Το απόλυτο cool

18903865_Brazil_Soccer_WCup_Brazil_Germany_JPEG_0b448.limghandler

Τελείως εκτός θεματολογίας του site μας το Mundial. Όμως τα σχόλια που από χθες το βράδυ ακούω και διαβάζω στα ελληνικά media, blogs κλπ με εντυπωσίασαν και είπα να μοιραστώ λίγες σκέψεις μαζί σας

Έχω την εντύπωση πως όλοι αυτοί οι επώνυμοι και ανώνυμοι που κλαίνε για τον διασυρμό της Βραζιλίας, υποσυνείδητα λυπούνται για κάτι που τους αφορά. Που είναι και λίγο προσωπικό.

Kαταλαβαίνω, το σοκ είναι μεγάλο. Για μια κοινωνία σαν τη δική μας, όπου συνήθως η φιοριτούρα και το παραμύθι επιβραβεύονται. Παντού σχεδόν, εκτός από τον αθλητισμό. Ακόμα και στον μικρόκοσμο του δικού μας χώρου του off road, πόσους και πόσους ποζεράδες δεν έχουμε, που δηλώνουν σκληροπυρηνικοί και hard core αλλά αποφεύγουν το competition όπως ο διάολος το λιβάνι. Γιατί στο competition δεν αρκεί να δηλώσεις ότι είσαι ο καλύτερος. Πρέπει να το αποδείξεις κιόλας.

Πρέπει να προσπαθήσεις. Και εδώ τα χαλάμε. Γιατί έχουμε ανατραφεί με την πεποίθηση ότι το να προσπαθείς δεν είναι cool. Πρέπει να είσαι χαλαρός. Το πιο cool, έχουμε μάθει πως είναι να θεωρείσαι “χαμένο ταλέντο”. Λες και το ταλέντο είναι αποκλειστικό προνόμιο των οκνηρών. Είπαμε, έτσι έχουμε μεγαλώσει να πιστεύουμε.

Είμαστε βαθιά φιλοσοφημένα πλάσματα. Αποδεικνύεται εξάλλου καθημερινά στο facebook. Έχουμε δώσει στις ατάκες “περνάω καλά” και “ζω το σήμερα” μια διάσταση δυσθεώρητη, υπαρξιακή. Οπότε, κάποιοι που θυσιάζουν πολλά και για πολλά χρόνια, ώστε να μετατρέψουν το όνειρο σε στόχο, με σύστημα, κόπο και φυσικά με ταλέντο, όχι μόνο δεν είναι του τύπου μας αλλά τους θεωρούμε και λίγο μ@λ@κες (sorry 🙂 )

Έτσι ξέρουμε, εδώ στην ομορφότερη χώρα του κόσμου. Έτσι λειτουργούμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Και όταν βλέπουμε τους μισητούς Γερμανούς να κάνουν αλοιφή την αγαπημένη μας Βραζιλία… Χωρίς καν να τα δώσουν όλα. Χωρίς να μας κάνουν ούτε τη χάρη να το πανηγυρίσουν έξαλλα! Το απόλυτο cool. Όχι όμως προϊόν φαντασίωσης αλλά πανάξια κερδισμένο δικαίωμα. Ε, τότε τρελαινόμαστε. Μα οι Γερμανοί βρε παιδί μου? Χάθηκε να είναι κάποιοι άλλοι?

Καλημέρα φιλαράκια!

Mike Miskis

Υ/Γ 1 : Σίγουρα αυτό θα κάνει καλό στην ομάδα της Βραζιλίας. Θα έχουν πλέον να αποδείξουν κι’ αυτοί κάτι στο μέλλον… Άσχετα όμως από αυτό -ή από το ποιος θα κερδίσει στον τελικό- τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που συνέβη χθες.

Υ/Γ 2 : Μακριά από γενικεύσεις, ποτέ δεν ξεχνάμε πως υπάρχουν και λαμπροί Έλληνες σε όλους τους τομείς. Απλά είναι λίγοι και συνήθως χαμηλού προφίλ, οπότε εξαφανίζονται σχεδόν μέσα στη γενική βοή.

To “Αρκούδι” και η ακαταμάχητη έλξη της ρίγανης.

Γράφει η Αργυρώ:
Πίνδος….. Οι Άλπεις στην Ελλάδα!!! 13 Ιουνίου και όλη η ομάδα βρίσκεται καθοδόν για το Αρκούδι, μια περιοχή λίγο πάνω από το Περτούλι, εκεί όπου θα ξεκινήσει η διαβίωσή μας. Γεμάτη ανυπομονησία και φτιάχνοντας σενάρια για το πώς θα είναι η διαμονή μας στο βουνό ούτε που κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα. Όταν φτάσαμε είχε ήδη νυχτώσει και η συνάντησή μας με τους ανθρώπους που από την πρώτη μας γνωριμία έβαλα στην καρδιά μου, με ηρέμησε. Δεν είχα για τίποτα να ανησυχώ. Όλοι ήξεραν τι έπρεπε να γίνει και έπειτα από τα βασικά, αγκαλιές , φιλιά, στήσιμο σκηνών, άναμμα φωτιάς, βγήκε και το τσουκάλι με τη μισοβρασμένη φασολάδα που κουβαλούσε ο Μουρ από τη Θεσσαλονίκη. Φρόντισε να μας εκπλήξει για άλλη μια φορά στήνοντας τρίποδα αλλά όχι για φωτογραφία….

ORE_0795

Καθόμασταν δίπλα στη φωτιά χορτάτοι από την υπέροχη φασολάδα και αχόρταγοι για κουβεντούλα, πειράγματα και γέλια. Το τοπίο υπέροχο!! Ένα μέρος δίπλα σε ένα εκκλησάκι προστατευμένο και φωτισμένο από το ολόγιομο φεγγάρι, μας φιλοξένησε το πρώτο βράδυ της διαβίωσης! Αργά πια το βράδυ, είπαμε να αποχωρήσουμε στις σκηνές μας και δώσαμε ραντεβού σε λίγες ώρες . Επόμενη μέρα και έπειτα από τον πρωινό καφέ, τα μαζέψαμε και ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της περιοχής κάτι που η ομάδα των nomad ξέρει πολύ καλά να κάνει ! Προορισμός δεν υπήρχε, απλά θα ακολουθούσαμε χωμάτινες διαδρομές και όπου καταλήγαμε!!!! Τα έλατα μεταμόρφωναν το δάσος σε εικόνα μαγική και οι διαδρομές ήταν μοναδικές!!! Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, τα χωμένα χωριουδάκια στα πυκνόφυτα δάση και μια λίμνη που ξεπρόβαλε μπροστά μας, χαρακτηρισμένη ως η νεότερη λίμνη της Ελλάδας, ήταν ορισμένα από τα highlights της διαδρομής. Γεμάτη από εικόνες και μυρωδιές δε χόρταινα το τοπίο και την παρέα! Αργά το απόγευμα, βρέθηκε και το σημείο κατασκήνωσής μας κοντά σε ένα ποτάμι, προστατευμένο από δέντρα. Όλα τα συναισθήματα που μας έβγαλε το βουνό αποτυπώνονταν στα πρόσωπά μας!! Γύρω από τη φωτιά ειπώθηκαν διάφορα… ιστορίες από παλαιότερες δραστηριότητες των παιδιών, σχέδια για μελλοντικά ταξίδια, νοσταλγία , ηρεμία, προσμονή, τα κυρίαρχα συναισθήματα! Ένιωθα ευλογημένη!!! Την επόμενη μέρα μας περίμενε μια μαγική διαδρομή πολλών χιλιομέτρων στα κατάφυτα βουνά της Πίνδου..Τα πελώρια έλατα και οι γιγάντιοι βράχοι ήταν εκεί για να μας θυμίζουν τη δύναμη και την ομορφιά της φύσης αλλά και την ασημαντότητα μας!!

ORE_0809

ORE_0815

ORE_0817

ORE_0820

ORE_0825

ORE_0826

ORE_0828

ORE_0834

ORE_0849

ORE_0850

ORE_0851

ORE_0856

ORE_0860

ORE_0861

ORE_0872

ORE_0880

ORE_0883

ORE_0887

ORE_0890

ORE_0892

ORE_0897

ORE_0904

ORE_0954

ORE_0957

ORE_0959

ORE_0966

ORE_0970

ORE_0976

ORE_0983

ORE_0991

ORE_0993

ORE_1002

ORE_1003

ORE_1012

ORE_1021

ORE_1028

ORE_1038

ORE_1043

ORE_1059

ORE_1067

ORE_1070

ORE_1072

ORE_1080

ORE_1084

ORE_1135

ORE_1139

ORE_1142

ORE_1149

ORE_1164

ORE_1184

ORE_1192

ORE_1198

ORE_1207

ORE_1212

ORE_1217

Όλα ήταν υπέροχα!! Ακόμη και ο καιρός ήταν σύμμαχός μας το διήμερο αυτό. Θέλω να ευχαριστήσω τους nomads: τον Μουρ , τον Mike , την αγαπημένη μου Άννα, το Τατόνι, τον Ιάκωβο, την Καρολίνα αλλά και τον Γιώργο και την Ηλιαννούλα για την εμπειρία αυτή και προσμένω τις επόμενες!! Αργυρώ.

Εισαγόμενο ήθελες…

Το G-Wagen δεν σου άρεσε, που είναι και γερμανικό…

Mike Miskis