Τελείως εκτός θεματολογίας του site μας το Mundial. Όμως τα σχόλια που από χθες το βράδυ ακούω και διαβάζω στα ελληνικά media, blogs κλπ με εντυπωσίασαν και είπα να μοιραστώ λίγες σκέψεις μαζί σας
Έχω την εντύπωση πως όλοι αυτοί οι επώνυμοι και ανώνυμοι που κλαίνε για τον διασυρμό της Βραζιλίας, υποσυνείδητα λυπούνται για κάτι που τους αφορά. Που είναι και λίγο προσωπικό.
Kαταλαβαίνω, το σοκ είναι μεγάλο. Για μια κοινωνία σαν τη δική μας, όπου συνήθως η φιοριτούρα και το παραμύθι επιβραβεύονται. Παντού σχεδόν, εκτός από τον αθλητισμό. Ακόμα και στον μικρόκοσμο του δικού μας χώρου του off road, πόσους και πόσους ποζεράδες δεν έχουμε, που δηλώνουν σκληροπυρηνικοί και hard core αλλά αποφεύγουν το competition όπως ο διάολος το λιβάνι. Γιατί στο competition δεν αρκεί να δηλώσεις ότι είσαι ο καλύτερος. Πρέπει να το αποδείξεις κιόλας.
Πρέπει να προσπαθήσεις. Και εδώ τα χαλάμε. Γιατί έχουμε ανατραφεί με την πεποίθηση ότι το να προσπαθείς δεν είναι cool. Πρέπει να είσαι χαλαρός. Το πιο cool, έχουμε μάθει πως είναι να θεωρείσαι “χαμένο ταλέντο”. Λες και το ταλέντο είναι αποκλειστικό προνόμιο των οκνηρών. Είπαμε, έτσι έχουμε μεγαλώσει να πιστεύουμε.
Είμαστε βαθιά φιλοσοφημένα πλάσματα. Αποδεικνύεται εξάλλου καθημερινά στο facebook. Έχουμε δώσει στις ατάκες “περνάω καλά” και “ζω το σήμερα” μια διάσταση δυσθεώρητη, υπαρξιακή. Οπότε, κάποιοι που θυσιάζουν πολλά και για πολλά χρόνια, ώστε να μετατρέψουν το όνειρο σε στόχο, με σύστημα, κόπο και φυσικά με ταλέντο, όχι μόνο δεν είναι του τύπου μας αλλά τους θεωρούμε και λίγο μ@λ@κες (sorry 🙂 )
Έτσι ξέρουμε, εδώ στην ομορφότερη χώρα του κόσμου. Έτσι λειτουργούμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Και όταν βλέπουμε τους μισητούς Γερμανούς να κάνουν αλοιφή την αγαπημένη μας Βραζιλία… Χωρίς καν να τα δώσουν όλα. Χωρίς να μας κάνουν ούτε τη χάρη να το πανηγυρίσουν έξαλλα! Το απόλυτο cool. Όχι όμως προϊόν φαντασίωσης αλλά πανάξια κερδισμένο δικαίωμα. Ε, τότε τρελαινόμαστε. Μα οι Γερμανοί βρε παιδί μου? Χάθηκε να είναι κάποιοι άλλοι?
Καλημέρα φιλαράκια!
Mike Miskis
Υ/Γ 1 : Σίγουρα αυτό θα κάνει καλό στην ομάδα της Βραζιλίας. Θα έχουν πλέον να αποδείξουν κι’ αυτοί κάτι στο μέλλον… Άσχετα όμως από αυτό -ή από το ποιος θα κερδίσει στον τελικό- τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που συνέβη χθες.
Υ/Γ 2 : Μακριά από γενικεύσεις, ποτέ δεν ξεχνάμε πως υπάρχουν και λαμπροί Έλληνες σε όλους τους τομείς. Απλά είναι λίγοι και συνήθως χαμηλού προφίλ, οπότε εξαφανίζονται σχεδόν μέσα στη γενική βοή.
Μπράβο φιλαράκι! Πολύ cool το άρθρο! Συμφωνώ 100%.
Μα, μου είπες ότι δεν παρακολουθείς μουντιάλ… Πάντως, δεν με ενόχλησε η 7άρα, αλλά ο ανύπαρκτος πανηγυρισμός της.
Ευχαριστώ Ντινάρα μου!
Πλάκα-πλάκα, έχω δει αρκετά παιγνίδια 🙂
Τι να πανηγυρίσουν, εδώ στο τέλος έκαναν στους Βραζιλιάνους πατ-πατ στη πλάτη να μη κλαίνε.
“Τι να πανηγυρίσουν, εδώ στο τέλος έκαναν στους Βραζιλιάνους πατ-πατ στη πλάτη να μη κλαίνε.” 😀
και κάτσε να δείς τι έρχεται την Κυριακή… που σηκωσαν και μπαιράκι τα παιδιά…!!!
Μάικ, πραγματικά πολύ μεστό το κείμενο σου!
Τελικά αυτό το αρθράκι στάθηκε αφορμή για πολλούς φίλους και γνωστούς να μου τηλεφωνήσουν και να τα πούμε. Ευχαριστώ φιλαράκια, θερμά!
Πολλοί λένε ότι αυτό ήταν το καλύτερο world cup ever. Και μετά την λήξη του συγκλονιστικού τελικού, η κριτική διάθεση έχει πλέον σαν στόχο τον Leo Messi, που δεν κατάφερε να κερδίσει τους Γερμανούς.
Έχει πολύ ενδιαφέρον, τόσο η ταύτιση μας με την θρησκόληπτη Αργεντινή και τον “Θεό” της όσο και η σκληρότητα με την οποία οι ίδιοι οι οπαδοί του, κρίνουν τώρα τον Messi. Ξεχνόντας ότι μπορεί μεν να είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, αλλά δεν είναι ο Superman ή ο Captain America.
Και ότι ίσως, δεν γινόταν να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό που έκανε. Κανενας άνθρωπος δεν θα το μπορούσε. Με τόση πίεση και κούραση όλο τον χρόνο. Και απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο.
Επίσης, είναι ενδιαφέρουσα η αναγωγή αυτού του τύπου σε Θεό των φτωχών και κατατρεγμένων, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Messi είναι τόσο filthy rich που οι Γερμανοί παίκτες φαντάζουν μπροστά του φτωχαδάκια. Αυτοί, οι “εκπρόσωποι των αφεντικών” όπως άκουσα κάποιον κύριο να αποκαλεί τους αθλητές 😎