paradise city 😎