Δεν θυμάμαι ποιος το είχε πει, αλλά μου έχει μείνει… “Το πέρασμα μας στη γη δεν μετριέται από το πόσο χρόνο ζήσαμε, αλλά από το πόσες στιγμές νιώσαμε πραγματικά ζωντανοί”

Σάββατο πρωί, νύχτα ακόμα, με βροχή. Ξεκινάμε τη δεύτερη μέρα του αγώνα, βρισκόμαστε εκεί που θέλουμε στην κατάταξη, τα αυτοκίνητα δουλεύουν “ρολόι”… αρχίζει το διάβασμα του road book, το κυνήγι του χρόνου, το τσεκάρισμα από τον ασύρματο. Αρχίζει η δύσκολη διαδρομή μέσα στη μοναξιά του βουνού, αυτή με τα νεροφαγώματα στον Χορτιάτη. Είμαστε ζωντανοί και το νιώθουμε… Αυτή ήταν, για μένα, η καλύτερη στιγμή του αγώνα, αυτή που θα θυμάμαι.

Λίγες ώρες μετά, μια μηχανική βλάβη στο Land Rover του καλού μας φίλου Ionut μας υποχρέωσε ουσιαστικά σε εγκατάλειψη, παρόλο που συνεχίσαμε το trophy. Πέραν από τη βλάβη όμως δεν μπορώ να πω ότι ήμασταν σε τέλεια φόρμα, άρα δεν θεωρώ ότι η ζημιά στο αυτοκίνητο του Ionut πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν δικαιολογία. Στα θετικά, το ότι το teras έδειξε τελικά καλά στοιχεία, σε θέμα ζυγίσματος, απόδοσης και αξιοπιστίας.
Πέρα από τα “δικά μας” τώρα, ο αγώνας ήταν καλός, με συνοχή, χωρίς χάος, από τη άλλη όμως θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος.

Πως?

Έχοντας τηρηθεί το όριο των 30 ομάδων (με απόλυτη σειρά προτεραιότητας για να μην αδικηθεί κανείς), και βάζοντας περισσότερο off road στο πρόγραμμα. Trophy είναι, φίλοι μας του Σ.ΤΕ.Β.Ε, δεν είναι Rally Raid, μην το κάνετε light. Παραήταν εύκολο για trophy, με το σημερινό επίπεδο. Επιπλέον, είχε πολλά flat κομμάτια που δεν προσφέρουν τίποτα.

Οι υπεράριθμες συμμετοχές και τα πολλά flat κομμάτια τρώνε χρόνο από τον αγώνα, έτσι δεν προλαβαίνουν να γίνουν οι προαναγγελθείσες ειδικές. Trophy με τρεις μόνο ειδικές..?
Στα θετικά? Η φανερή υπερπροσπάθεια των οργανωτών, η όρεξη τους, η αγάπη τους γι’ αυτό που έκαναν, που τους βοήθησε να ξεπεράσουν την κούραση, και η ευγενική τους αντιμετώπιση. Μπράβο τους, και του χρόνου θα είμαστε στο πλευρό τους.

Συγχαρητήρια στους νικητές του βάθρου, και οι τρεις ομάδες είναι πράγματι πολύ άξιοι αντίπαλοι. Συγχαρητήρια και σε όλα τα παιδιά που έλαβαν μέρος, καλή ξεκούραση και εύχομαι με λίγες επισκευές…

Ραντεβού στο επόμενο, στο “νησί”…

Μιχάλης Μισκής

PS: Ionut, Johny, thank you for driving all the way from Romania to join us in this competition. Once more, you did a professional job. Parts break in battle, that’s a fact that all of us know well. It’s nothing, it’s like it never happened!!
Ionut, we would really like to have your comment for “Thessaloniki Trophy”, i think it will help the organisers a lot for next year’s competition.