Με το πέρασμα του χρόνου η αίσθηση του ταξιδιού δυναμώνει. Το περίμενα αλλά τώρα συμβαίνει και είναι συγκινησιακά πολύ δυνατό. Κοιτώντας τις φωτογραφίες ξανά δυσκολεύομαι να απορροφήσω τον καταιγισμό των διαφορετικών εικόνων και εμπειριών…Θα παροτρύνω με θέρμη και επιμονή όσους δεν είχαν την ευκαιρία να επιχειρήσουν ένα τέτοιο ταξίδι στο Ιράν ή οπουδήποτε, να το κάνουν. Είναι εμπειρία ασύγκριτη και αναντικατάστατη…
Τεχεράνη ερχόμαστε!! (πού είναι το κυκλοφοριακό χάος; ήταν “Κυριακή”)…
Αγώνας για εικόνες από τον έξω κόσμο…
Πανταχού παρών…
Ένα καημένο Πεϊκάν στη Ζανζάν…
Στο δρόμο…
Πλίθινα χωριά…
Τυπικά σκηνικά βορειοδυτικού Ιράν (νότια των Αλμπόρτζ)…
Takht-e Soleiman
Κέντρο του Ζωροαστρισμού τον 3ο αιώνα μ.Χ. (εποχή Σασσανιδών)
Ο εντυπωσιακός κρατήρας-λίμνη δεσπόζει στο κέντρο της τοποθεσίας…
Άντρες και γυναίκες επισκέπτες χωριστά…πάντα περίεργο…
Ο βωμός…
Η Ζωίτσα κάνει βόλτα…
Στο δρόμο…
Το πετρέλαιο…(165 ριάλια ή 0,013 ευρώ/λίτρο!!!)
Oljeitu Mausoleum – Soltaniyeh…
Ένας από τους ψηλότερους τούβλινους τρούλους στον κόσμο…
Η πόλη των Σουλτάνων (Soltaniyeh)…
Στο δρόμο για το Alamut (κάστρο των Ασσασίνων)…
Πανέμορφο φαράγγι βάθους 80 μέτρων…
Alamut…
Πάμε παιδιά δεν είναι τίποτα…μόνο 500 σκαλιά;
Φτάνουμε…
Στην κορυφή (3100μ)…
Ο φύλακας-άγγελος του κάστρου…
Συνέχεια της διάσχισης των Αλμπόρτζ…
Γειααά!!!
Εκπληκτικό θέαμα στον αυχένα με το παγιδευμένο σύννεφο…θερμοκρασία 14c…
Περνώντας την οροσειρά…έκπληξη!…τροπική βλάστηση!…
Κάστρο Rudkhan…απλά μαγικό…
Οργιώδης βλάστηση και υγρασία…
Α!!! Η Κασπία θάλασσα…σκοτεινή και μυστηριώδης…προσωπικό μου απωθημένο…ακόμα έχω την εικόνα της έντονη…
και τέλος το Masuleh…
…το ταξίδι στο Ιράν συνεχίζεται!!!
Παναγιώτης Μαρκολέφας
Τώρα μάλιστα!! ΑΥΤΗ είναι παρουσίαση, μπράβο ρε Πάνο, καμία σχέση με την “βουβή παρέλαση φωτογραφιών” των προηγούμενων post μας…
…αλλά και οι ίδιες οι φωτό, πάρα πολύ καλές, μαγικές…
Λοιπόν, έχω καταλήξει ότι η εμπειρία κάθε ταξιδιού (για’μένα) ζυγίζεται από τέσσερις παράγοντες:
Με ποιούς…
Πόσο μακριά…
Πόσο δύσκολα…
Πόσο όμορφα… αυτό το τελευταίο έχει να κάνει με τον τόπο, αλλά και με τους προηγούμενους τρεις παράγοντες.
Το ταξίδι στο Ιράν δεν ήταν δύσκολο (δεν μου φάνηκε τουλάχιστον, για τους οδηγούς ήταν σίγουρα πολύ απαιτητικό). Ήταν όμως τόσο μακρινό, με τόσο τέλεια ομάδα, και ο ίδιος ο τόπος τόσο εξωτικός, που πραγματικά το θεωρώ ανεπανάληπτο. Για να γίνει το ταξίδι πλήρωσα ένα κάπως ιδιαίτερο “κόστος” φέτος: Ανέβαλα ένα όνειρο πολλών χρόνων, την συμμετοχή μας στο Transylvania Trophy, καθώς δεν μπορούσαν αν γίνουν και τα δύο μέσα στο ίδιο καλοκαίρι. Και μάλιστα χωρίς να έχω τη χαρά να κατέβω στο Ιράν με το δικό μου αυτοκίνητο, αλλά σαν συνοδηγός, πράγμα 100% έξω από το χαρακτήρα μου. Έτσι είναι όμως, αν ο πολεμιστής βλέπει μόνο τα τείχη της Τροίας και ξεχάσει το ταξίδι με τους συντρόφους του, τότε θα χάσει το μέγεθος, θα χάσει τη διάσταση… και όλα τα πράγματα έχουν την ώρα τους. Πιστεύω ότι άξιζε τον κόπο, και θα το ξανάκανα με χαρά.
Μάλλον φύλαγες τις καλές φωτό για το τέλος…
Πολύ ωραία παρουσίαση, όπως πάντα άλλωστε, ιδιαίτερη η επιλογή των εικόνων.
Αύριο θα έχουμε την ευκαιρία να αναπολούμε και να “ταξιδεύουμε” όλη μέρα….να θυμόμαστε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, πρόσωπα, στιγμές, ….συναισθήματα.
Περιμένουμε την συνέχεια……
Πάρα πολύ ωραία παρουσίαση Παναγιώτη. Ξύπνησαν μέσα μου οι μνήμες από τις πρώτες ημέρες στο Ιράν αλλα και από την ‘έξοδο’ από το Ιράν. Πολύ καλή η επιλογή των φωτογραφιών. Νομίζω ότι δίνει πολύ ζωντανή την εικόνα του ταξιδιού.
Η βουβή παρέλαση φωτογραφιών των προηγούμενων posts οφείλεται στο για μένα αναμνησιακά άγουρο του ταξιδιού. Προσωπικά χρειάζομαι αρκετό χρόνο για να περιγράψω ένα ταξίδι. Εάν στο τέλος μελλοντικών ταξιδιών υπάρξει η ανάγκη άμεσης παρουσίασής τους καλό θα ήταν να το αναλάβει κάποιο άλλο μέλος της ταξιδιωτικής ομάδας.
Το ταξίδι είναι ένα πράγμα “μαγικό”. “Travel broadens the mind” όπως λέει και τι “firaraki” ο Hassan.
H μαγεία του ταξιδιού ξεκινά την ημέρα που αρχίζει η προετοιμασία του. Κάτι συμβαίνει στα κύτταρα του ανθρώπου, κάποια αλλαγή. Στην διάρκεια, μόλις ξεκινάς και παίρνεις τον δρόμο συμβαίνει μία αλλαγή στον αέρα, στην αναπνοή μας, στην θερμοκρασία του σε όλα! Ο αέρας του ταξιδιού είναι γλυκός και δροσερός, ζωντανεύει τα πνευμόνια σου, είναι χαρακτηριστικό. Τα χρώματα είναι πολύ πιο ζωντανά, ακόμη και τα μουντά! Είναι σαν να βουτάς στον “αντικειμενικό κόσμο του ασυνείδητου” όπως λέει ο Γιούγκ. Δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς αλλά καταλαβαίνεις ότι συμβαίνει. Αυτό συμβαίνει ακόμη και όταν μετά το ταξίδι κοιτάς φωτογραφίες, σαν να επικοινωνείς ακόμη με το μέρος με κάποια ασημένια κλωστή. Αχ ανατρίχιασα!!!!
Φιλαράκι αυτό μάλιστα!!!!!! Καταπληκτική διαδοχή εικόνων!! Ακόμη και αν δεν θυμόμαστε κάτι, μας το θυμίζει το σχόλιο! Μπράβο Φιλαράκι!! Θα ήταν πολύ ωραίο να μεταφέραμε και τις άλλες φωτογραφίες σ’αυτό το post γιατί πολλοί φίλοι με ρωτούν πότε θα βάλουμε φωτογραφίες που σημαίνει ότι δεν πρόλαβαν να τις δουν!!
Σε ευχαριστούμε φιλαράκι και ελπίζω αυτό να μην είναι το τέλος!!!
Θέλουμε και μία φωτογραφία, πορτρέτο από το “filaraki” Hassan με εγκώμιο!
Μιχάλη οι φίλοι μας μπορούν να χρησιμοποιούν το link Iran στις “Κατηγορίες”…
ναί φιλαράκι αλλά εκεί δεν φαίνονται όλες οι φωτογραφίες……
…οι φωτογραφίες απέχουν μόνο ένα κλικ από εκεί…
…αφού πρώτα βρείς που είναι το κλικ…..χε χε!
…για να δει κάποιος όλες τις φωτογραφίες του Ιράν μαζί χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα πρέπει να έχει οθόνη κινηματογράφου…
Ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω….
To καλο ΦΙΛΑΡΑΚΙ μαλλον το στενοχωρησαμε και επειδη ειναι σεμνο μας το δειχνει διακριτικα.Φιλαρακι καθε φορα που μας ταξιδευεις με τις φωτογραφιες σου στα ταξιδια ο τροπος που το κανεις ειναι απο τους καλυτερους για να μην πω ο καλυτερος .ΣΥΝΕΧΙΣΕ οπως ξερεις εσυ και συγχωρεσε μας αν η κριτικη μας εγινε λιγο αυστηρη και σιγουρα απο την πλευρα μου χωρις να εχω τις απαραιτητες γνωσεις.Ε Σ Ε Ν Α Θ Ε Λ Ο Υ Μ Ε.
Πάνο, αν σε στεναχωρήσαμε, πετύχαμε το αντίθετο απ’αυτό που θέλαμε… απλά ενθουσιαστήκαμε από την τελευταία σου παρουσίαση, γι’αυτό εκφραστήκαμε έτσι…