Δε νομίζω να έχει κανείς σας παράπονο, όπως σας είχα υποσχεθεί τον Ιούνιο, φέτος σας άφησα ήσυχους για τα καλά. Ελπίζω να μαυρίσατε, να χόρτασε η ψυχή και το κορμί σας τις απολαύσεις του ελληνικού καλοκαιριού (λεπτομέρειες δε γράφουμε, λόγω του ότι το site το βλέπει και κόσμος…) και να γυρίσατε γεμάτοι ενέργεια.

Αυτή τη περίοδο, οι μόνοι με τους οποίους είχα τακτική επαφή ήταν ο Πάνος και η Βίκυ (το Φιλαράκι όπως ξέρετε αναρρώνει με ταχύτητα και υπομονή), ο Μουρατίδης (ο οποίος επίσης αναρρώνει από τους πόνους του χωρισμού) και ο Ανδρέας (ο μεσήλικας που δυστυχώς βλέπω από τον καθρέφτη μου στα trophy να δαγκώνει τη γλώσσα του. Αυτός δε μπορεί να αναρρώσει, η περίπτωση του είναι ανίατη). Σποραδικά έμαθα νέα των Ιάκωβου, Στέλιου και Βαγγέλη. Μαθαίνω επίσης πως μετά τον Νίκο και τον Ιάκωβο, η ομάδα απέκτησε και τρίτο θαλασσόλυκο. Ψηλέ, περιμένω από κοντά εντυπώσεις!

Όπως ξέρετε δεν είμαι φανατικός φίλος των greek islands. Την τελευταία δεκαετία έχω πάει μόνο δυό φορές στα Κύθηρα και μία στην Τήνο, το ’06 που είχα χτυπήσει. Φέτος ταξίδι σε μέρη μακρινά δε μας έκατσε με τίποτα, είχα και δουλειά, οπότε δεν έφυγα. Φρόντισα να έχω φυσική κατάσταση -δουλεύοντας σαν Αλβανός στην αποθήκη του Starfish- και εσωτερική ηρεμία -απολαμβάνοντας τις χάρες της οικογενειακής γαλήνης, το πράσινο και την ηρεμία του “χωριού” μου. Έλειπαν όλοι, τον Αύγουστο έκανε να περάσει αμάξι από τον δρόμο μια βδομάδα. Μέχρι που το τελευταίο Σ/Κ του Αυγούστου, μας έκατσε

Οι φωτό είναι από το κινητό μου και μόλις σήμερα έμαθα πως να τις βάλω στο pc. Η πρώτη δείχνει τη θέα από το σπίτι μου, τη νύχτα του Σαββάτου, προς Β/Α. Η δεύτερη τη θέα την ίδια νύχτα προς Ν/Α. Τις επόμενες 24 ώρες η φωτιά έφτασε μέχρι τα δέντρα που φαίνονται σε πρώτο πλάνο στις φωτό να κόβουν τη θέα και τότε δεν υπήρχε χρόνος για φωτό. Τελικά η γειτονιά δεν κάηκε. Αυτό βέβαια δεν αλλάζει τίποτα στο πόσο απίστευτη ήταν η φετινή ζημιά στην Αττική, ούτε στο πόσο σιχαμερά ίδιοι μου φαίνονται όλοι όσοι βγήκαν και έκαναν δηλώσεις για το θέμα. Το έζησα από πρώτο χέρι, θα μπορούσε εύκολα να έχει σωθεί. Καλά ήρθαν και οι εκλογές τώρα, και η ιστορία στην Ελλάδα θα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, για πάντα. The river is dry, που λέει και ο άνθρωπος…

Κόντρα στα σημεία των καιρών, έχω κέφια. Η κόρη μου είναι όλα τα λεφτά, γι’ αυτό δεν αντέχω να μη σας τη δείξω,

(Μιχάλη, thanks για τις φωτό!). Λέμε μέσα στο μήνα να τη βαφτίσουμε, δε σας κρύβω όμως ότι βαριέμαι τη διαδικασία.

Κατά τα άλλα, τα άλογα στο στάβλο είναι όπως τα ξέρατε.

Το teras με κάποιες πολύ μικρές (αλλά πιστεύω χρήσιμες) αλλαγές σε μετάδοση και ανάρτηση περιμένει να τραγουδήσει στο βουνό. Δυστυχώς έχει πάρει βάρος, καθώς είμαι πλέον αναγκασμένος να κουβαλάω και ρεζέρβα. Δε τη θεωρώ χρήσιμη, για να μη με πρήζουν όμως “αυτοί” θα το υποστώ, επειδή είμαι μεγαλόψυχος. Από αγώνες δεν έχω μάθει ακόμα τίποτα για πρόγραμμα, το μόνο που βλέπω στα φόρουμ είναι ανακοινώσεις και κουβέντες γύρω από τους αγώνες αντοχής, και βέβαια τους γνωστούς καυγάδες των γνωστών τύπων. Για trophy ή κάτι τέτοιου χαρακτήρα, νέκρα. Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε έξω από την Ελλάδα? (το ξέρω πως δεν είναι εύκολο…)

Το JK έχει κάνει 12000 χλμ χωρίς να πατήσει χώμα. Δε σας κρύβω πως μου αρέσει κάθε μέρα περισσότερο, μάλλον περισσότερο από οποιοδήποτε προηγούμενο αυτοκίνητο είχα (εντάξει, το teras δε το θεωρώ “αυτοκίνητο”). Νομίζω πως έχει πλέον στρωθεί και φέτος περιμένει να εξοπλιστεί και να ζήσει περιπέτειες ανάλογες του χαρακτήρα του. Περισσότερο από όλα, αυτό που θα ήθελα είναι ένα μακρινό ταξίδι με πολύ μπλέξιμο μέσα. Εκείνο στη Ρωσία μου έχει κάτσει (κι’ αυτό ξέρω πως δεν είναι εύκολο…)

Τι γράφω όμως? Ρε ‘σεις, για τα εύκολα τη φτιάξαμε την ομάδα?

Αυτά, φιλαράκια μου. Ανυπομονώ να μάθω πως είστε καλά, πως περάσατε όμορφα, και να σας δω. Είχα καιρό να γράψω και τα ‘ριξα μαζεμένα. Δώστε “παρών”, όσοι είστε ζεστοί, γιατί το τραίνο σιγά σιγά ξεκινάει.

Καλό Φθινόπωρο

Mike Miskis