Γράφει η Αργυρώ:
Πίνδος….. Οι Άλπεις στην Ελλάδα!!! 13 Ιουνίου και όλη η ομάδα βρίσκεται καθοδόν για το Αρκούδι, μια περιοχή λίγο πάνω από το Περτούλι, εκεί όπου θα ξεκινήσει η διαβίωσή μας. Γεμάτη ανυπομονησία και φτιάχνοντας σενάρια για το πώς θα είναι η διαμονή μας στο βουνό ούτε που κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα. Όταν φτάσαμε είχε ήδη νυχτώσει και η συνάντησή μας με τους ανθρώπους που από την πρώτη μας γνωριμία έβαλα στην καρδιά μου, με ηρέμησε. Δεν είχα για τίποτα να ανησυχώ. Όλοι ήξεραν τι έπρεπε να γίνει και έπειτα από τα βασικά, αγκαλιές , φιλιά, στήσιμο σκηνών, άναμμα φωτιάς, βγήκε και το τσουκάλι με τη μισοβρασμένη φασολάδα που κουβαλούσε ο Μουρ από τη Θεσσαλονίκη. Φρόντισε να μας εκπλήξει για άλλη μια φορά στήνοντας τρίποδα αλλά όχι για φωτογραφία….
Καθόμασταν δίπλα στη φωτιά χορτάτοι από την υπέροχη φασολάδα και αχόρταγοι για κουβεντούλα, πειράγματα και γέλια. Το τοπίο υπέροχο!! Ένα μέρος δίπλα σε ένα εκκλησάκι προστατευμένο και φωτισμένο από το ολόγιομο φεγγάρι, μας φιλοξένησε το πρώτο βράδυ της διαβίωσης! Αργά πια το βράδυ, είπαμε να αποχωρήσουμε στις σκηνές μας και δώσαμε ραντεβού σε λίγες ώρες . Επόμενη μέρα και έπειτα από τον πρωινό καφέ, τα μαζέψαμε και ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της περιοχής κάτι που η ομάδα των nomad ξέρει πολύ καλά να κάνει ! Προορισμός δεν υπήρχε, απλά θα ακολουθούσαμε χωμάτινες διαδρομές και όπου καταλήγαμε!!!! Τα έλατα μεταμόρφωναν το δάσος σε εικόνα μαγική και οι διαδρομές ήταν μοναδικές!!! Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, τα χωμένα χωριουδάκια στα πυκνόφυτα δάση και μια λίμνη που ξεπρόβαλε μπροστά μας, χαρακτηρισμένη ως η νεότερη λίμνη της Ελλάδας, ήταν ορισμένα από τα highlights της διαδρομής. Γεμάτη από εικόνες και μυρωδιές δε χόρταινα το τοπίο και την παρέα! Αργά το απόγευμα, βρέθηκε και το σημείο κατασκήνωσής μας κοντά σε ένα ποτάμι, προστατευμένο από δέντρα. Όλα τα συναισθήματα που μας έβγαλε το βουνό αποτυπώνονταν στα πρόσωπά μας!! Γύρω από τη φωτιά ειπώθηκαν διάφορα… ιστορίες από παλαιότερες δραστηριότητες των παιδιών, σχέδια για μελλοντικά ταξίδια, νοσταλγία , ηρεμία, προσμονή, τα κυρίαρχα συναισθήματα! Ένιωθα ευλογημένη!!! Την επόμενη μέρα μας περίμενε μια μαγική διαδρομή πολλών χιλιομέτρων στα κατάφυτα βουνά της Πίνδου..Τα πελώρια έλατα και οι γιγάντιοι βράχοι ήταν εκεί για να μας θυμίζουν τη δύναμη και την ομορφιά της φύσης αλλά και την ασημαντότητα μας!!
Όλα ήταν υπέροχα!! Ακόμη και ο καιρός ήταν σύμμαχός μας το διήμερο αυτό. Θέλω να ευχαριστήσω τους nomads: τον Μουρ , τον Mike , την αγαπημένη μου Άννα, το Τατόνι, τον Ιάκωβο, την Καρολίνα αλλά και τον Γιώργο και την Ηλιαννούλα για την εμπειρία αυτή και προσμένω τις επόμενες!! Αργυρώ.
To “Αρκούδι” και η ακαταμάχητη έλξη της ρίγανης. .. τρελός τίτλος Μουρατιδάκο!!!
Μπήκαμε πάλι “στον κόσμο μας” για ένα τριήμερο. Οι δραστηριότητες είναι πια μεγαλύτερες σε διάρκεια, αλλά και τα διαστήματα από τη κάθε δραστηριότητα μέχρι την επόμενη είναι μεγαλύτερα. Αποτέλεσμα, η προσαρμογή στην καθημερινότητα μετά την επιστροφή μας να είναι λίγο δύσκολη 😎
Τι υπέροχα που ήταν! Φωτογραφίες νόμιζα ότι δεν θα είχαμε καθόλου, μιας και οι ώρες της οδήγησης ήταν ατελείωτες και ο Μουρ… οδηγούσε. Εφόσον θεωρούμε πως η φωτογραφία είναι το μέσο που μας εκφράζει και όχι το βίντεο (προσωπικά όντως βρίσκω το βίντεο κάπως βαρετό) θα πρέπει να πάρουμε και οι υπόλοιποι μέρος του θέματος και να μην το αφήνουμε όλο πάνω στον Μιχάλη. Οι συνοδηγοί ιδίως.
Όλα ήταν τέλεια. Η ηρεμία που βιώνουμε στις φετινές δραστηριότητες είναι πραγματικά απίθανη…
Ήταν η πρώτη νομαδοβόλτα για το Cherokάκι μας, οπότε αναφέρω κάποια σχόλια που ίσως χρησιμεύσουν σε κάποιον που ψάχνει πληροφορίες:
-Είναι άνετο και σου δίνει μεγάλη αίσθηση ασφάλειας. Η καμπίνα σφραγίζει καλά και δεν έχει τριγμούς. Μετά από τόσα χωμάτινα χιλιόμετρα, δεν είχε μέσα ίχνος σκόνης. Δεν ήταν έτσι, αλλά η τόση περιποίηση, αλλαγή των seals, ρύθμιση και λίπανση όλων των αρθρώσεων, τμημάτων του ταμπλώ κλπ, έκανε εντυπωσιακή διαφορά. Μόνο το “κρρρρρ” του diesel ακούγεται και δεν θέλεις να τελειώσει η διαδρομή!
-Τα αμορτισέρ (ΟΜΕ Sport) δεν τα πήγαν άσχημα όσο ήταν κρύα. Προς το απόγευμα κάθε ημέρας όμως, μετά από αρκετές ώρες στο “power plate”, είχαν μια πτώση στην απόδοσή τους. Προφανώς λόγω υπερθέρμανσης.
-Το δοκίμασα λίγο σε σβέλτο ρυθμό, την Παρασκευή που ήμουν μόνος: Μπορεί να κινηθεί γρήγορα και τοποθετείται πριν τη στροφή. Εδώ όμως το αυτόματο κιβώτιο οριοθετεί τον ρυθμό. Παρά το αυτόματο πάντως, ανταποκρίνεται στη γρήγορη οδήγηση καλύτερα από τα TJ & JK.
-Στο κομμάτι με τα νεροφαγώματα (μέτριας δυσκολίας) δεν συγχωρεί λάθος πάτημα. Με το σωστό πάτημα, ακολουθεί τα αξονάτα up to a point. Οι γωνίες του είναι εξαιρετικές για 5πορτο όχημα τέτοιου τύπου, επειδή οι τροχοί είναι σχετικά κοντά στις άκρες του ογκώδους αμαξώματος. Τα wheel spacers βοηθούν στο να μην βρίσκουν τα φτερά στα πλαϊνα του νεροφαγώματος.
-Δεν δοκίμασα να το βγάλω εκτός μονοπατιού. Πιστεύω πως αν βγει εκτός μονοπατιού, θα φτάσει στο όριο της ζημιάς πολύ νωρίτερα από ένα αξονάτο.
-Ήταν η πρώτη μας διαβίωση με το Τατόνι. Επίσης ήταν η πρώτη δραστηριότητα για το αμάξι. Δεν ήθελα να λέιψει τίποτα. Έτσι υπερέβαλλα λίγο στο πόσα πράγματα πήραμε μαζί. Το Cherokάκι δέχτηκε το φόρτωμα καλά. Παρόλο που τα υλικά της διαβίωσης (στρώματα κλπ) είναι ογκώδη, δεν γέμισε. Ίσα-ίσα που μπορέσαμε να πάρουμε και μερικά πράγματα από το Patrol που είχε 4μελές πλήρωμα. Αν όμως ήμασταν 4 άτομα αντί για 3, τότε κι’ εμείς θα είχαμε εξαντλήσει τον διαθέσιμο χώρο. Εκτιμώ ότι έχει το 70% του χώρου αποσκευών ενός 5θυρου Cruiser.
-Πάντα θεωρούσα ότι το αυτόματο σαζμάν και η “πραγματική” οδήγηση είναι δύο έννοιες που δεν συνδυάζονται. Εξακολουθώ να το πιστεύω. Τώρα όμως είδα και την άλλη πλευρά του νομίσματος: Σε χαλαρούς ρυθμούς εκδρομής, το αυτόματο δεν παίζεται. Ο συνδυασμός του CRD με το 545RFE και τα αργά, απλά κλέβει εκκλησίες. Δεν προσπαθείς καθόλου. Όλα γίνονται απαλά και η ροπή κάνει τη δουλειά. Σε μη-αγωνιστική χρήση, γιατί να παιδεύεσαι με το χειροκίνητο? Όπως έγραψα και πιο πάνω, όταν θελήσεις να ανεβάσεις ρυθμό, θα ήθελες το κιβώτιο να είχε τουλάχιστον ένα σειριακό mode. Όσο πηγαίνεις χαλαρά όμως, είναι τέλειο. Οπότε ο Ντίνος, ο Τζέϊκ και ο Q που ήταν εξαρχής υπέρ του αυτόματου κιβωτίου στα ταξιδιωτικά οχήματα, κάτι ήξεραν 😎
Αυτά φιλαράκια μου.
Μπράβο σας, σας χαίρομαι και πάντα να έχουμε ευτυχισμένες εξορμήσεις!
Γειά σας Φιλαράκια και από εμένα…
Wow….τη δραστηριότητα ήταν αυτή??? Πόσο καιρό είχαμε να βάλουμε Overland στοιχεία στις δραστηριότητες μας? Απίστευτα σκηνικά και ο καιρός σαν να μας σιγοντάριζε από κοντά! Πρώτη διαβίωση για το Τατόνι, πρώτη δραστηριότητα για Cherokaki, που τα πήγε εξαιρετικά, η Άννα στο τιμόνι για του πάρει τον αέρα και να βρει και εκείνη τα πατήματά της μετά από καιρό, υπέροχοι φίλοι/ καλεσμένοι γεμάτοι με θετική ενέργεια που τόσο χαρήκαμε που τους ξανάδαμε και φυσικά η σταθερή αξία του Μουρ, έκαναν την δραστηριότητα αυτή, τόσο ξεχωριστή!
Κρίμα για τα φιλαράκια που δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν και μας έλειψαν. Εύχομαι στην επόμενη να είναι εκεί.
Γιώργο σε ευχαριστούμε για τα χρέη που ανέλαβες να μας κρατήσεις χορτάτους το Σάββατο και Μούρ… τι να πώ για αυτή τη φασολάδα της Παρασκευής?!
Επίσης κάτι που ξεχωρίζω ακόμα, με μεγάλη χαρά, είναι η εναρμόνιση της Καρολίνας πλέον στις συνθήκες που κινείται η ομάδα, σε τέτοιο βαθμό, που σχεδόν τις λείπουν και τις αποζητάει! Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι! 🙂
ΥΓ Mike στο είπα και από ασυρμάτου, στο λέω και από εδώ… Έχει γίνει πανέμορφο (όπως άλλωστε είχα προβλέψει από την αρχή… ) και δείχνει να ανυπομονεί για να καταπιεί πολλά πολλά NoMadικά χλμ.
ΥΓ2 Γιώργο ίσως θα έπρεπε να ρίξεις μια ματιά και σε αυτό… (λέω εγώ τώρα…!)
http://jpforum.gr/viewtopic.php?f=27&t=8105
ΥΓ3 Στη Κερκίνη γιατί δεν είχαμε πάει τόσα χρόνια??? (Άσχετο αλλά και σχετικό!)
“Επίσης κάτι που ξεχωρίζω ακόμα, με μεγάλη χαρά, είναι η εναρμόνιση της Καρολίνας….”
Αφού το έχουμε πει βρε φιλαράκι, όλα παίζουν το ρόλο τους και είναι όλα μαζί που κάνουν την συνταγή των nomads να μην μπορεί να αντιγραφεί. Αυτό που αναφέρεις οφείλεται καταρχήν στην ίδια την Κάρολ, μετά στη δική σου οπτική και τέλος οφείλεται σε αυτό που “είναι” οι νομάδες.
Επι τη ευκαιρία, Κερκίνη πότε θα πάμε? 🙂
“Έχει γίνει πανέμορφο…”
Ναι, ναι, δεν το χορταίνω και μετά το ταξίδι μας άρχισα σιγά-σιγά να το εμπιστεύομαι κιόλας – αν και στην καρδιά μου θα έχω πάντα ένα σπαρτιάτικο αξονάτο Land Cruiser, το οποίο πιθανότατα δεν θα πάρω ποτέ 😎
Ξέχασα βέβαια χθες να αναφέρω πόσο μου άρεσε το postάκι της Αργυρώς!
Οι δραστηριότητες της ομάδας αναδύουν αυτή την μοναδική αύρα της φύσης, της περιπέτειας, της ομαδικότητας, της φιλίας και πολλά ακόμη. ΌΛΑ αυτά τα στοιχεία διακρίνονται εύκολα και στο ποστ της δραστηριότητας στο Αρκούδι, ένα μέρος που ταυτίζεται με την έννοια της διαβίωσης για την ομάδα. Πραγματικά μου έχει λείψει απίστευτα το βράδυ γύρω από τη φωτιά, το πρωινό ξύπνημα μέσα στη φύση, η κουβέντα στον ασύρματο, τα φιλαράκια……
Για αυτό έσκασα που δεν ήρθα σε αυτή την δραστηριότητα. Ακόμη και δραστηριότητες χωρίς έντονο off-road δίνουν απίστευτη ενέργεια στην ομάδα. Χαίρομαι αφάνταστα που η ομάδα συνεχίζει απτόητη επάνω στο αρχικό concept. Νομίζω ότι τα καλύτερα έρχονται.
Mike, μπορείς να λύσεις το πρόβλημα με το αυτόματο εύκολα. Με μία πολύ μικρή μετατροπή θα ταιριάξει το αυτόματο από το G το οποίο είναι και σειριακό. Εάν προτιμήσεις και το ultimate 7Gtronic νομίζω ότι θα ξεχάσεις πλέον το χειροκίνητο……
“Με μία πολύ μικρή μετατροπή…” χαχαχααα!!
Να σου πω, το Hemi 5.7 φοράει το ίδιο σαζμάν με τα diesel μας και έχει σειριακό mode. Λογικά γίνεται, με λίγο υψηλού επιπέδου χακάρισμα. Αλλά όπως λέμε εδώ και χρόνια, τέτοια οχήματα, καλύτερα να τα αφήνεις “μαμά” για να είναι αξιόπιστα στα ταξίδια.
Δεν μπορείς να φανταστείς τι βλέπουν τα μάτιια μου κάθε μέρα, από “βελτιωμένα” 4Χ4 κάθε μάρκας (ιδίως Jeep) που είναι πιο αναξιόπιστα κι’ από Zastava της δεκαετίας του ’80 🙂 🙂 🙂
Συνεχίζοντας τη κουβέντα που είχαμε στο ασύρματο για το θέμα της προστασίας απο κεραυνό, ρίξτε μια ματιά σε αυτό:
http://www.nasa.gov/centers/kennedy/news/lightning_tips.html