Κοιτώντας χθες το βράδυ τις φωτό του Πάνου από το διήμερο κατάλαβα το πόσο δύσκολο είναι για τους φωτογράφους μας να διαλέγουν κάθε φορά 10 ή 20 φωτό (από 300 ή 500..) για να δημοσιεύσουν στο site μας.
Τους ευχαριστούμε όλοι μας πολύ.

Στο διήμερο τώρα:
Φανταστικός ο νομός Γρεβενών!! Υπέροχη φύση, εξαγνιστικά όμορφη, πεντακάθαρη… Φιλικά και “σωστά” τα παιδιά της λέσχης. Γνωρίζοντας τους, και περιηγούμενοι στον τόπο τους δεν μπορέσαμε να μη σκεφτούμε πόσο καταπληκτικό θα είναι το “Πίνδος Trophy”, αν κάποτε γίνει…
Το prescout έγινε, ο δρόμος βρέθηκε. Με τόση ορατότητα δεν ήταν δύσκολο, ούτε η διαδρομή είναι δύσκολη. Είναι όμως πανέμορφη.
Με χαροποίησε το γεγονός ότι ο βαθμός δυσκολίας στο off road, αυτή τη φορά, ΔΕΝ καθορίστηκε από τα “φτιαξίματα” των αυτοκινήτων. Μπήκαμε σε διαδρομές που, θεωρητικά, το μέγεθος και το τονάζ τους θα έπρεπε να μας δημιουργήσουν προβλήματα, και βγήκαμε χωρίς γρατζουνιά. Έλειψη βιασύνης, σωστή χρήση του εξοπλισμού και σωματική εργασία συνετέλεσαν σ’αυτό.
Να πούμε εδώ ότι για τα “μαχητικά” της ομάδας αυτές οι διαδρομές θα ήταν εύκολες, αλλά αυτό που μετράει είναι η ανθρώπινη συμβολή στην προσπάθεια (βέβαια, ένα μαχητικό για να ψάχνει περάσματα, να μας ασφαλίζει κλπ, θα ήταν πολύ χρήσιμο…)
Πιστεύω ότι τέτοιου χαρακτήρα δραστηριότητες αποτελούν την καλύτερη και πιο φυσική εκπαίδευση για όλους. Θυμίζω ότι παλιότερα, στα Camel Trophy για παράδειγμα, τα οχήματα ζύγιζαν τρεις τόνους, είχαν μήκος 5 μέτρα, λάστιχα mud terrain και O/R, το πολύ 32άρια (7.50 – 16, μόνο τα 110), και ποτέ κανένα δεν είχε lockers, ούτε καν πίσω. Φυσικά δεν γίνεται να γυρίσουμε σε τέτοια στάνταρ, αλλά μέσα από τις δραστηριότητες θα αναπτυχθούν ικανότητες τέτοιες ώστε, όποιος θέλει, να μπορεί να αξιοποιήσει ένα “μαχητικό” όπως θέλει, αλλά με ψυχραιμία και χωρίς overdose αδρεναλίνης.

Ανυπομονώ για την επόμενη….θα έχουμε και καλεσμένους
Mike Miskis